Redactie Welzijn 21 mrt 2019, 06:00

Leestijd: 4 minuten

Zo leer je een kind groente eten (een wetenschappelijk bewezen methode)

De groente in mijn jeugd bestond uit doorgekookte worteltjes, blokjes gesmoorde knolselderij en weke bloemkoolroosjes met een dikke laag bechamelsaus. Geen wonder dat ik groente vies vond. Dat veranderde toen ik zelf ging koken. Mijn eigen kinderen kregen vanaf hun eerste hapje zelf gepureerde groente. En vonden ze iets niet lekker, dan moesten ze altijd één hapje nemen om het te proeven en mochten ze het daarna laten staan. Het feit dat je van een enorme berg bietjes, lof of spruitjes maar één hapje hoefde te nemen, bleek een beloning op zich. Ongemerkt hebben mijn kinderen op die manier geleerd om te wennen aan verschillende smaken.

Mijn dochter lustte niets

Met enige verwondering keek ik jaren later naar mijn driejarige stiefdochter die bijna niks lustte. Met muizenhapjes kon ze een uur lang doen over een visstick, waarna ze het blaadje sla dat ernaast lag niet meer wilde. Ze lustte nauwelijks groente. Dan leerde ze het maar lekker vinden, vond ik. Ook bij haar werkte de methode van elke keer één hapje proberen. Inmiddels is ze zes en eet ze alle groente. Misschien helpt het dat we een moestuin naast het huis hebben en ze mag meehelpen de radijsjes, courgette en andijvie uit de tuin te halen.

Kinderen tussen de één en drie jaar moeten vijftig tot honderd gram groente per dag eten. Vanwege de vitamine C, ijzer en de vezels die erin zitten. Een kind tussen de vier en acht moet honderd tot honderdvijftig gram groente per dag binnen krijgen. Ter vergelijking: een flinke tomaat weegt honderdvijftig gram.

Dit vind je vast ook interessant: Kinderen eten 24 klontjes suiker per dag, en het is tijd dat wij ons (en zij zich) daar bewust van worden

Toch krijgt maar een op de vijf kinderen de minimale hoeveelheid groente binnen per dag. De bovengrens wordt zelden gehaald. Dat blijkt uit de laatste voedselconsumptiepeiling van het RIVM. Kinderen tussen de twee en zes jaar eten gemiddeld eenenveertig gram groente per dag, en krijgen daardoor vaak te weinig vezels binnen en zeker te weinig ijzer.

Ijzer

De kleintjes, jonger dan twee jaar, krijgen meestal nog wel melkproducten waar extra ijzer aan is toegevoegd. En ook potjes babyvoeding worden verrijkt met ijzer. Maar daarover is de Consumentenbond kritisch. Ze onderzochten allerlei potjes en de bloemkoolrisotto van Olvarit en de rijst met wortel en kip van Jumbo bleken nog geen halve milligram ijzer per potje te bevatten. Terwijl de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid zeven milligram is.

Groente eten dus, want daar zit veel ijzer in. Tenminste, als je er genoeg van eet. Bovendien helpt de vitamine C die in sommige groente zit ervoor dat de ijzer uit andere voedingsmiddelen beter wordt opgenomen. Die vitamine C zit ook in fruit, maar daar hebben de meeste kinderen weer weinig moeite mee vanwege de suiker die daar in zit.

Groentebaby’s vs. fruitbaby’s

De methode om kinderen met kleine hapjes laten wennen aan nieuwe smaken is nu ook wetenschappelijk bewezen. Een paar jaar geleden promoveerde Caroline Barends op dit onderzoek aan Wageningen University. Volgens Barends moeten smaakpapillen zo’n vijf tot tien keer iets proeven voor ze aan de nieuwe smaak gewend zijn. Althans, bij kinderen tot twee jaar. Daarna duurt het langer.

Tijdens het eerste levensjaar staan kinderen open voor nieuwe smaken en helpt het herhaaldelijk aanbieden van nieuwe smaken bij het accepteren ervan. Barends en De Graaf deden onderzoek naar het effect van de eerste groente-en fruithapjes van baby’s op het accepteren van de smaak.

De helft van de meer dan honderd jonge baby’s die meededen aan het onderzoek kreeg achttien dagen lang elke dag een groentehapje. De andere groep alleen fruithapjes. Voor alle kinderen was dit de eerste keer dat ze vast voedsel kregen.

Na die achttien dagen was het duidelijk dat de groentebaby’s elke dag meer groente waren gaan eten. Ook lieten ze minder negatieve gezichtsuitdrukkingen zien tijdes het eten ervan. Daaruit was af te leiden dat ze de groente lekkerder waren gaan vinden.

De fruitbaby’s waren steeds meer van fruit gaan houden. Maar toen zij op dag negentien hun eerste groentehapje kregen, aten ze daar net zo weinig van als de groentebaby’s op hun eerste dag. Om groente lekker te gaan vinden, moet je dus wennen aan de smaak. En daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen, aldus de onderzoekers.

Met de fruithapjes hadden geen van beide groepen moeite. De groente- en de fruitbaby’s kregen na deze periode van negentien dagen alles te eten wat hun ouders hen voorschotelden. De ouders hielden tot hun kind twaalf maanden oud was een voedseldagboekje bij. En wat bleek? De dagelijkse groente-inname was bij de groente-baby’s gemiddeld veertig procent hoger dan in de groep met kinderen die als baby geen groente, maar fruit hadden gekregen.

Voorkeuren voor onbekende smaken blijven zich ontwikkelen. En van groente houden valt dus te leren als je een kind de tijd geeft om aan de nieuwe smaak te laten wennen. Dit vroege effect is overigens niet blijvend want daarvoor moet een kind groente blijven eten. Maar met zo’n goede start is dat appeltje, eitje. Of eigenlijk: koolraapje, broccoli.

Plant based dieet?

• Groenten nemen de plek van vlees in (en millennials zorgen hiervoor).
• Veganisme: dit is alles wat je wilt weten over veganistisch eten
• 5 steden die zich vegan walhalla mogen noemen