Josephine Kay Psyche 24 mei 2019, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Word je een egoïst als je alleen woont?

Inmiddels woon ik zo’n drie jaar alleen. Ooit woonde ik met mijn zusjes en mijn ouders, daarna deelde ik het huis met zeven andere meisjes in een studentenhuis, hierna ging ik met twee vriendinnen wonen en daarna woonde ik samen met mijn inmiddels ex-vriend. Toen dat over was, verhuisde ik naar een appartement dat ik deelde met een vriendin. Langzaam maar zeker werd het aantal huisgenoten kleiner, en sinds drie jaar woon ik dus alleen. En dat was in het begin best wel wennen. Aan de ene kant is het heerlijk. Je bent je eigen baas en je kunt precies doen waar jij zin in hebt. De hele dag in je pyjama series kijken terwijl de zon buiten schijnt? Check! En niemand die er wat van vindt of zegt. Ook is de zooi die in je huis ligt, echt jouw zooi. Geen huisgenoot die vieze bekers laat slingeren. De wasmachine is nooit vol met andermans was, en de inhoud van de koelkast is helemaal van jou. En als je (nachtelijk) bezoek over de vloer wil, kan dat. Niemand die dat vervelend vindt, of er last van heeft. Lekker naakt door je huis rennen kan ook, mocht je daarvan genieten.

De keerzijde van alleen wonen

Maar alleen wonen heeft natuurlijk ook een keerzijde. Ik kom soms, als ik geen afspraken heb gemaakt, in het weekend tot het besef dat ik de hele dag met niemand behalve mijn knuffel (grapje) gesproken heb. Geen menselijk contact, behalve de kassière in de supermarkt. En dat is toch best treurig. Ook vraag ik me soms af wat er zou gebeuren als ik opeens dood neerval. Hoe lang zou het duren voordat iemand zich zorgen begint te maken en even aanklopt? Nu is dit een redelijk dramatische gedachte, maar het spookt wel af en toe door mijn hoofd…

Nog iets wat ik me af en toe afvraag: kan ik wel weer met iemand samenwonen? Heel eerlijk, het lijkt me onwijs gezellig om ooit weer met een leuke man een huis te delen. En de huurprijs delen zou het leven ook een stukje makkelijker maken. Maar wennen wordt het wel. Hoe ouder je wordt, en hoe langer je alleen woont, hoe meer je je eigen gewoontes en gekke trekjes krijgt. En eigen series kijkt. Ik wil gewoon op zondagmiddag Riverdale-bingewatchen. Is that too much to ask?.

Vooroordelen over alleen wonen

Maar even serieus. Er zijn veel vooroordelen over alleenwonende mensen. Ze zouden egoïstisch zijn, moeilijk in de omgang met andere mensen en vooral een beetje zielig. Kijk maar naar de dames van Sex and the City. Miranda, die redelijk tevreden is met haar solo-status wordt neergezet als een klein beetje crazy. Vooral tijdens het moment waarop ze een stuk taart uit de prullenbak opeet. Er is toch niemand die het ziet. Of Bridget Jones die in haar pyjama op de bank, met een flinke bel wijn ‘All by myself’ loopt te blèren. Wederom, niemand die het ziet.

Dit vind je vast ook interessant: Volgens deze psycholoog is het beter om single te zijn

Volgens het CBS zal het aantal alleenwonenden groeien van 2,8 miljoen naar 3,3 miljoen in 2025. Dat is een behoorlijk aantal. Socioloog Eric Klinenberg schreef er het boek Going Solo: the Extraordinary Rise and Surprising Appeal of Living Alone over. Hij was gefascineerd door de constant groeiende hoeveelheid mensen die alleen wonen in Amerika. Maar liefst 28% van de populatie woont niet samen. En in Scandinavië is dit aantal nog hoger. Maar liefst 40 tot 45% van huishoudens in Zweden, Noorwegen, Finland en Denemarken bestaan uit één persoon. Waarom is dat? Wie zijn deze mensen? En zijn ze wel gelukkig?

Zijn onderzoek toonde, niet geheel verrassend, aan dat de meeste alleenwonenden in (grote) steden zitten. Ook zijn ze hoger opgeleid, verdienen ze bovengemiddeld goed én geven de meesten aan dat ze van hun alleen-woon-status genieten. Over het algemeen vereenzamen ze niet omdat het zo makkelijk is om contact te leggen, en in contact te blijven, doordat bijna iedereen een mobiele telefoon of social media heeft. Op een eenzaam avondje hoef je maar je Instagram-feed te openen en je bent weer op de hoogte van iedereens drukke social life.

Because we can 

Eén van de grootste redenen waarom zo veel vrouwen alleen wonen blijkt redelijk simpel. ‘Because we can.’ Waar vrouwen vroeger niet werkten of minder makkelijk een baan konden krijgen, werken tegenwoordig veel meer vrouwen fulltime. Omdat ze financieel onafhankelijk zijn blijven ze minder lang in een relatie. Ze hebben een partner niet meer nodig om rond te komen en kiezen voor zichzelf. Ik denk niet dat je dat als egoïstisch kunt bestempelen. Verder blijken uit zijn onderzoek alleenwoners vaak gelukkiger. Ze gaan regelmatig uit eten, spreken met vrienden af en nemen deel aan cursussen of sportlesjes.

Lees ook: Bewust single? Daar zijn goede redenen voor

Klinenberg sprak voor zijn boek met 300 mensen die alleen wonen, waaronder de 61-jarige Madeline. Ze legt uit: “By any objective measure we should be as depressed as hell. What’s surprising is that I’m not and none of the women I know are. It’s almost one of the best times of my life. I have more friends now than I’ve ever had.”

Het is dus een achterhaald idee om te denken dat mensen die niet samenwonen zielig of ongelukkig zijn. En misschien wordt het tijd dat we daar met zijn allen aan wennen en er vrede mee hebben. Er is geen goed of fout, voorlopig geniet ik intens en bewust van mijn avondjes alleen op de bank, zonder egoïst te zijn.

Maar ik wacht nog wel even met het nemen van een kat. Dat is dan ook weer zo wat, he?

Luister nu ook naar Bedrock

Ben je – net als wij – op zoek naar geluk en probeer je je quarterlifecrisis zonder al te veel kleedscheuren door te komen? Dan is onze podcast Bedrock Talks een perfecte match voor jou! Rosa en Lisanne interviewen in de eerste aflevering expert en gelukspsycholoog Josje Smeets.

Spoiler: ze vertelt waar geluk allemaal mee samenhangt en wat je vooral wel en níét wilt doen. Luister je mee?

Tip: Luister en volg Bedrock Talks via Spotify en iTunes & Apple Podcasts!