Annemarie Hartsuiker Psyche 10 okt 2023, 12:00

Leestijd: 6 minuten

Vivian (30) belandde bij de spoedeisende psychiatrie, dit dieptepunt werd haar hoogtepunt

Vivian Secrève is 30 en woont in Amsterdam West, samen met haar lieve vriend en twee ragdoll katten Toni & Teuntje. Naast het online magazine The Daily Dutchy is ze ook werkzaam als fotograaf onder de naam Photograviv. Stilzitten doet ze dus niet, hoewel haar hoofd daar af en toe anders over denkt en ze niet anders kan dan rust pakken. Zo ook toen ze op de spoedeisende psychiatrie belandde met suïcidale gedachten en haar mentale gezondheid achteruit holde.

Vandaag op mental health day deelt ze haar intieme en kwetsbare verhaal op BEDROCK. Omdat praten anderen mensen met mentale struggles kan helpen en je er dus niet alleen voor staat.

Sinds wanneer struggle jij met je mentale gezondheid?

“Al van kinds af aan ben ik iemand met veel emoties, maar de echte struggeling ontstond op de middelbare school, waar ik heel erg gepest werd en tegelijkertijd thuis ook niet altijd in een fijne omgeving zat.”

Is dit erger of minder geworden nu je ouder bent? Wat was het dieptepunt?

“Laten we maar beginnen met het dieptepunt. Dat was namelijk toen ik twee jaar geleden bij de spoedeisende psychiatrie belandde met sterke suïcidale gedachten. Dit wil ik eigenlijk ook meteen mijn hoogtepunt noemen, want door keihard aan mijzelf en mijn mentale gezondheid te werken en door mijn lieve psycholoog zit ik hier nog.

De klachten blijven, maar ik heb er wel dankzij verschillende soorten therapie beter mee leren omgaan. Dit maakt het leefbaar. Ik kan dus wel zeggen dat de heftigheid minder is. Hoewel er nog steeds dagen zijn waarop ik het zwart voor mijn ogen zie worden en er geen morgen meer voor mij hoeft te zijn.

Gelukkig weet ik dan tegen mezelf te zeggen dat dit voorbij gaat en durf ik inmiddels hier ook meer op te vertrouwen. Zo zijn er gelukkig ook steeds vaker dagen waarop ik wel weer kan genieten van het leven met een schaterlach en mij zelfverzekerd genoeg voel.”

Waar loop je het meeste tegenaan op het gebied van mentale gezondheid?

“De extreme onzekerheid die mijn hoofd soms overspoelt en de zee aan negatieve gedachten waar ik dan mee moet dealen. Ik ben ben zelf mijn grootste vijand en daar kan alleen ik wat aan veranderen door gezondere keuzes te maken.

Ook loop ik vaak met de gedachte dat de mooie dagen niet opwegen tegen de slechte dagen en dat ik soms zo moe ben van het levenslange gevecht in mijn hoofd.”

Heeft het je kansen ontnomen in het leven?

“Ik geloof zeker, dat psychische klachten kansen kunnen ontnemen in het leven. Niet enkel door externe factoren, maar ook door mijzelf. Zo staat mijn onzekerheid me vaak in de weg, ben ik veel bezig met wat anderen van mij vinden, wil ik overal de beste in zijn en zoek ik deze bevestiging ook vaak op.

Als ik ‘zorgerlozer’ zal leven mentaal gezien, denk ik dat ik meer voor elkaar krijg. Hoewel ik een echte doorzetter ben en nu ook trots ben op hetgeen wat ik wel al heb bereikt. Ook denk ik dat zodra mensen weten dat je kampt met psychische problemen, ze je onbewust anders behandelen of zich geen houding weten te geven. Zeker als het gaat om suïcidale gedachten.”

Is er nog veel onbegrip?

“Onbegrip is er zeker. Mentaal ziek zijn, zie je namelijk niet van de buitenkant en voor veel mensen is het om die reden onbegrijpelijk. Toch merk ik wel dat steeds meer media en ook bekende mensen en influencers open durven te spreken over mentale problemen.

Zo schieten de podcasts waar gepraat wordt over je mentale gezondheid als paddenstoelen uit de grond en doen steeds meer mensen een boekje open over de mentale gezondheid.”

Wat voel je op slechte dagen?

“Enorm veel negatieve gedachten, zelfmedelijden, uitzichtloosheid, eenzaamheid, onbegrip en onzekerheid dat niets er meer toe doet. Tegelijkertijd een extreme leegte en heel veel verdriet met vaak vragen als waarom en ook boosheid. Op dit soort dagen is het soms zo uitzichtloos, dat het voor mij allemaal niet meer hoeft. Gelukkig duren deze periodes steeds minder lang en weet ik wat ik moet doen om uit dit donkere dal te klimmen.

De gedachte ‘dat dit tijdelijk’ is en niet de waarheid kan helpend zijn bijvoorbeeld. Daarbij komt er ook vaak een enorm schuldgevoel kijken naar je omgeving. Mijn vriend moet dit ook maar elke keer aanzien.

Dat doet hij gelukkig heel liefdevol en hij weet me inmiddels zo ver te krijgen dat we er samen over kunnen praten en ik weer wat meer mijn ‘redelijke’ zelf word.”

Wat maakt je onzeker als het gaat om je mentale gezondheid?

“Dat het soms zo onvoorspelbaar is en ik mij schaam als ik voor mijn gevoel uitleg moet geven over iets wat ik zelf ook niet goed begrijp. Ook ben ik soms bang, dat ik een terugval krijg en weer in een zware depressie beland.”

Waar heb je écht iets aan als je je down voelt?

“Mijn vriend, mijn lieve katten, geduld, praten, de natuur, beter slapen en gezonder leven. Relativeren is nodig en dit kost wat tijd. Hieraan toegeven is het enige wat kan helpen en je gedachten delen met een geliefde. Ik ga zelf vaak wandelen in het park met een podcast voor afleiding. Of ik praat met een vriendin die mij door soortgelijke struggles goed begrijpt.”

Heb je bepaalde rituelen die fijn zijn en de negatieve gevoelens een beetje verzachten?

“Tóch de motivatie vinden (en dat is verdomd lastig, júíst als het mentaal niet zo lekker gaat) om te bewegen en de deur uit te gaan. Afleiding helpt mij.”

Wat is de liefste wens voor jezelf?

“Dat ik oud mag worden en de gelukkige dagen steeds meer opwegen tegen de slechte dagen.”

View this post on Instagram

A post shared by 📷Vivian Secrève | Amsterdam📷 (@thedailydutchy)

Wat zou je willen zeggen tegen andere mensen die struggelen met de mentale gezondheid?

“Je bent niet alleen en ondanks de lange wachttijden voor psychische zorg, wil ik je alle kracht geven om de strijd niet op te geven.

Het is een bumpy road. Zonder donker geen licht. In de tussentijd kan het helpen om veel te lezen, podcasts te luisteren een ritme proberen te vinden en vooral te praten met je omgeving.

Wat er in je hoofd afspeelt is namelijk vaak niet de werkelijkheid ook al voelt het zo waar en zwaar. (Nu ik dit schrijf als advies, weet ik mijzelf ook weer te motiveren).”

Suïcidale gedachten

Denk je aan zelfmoord? Praat erover. Als je niemand in je omgeving hebt, kun je 113 bellen om geheel anoniem te bellen of chatten. Bel gratis 0800-0113.

Denise (36): ‘Ik ben opgegroeid zonder ruimte voor emoties, maar door tantra voel ik weer’