Juriaan (38): ‘Ik ben verslaafd aan het internet en dat kostte me mijn baan’
Juriaan was dagelijks het grootste deel van zijn dag, net als veel van ons, online te vinden. Dit liep uit de hand en hij verslaafd raakte aan het internet. Hij was dagelijks veel tijd kwijt aan nieuws en social media afspeuren en dit ging zo ver dat het hem zijn baan kostte. “Als ik terugkijk op het afgelopen jaar, realiseer ik me dat ik zo extreem veel afgeleid werd. Ik was helemaal niet meer geconcentreerd met werk bezig, kreeg mijn taken niet af en maakte fouten.”
“Waar voor veel mensen het online surfen hartstikke normaal lijkt, werd het voor mij een serieus probleem. Ik had zelf niet eens door hoeveel tijd ik besteedde aan het doelloos zoeken naar nieuwtjes en filmpjes op Youtube en het checken van social media. Elke dag nam ik mezelf voor om me op werk te focussen en andere dingen te doen, toch bracht ik telkens weer het grootste deel van mijn dag online door. Zonder doel.
Op social media volgde ik veel mooie dames en ik kende ze voor mijn gevoel door en door. Iedere story keek ik als eerste.
Verslaafd aan het internet
Op een gegeven moment begon het mijn dagelijks leven te beïnvloeden. Ik zag steeds minder mensen, sprak bijna niet met collega’s en toen we thuis begonnen te werken, was het einde zoek. Voor mij was het thuiswerken eigenlijk echt een ramp. Want ik zat dag in, dag uit afgezonderd op mijn zolderkamer te surfen. Waar ik normaal gesproken acht uur aan werk zou moeten besteden, bleven er uiteindelijk maar twee effectieve arbeidsuren op een dag over.
De rest van de tijd vloog voorbij met surfen. Ik had geen relatie, dus er was niemand die in de gaten had dat ik verslaafd was aan het internet. Ik maakte er in extreme mate gebruik van en werd paniekerig als ik geen laptop of telefoon voorhanden had. Dit uitte zich in mood swings, mezelf niet kunnen concentreren en niet meer kunnen controleren hoeveel tijd ik op het internet spendeerde.
De verslaving kostte me mijn baan
Door het feit dat ik zoveel afgeleid was door internet en social media, kreeg ik mijn werk niet meer af. Ik liep achter en verzon smoesjes om te verklaren waarom het allemaal niet zo lekker ging. Toen ik mezelf hoorde zeggen dat mijn moeder ziek was, terwijl dat niet het geval was, realiseerde ik me dat ik een probleem had.
Ook al had ik het toen door, ik ondernam nog niet meteen actie. Dat kwam pas toen ik op het matje moest komen bij de baas. Tijdens dat gesprek heb ik weer glashard zitten liegen, ik vertelde de gekste dingen en uiteindelijk werd het een bij elkaar geraapt en vaag verhaal. Natuurlijk kreeg ik een waarschuwing en mijn baas had ook wel door dat er iets niet klopte. Ik nam mezelf weer voor om het probleem aan te pakken en om vanaf nu mijn werk netjes te doen. Toch ging het mis.
Omdat ik niet eerlijk durfde te zijn, ben ik uiteindelijk ontslagen omdat ik echt een zooitje maakte van mijn werkzaamheden. Toen het bedrijf door mijn schuld een grote klant verloor en ik het ook niet kon verklaren, werd mijn contract na twee waarschuwingen niet verlengd.
Toen dit gebeurde, ben ik online gaan surfen naar hulp. Een beetje gek misschien, want wéér online, maar ik kwam toen wel in aanraking met een instantie die mij adviseerde om via de huisarts een verwijzing voor de psycholoog te vragen. Dit heb ik gedaan. En gelukkig heeft het enorm geholpen. Blijkbaar had ik emotionele trauma’s te verwerken en voelde ik me erg eenzaam.
Via social media en nieuwssites werd deze leegte gevuld en daarom vond ik het moeilijk om hier afstand van te nemen. Uiteindelijk heeft het mij best wat sessies gekost om mijn internetverslaving te overwinnen, maar het is gelukt! Ik heb inmiddels een relatie en weer een nieuwe baan. Daar heb ik niet verteld dat ik verslaafd was aan het internet omdat ik met een schone lei wilde beginnen. Dat gaat goed.
Als je het idee hebt dat je jouw online activiteit ook niet meer in de hand hebt en dat jouw werk of sociale leven hieronder lijdt, dan kun je bij verschillende instanties terecht voor hulp. Een internetverslaving komt steeds vaker voor en mag je niet onderschatten.”
Juriaan wil graag anoniem blijven omdat niet iedereen in zijn omgeving van zijn verslaving weet, we mochten wel zijn echte naam gebruiken.