Rosa Bertram Reizen 22 jul 2023, 07:12

Leestijd: 4 minuten

Hoe is het nu écht om fulltime in een busje te wonen? We vroegen het aan ‘vanlifer’ Bibi

Urenlang kunnen we wegdromen bij plaatjes in tijdschriften, op Pinterest of op Instagram van oude omgebouwde busjes, van die mooie glazen potjes die als keukenkastjes fungeren, vrolijke plantjes die voor de ramen bungelen, de voortuin die steevast het strand lijkt te zijn en een eindeloze weg die lonkt naar vrijheid en avontuur. Maar hoe is het nu écht om fulltime op de weg te wonen, in een busje? We vroegen het aan heuse ‘vanlifers‘.

Dat de geschiedenis zich herhaalt, is natuurlijk geen nieuws. Als het aankomt op al-dan-niet-tijdelijk je vaste woonplaats verruilen voor een nomadisch bestaan en rondtrekken in een omgebouwd kampeerbusje, geldt dat net zo. De oude kampeerbusjes uit de jaren ’70 tot ’90 zijn al jaren niet aan te slaan.

Kampeerbusjes zijn op Marktplaats al jaren niet aan te slepen (al helemaal tijdens de C-periode was er een enorme groei te zien) en platformen als Goboony waar je een busje kunt huren van een particulier groeien als kool. De #vanlife – zoals het liefkozend genoemd wordt met natúúrlijk de bijbehorende hashtag – is hotter dan ooit, maar is het echt zo romantisch als het lijkt?

De #vanlife

Het ‘vanlife‘ was nog nooit zo populair en menig young professional of jong gezin verruilt het (koop)huis voor een leven on the road. Werken kan immers steeds vaker op afstand en jonge kinderen hoeven nog niet naar school óf krijgen gewoon onderweg les.

De voor- en nadelen van het leven in een kampeerbusje

Daar weet ik zelf alles van, omdat ik inmiddels meerdere kampeerbusjes en omgebouwde terreinwagens op mijn naam heb staan. Heerlijk vind ik de vrijheid die het leven in een je huisje op wielen biedt. Je parkeert je auto op de mooiste plekken, wordt wakker middenin de natuur en staat op en gaat naar bed met het ritme van de natuur.

Toch vond ik het ook niet altijd makkelijk. Er waren tijden dat ik niemand tegenkwam, ik wildpoepen maar lastig vond (want tja, óók dat hoort erbij) en ik toch niet zo lekker zat te werken in een auto waar ik achterin amper rechtop kon zitten. Toch wogen de voordelen voor mij wel op tegen de nadelen, maar misschien ook omdat ik er nooit fulltime in woonde. Althans, niet langer dan een maand of wat per keer.

Daarom gingen we in gesprek met ‘vanlifers‘ die wél fulltime in hun huisje op wielen woonden of wonen, om de magie van de ‘vanlife‘ te ontdekken.

Bibi (30)

Dit is deel 1 waarin we in gesprek gaat met Bibi. Ze is freelancer in de duurzame PR-wereld, schrijft graag verhalen en verruilde haar vaste basis voor haar oude Volkswagen T3-busje.

Waarom ruilde je jouw vaste baan en huis in om in een klein busje te gaan wonen?

“Het was een bewuste keuze die ik heb gemaakt nadat ik hersteld was van een stevige burn-out en mezelf afvroeg: ‘Als alles mogelijk is, is dit dan wat ik wil?’ Het antwoord was ‘nee’, dus ik wist dat er iets moest veranderen.

In de natuur zijn is iets wat me altijd al heel gelukkig maakte, maar het voelde gek om er alleen in m’n weekenden te zijn en door de week vast te zitten tussen vier muren. Ik wilde het omdraaien; meer buiten zijn en als dat als basis hebben, en binnen zijn als ‘uitstapje’ zien.

In plaats van dat ik – zoals vroeger – binnen bezig ben vanaf m’n computer met positieve impact maken, zit ik er nu ook zelf elke dag in en kan ik me oneindig laten inspireren voor mijn werk. Ik merk dat ik veel creatiever ben, efficiënter te werk ga en daardoor veel gelukkiger en vrijer ben.”

View this post on Instagram

A post shared by De verhalen van Bibi 🐞 (@bibitimmerman)

Hoe is het om in je eentje als vrouw te reizen? Is het niet eenzaam?

“Ik vind het fantastisch en grandioos leuk, maar soms is het ook spannend in je eentje als vrouw in een oude bus. En als er iets met de bus, dan zijn er altijd mensen die me helpen, ik zoek het op via Google of YouTube of ik bel vrienden met verstand. Het komt altijd goed.

Wat betreft het ‘alleen zijn’ als vrouw en in m’n eentje in het wild slapen, moest ik daar wel aan wennen om me helemaal veilig te voelen, maar dat gevoel zit van binnen heb ik geleerd en niet van buiten.

Of het eenzaam is? Hahaha nee, was ik soms maar alleen! Je ontmoet elke dag de leukste, mooiste en inspirerende mensen; of het nou mede vanlifers zijn, lokale vissers of reizende entrepreneurs die met hun familie op pad zijn. Soms ontmoet ik mensen middags op het strand, en avonds gaan we met z’n alleen uit eten. Te gek toch?”

Wat is de grootste les die je leerde onderweg?

“Dat je eigenlijk niks externs nodig hebt om gelukkig te zijn en hoe minder je hebt, hoe groter het geluk is van de simpele en kleine dingen om je heen. Dolfijnen die langs zwemmen tijdens een wijntje drinken na een harde dag werken, een douche na die een paar dagen niet gehad te hebben, de smaak van een perfect rijpe nectarine of de lach van iemand die langs komt als je je stiekem wel even alleen voelt.”

Volgende week lees je deel 2 met vanlifer Jelte.

Reizen met een kampeerbusje? 10 x tips voor on the road