Valéry de Voijs Psychologie 17 mrt 2023, 13:33

Leestijd: 4 minuten

Valéry volgt een workshop NVC: ‘Ik leerde hoe ik al mijn behoeften kan vervullen’

Onder het mom van ‘het is nooit te laat om mezelf te ontwikkelen’ besloot redacteur Valéry om zichzelf last minute op te geven voor een workshop NVC, oftewel: Non Violent Communication. Ook al had ze geen idee wat deze term betekende. Met een bachelor in Communication Science is ze echter geïnteresseerd in alles wat met communicatie te maken heeft en dus besloot ze zich aan te melden. “Ik heb er geen seconde spijt van gehad.”

“Samen met zo’n tien andere deelnemers nam ik afgelopen week plaats in het tuinhuis van De Nieuwe Yogaschool in Amsterdam. Na een korte meditatie stelden we onszelf voor en lieten we ons inspireren door Merel. Naast yogadocente heeft zij zich verdiept in NVC en legt ons geduldig uit wat we van de avond konden verwachten.

NVC: Non Violent Communication

Al snel bleek dat onze groep bestond uit een gevarieerd gezelschap. Sommige deelnemers hadden veel kennis van NVC, terwijl anderen (zoals ik) hier voor het eerst over hoorde. Gelukkig was de workshop ingericht voor newbies, zodat iedereen het concept goed kon volgen.

Merel legde uit waar het concept van NVC vandaan kwam. Ze vertelde dat Marshall Rosenberg deze techniek in de jaren ’60 ontwikkelde. De Amerikaanse auteur, psycholoog en docent legt met NVC de nadruk niet per se op het oplossen van conflicten, maar des te meer nog op het herkennen van je eigen behoeften. Door deze techniek toe te passen leer je met compassie en empathie naar jezelf te kijken, én naar de mensen om je heen.

Vier stappen binnen het NVC-model

Nog voor Merel ons verdere uitleg gaf, stelde ze ons een vraag waar we even over mochten nadenken. De vraag was: ‘In welke situatie maak jij je zorgen wat anderen over jou denken?’ In stilte kregen we de kans om deze vraag voor onszelf te beantwoorden.

Ik hoefde niet lang over mijn antwoord na te denken. Naast mijn werk als redacteur, werk ik bij een ander bedrijf. Op deze plek heb ik soms moeite met mijn extraverte collega’s. Tijdens de lunch wil ik het liefst niet bij hen zitten, en lunch ik liever alleen. Toch proberen mijn collega’s mij vaak over te halen om bij hun te zitten. In deze situatie kan ik soms onzeker zijn. Wat denken deze collega’s van mij als ik me afsluit en mij afzonder van hen?

Observatie

Met dit antwoord in gedachten legde Merel het NVC-model verder uit. Ze beschreef vier stappen (of ‘lagen’) die in iedere situatie toepasbaar zijn. De eerste laag is observatie, waarbij het enkel gaat om de feitelijke waarnemingen. Je kunt de situatie helder krijgen door voor jezelf vragen te beantwoorden als ‘wat zie ik?’, of ‘wat hoor ik?’. Om mijn situatie als voorbeeld te nemen: ik zie collega’s bij elkaar zitten. Ik zie dat ze druk in gesprek zijn, en ik hoor veel geluiden en drukke gesprekken.

Gevoelens

De tweede laag van NVC is de laag van gevoelens. ‘Wat voel ik in deze situatie?’ is een vraag die bij deze tweede stap hoort. Merel gaf veel duidelijke voorbeelden van mogelijke gevoelens die een rol kunnen spelen. Deze gevoelens zijn onder te verdelen in een handig overzicht. Er werd hierbij rekening gehouden met gevoelens wanneer een behoefte wél vervuld werd, en wanneer behoeften niet vervuld werden. In mijn situatie speelden gevoelens als irritatie, onzekerheid, en teruggetrokkenheid een rol.

Behoeften

De derde laag is de stap van behoeften. Rosenberg legde uit dat ieder gevoel (positief of negatief) terug te herleiden was naar een behoefte. Deze behoeften zijn universeel, en zullen door iedereen herkend worden. In mijn situatie zou je kunnen vaststellen dat ik een behoefte voor rust voel tijdens mijn lunch. Ik heb een behoefte aan mijn eigen tijd; een behoefte om mij terug te trekken.

Verzoek

De vierde, en laatste stap in het model is het doen van een verzoek. Merel attendeerde ons erop dat er een duidelijk verschil is tussen een verzoek en een eis. In sommige situaties zul je namelijk merken dat het noodzakelijk is om een eis te stellen om jouw behoeften te kunnen vervullen. In andere situaties zul je een verzoek kunnen doen.

Door het maken van een verzoek kun je zelf verantwoordelijkheid nemen in het vervullen van jouw behoeften. In mijn geval zou je kunnen stellen dat ik naar mijn collega’s moet uitspreken wat ik voel en ervaar. Zij hebben waarschijnlijk helemaal niet in de gaten dat ik alleen wil lunchen.

Tijdens de workshop kregen we de kans om in tweetallen te oefenen. Samen met mijn buurvrouw bespraken we onze situaties en oefenden met het doorlopen van de stappen. Uiteraard deelde Merel nog meer kennis over het model en gaf ondertussen tips en tricks om sneller inzicht te krijgen in je behoeften.”