Julia van Buuren Persoonlijke verhalen 6 jan 2024, 16:28

Leestijd: 5 minuten

Rafaëla (23): ‘De val met mijn fiets is de reden dat ik ga ondernemen’

De 23-jarige Rafaëla maakte tijdens haar zwangerschap een val met haar fiets waardoor ze letsel aan haar gezicht opliep. Deze val was voor haar dé aanleiding om haar passie voor fotografie achterna te gaan. “Het heeft me geleerd dat je echt iets moet doen wat je leuk vindt, want als er iets fout gaat kun je positief terugkijken op alles wat je hebt gedaan”, vertelt ze aan BEDROCK.

“Als kind wilde ik advocaat of fotograaf worden. Twee totaal verschillende beroepen maar het had allebei mijn interesse. Vroeger werd mij altijd verteld dat ik geld moest kunnen verdienen met mijn baan en daarom koos ik voor rechten.

Van kader naar de Universiteit

Ik startte op kader, vervolgens heb ik mbo 4 gedaan, mijn hbo-propedeuse gehaald en toen belandde ik op de Universiteit. Ik studeerde rechtsgeleerdheid aan de Universiteit van Utrecht maar merkte al snel dat het niveau erg hoog lag. De overstap van mbo naar hbo vond ik niet zo groot, maar van hbo naar de universiteit was andere koek. Ik merkte dat ik het lastig vond om mee te komen, ook mistte ik de creativiteit. Daarnaast was het coronatijd en dit maakte het studeren ook een stuk zwaarder. Al met al ben ik toen afgehaakt en gestopt met mijn studie.

Zwanger

Op een gegeven moment wilden mijn vriend en ik een huis kopen en een baan en vast contract is daarbij belangrijk. Ik ging aan de slag bij de backoffice van een internetprovider. Ik raakte op een gegeven moment zwanger en we waren dolblij met de komst van ons kind. Toch was die periode niet alleen maar positief.

Val met fiets

Toen ik zestien weken zwanger was, gebeurde er iets ergs. Mijn vriend en ik gingen fietsend naar een verjaardag toe, en op de heenweg verliep alles goed. Maar toen we weer terug naar huis fietsten, probeerde mijn vriend telkens een blikje tussen het rekje van mijn fiets te klemmen. Ik zei nog: doe niet, straks lig ik op de grond.

En toen gebeurde het; een paar meter verderop haakte zijn stuur aan mijn fiets en viel ik met mijn gezicht op de grond. Ik lag in een plas bloed en was volledig overstuur. Mijn vriend zag zoveel bloed in mijn mond dat hij dacht dat al mijn tanden eruit waren. Gelukkig was het stuur niet in mijn buik gekomen want ik viel direct op mijn gezicht.  Mijn vriend viel op mij en had daardoor alleen een schaafwond.

Mijn vriend belde mijn moeder en 112 voor een ambulance. Het fietspad lag langs een autoweg, en allerlei mensen stopten om met flesjes water mijn mond en het bloed weg te spoelen. Eén voorbijganger had zelfs mijn tand van de grond opgeraapt en het in een servetje gestopt. Het duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid voordat de ambulance kwam. Ik was helemaal overstuur en vond het verschrikkelijk dat er iets met mijn gezicht was gebeurd. Ik had zo’n grote klap gemaakt, mijn oogkas was helemaal blauw en mijn kin en neus deden veel pijn.

Opgelucht

Toen de ambulance er was, werd mijn tand teruggeplaatst. Later heeft de spoedtandarts de rest van mijn gebit opgeknapt. Al snel bleek dat ook alles goed was met onze baby. Dit was een hele grote opluchting.

Na val met fiets heb ik een week thuis gezeten. Alles werd met de dag beurser en ik had veel hoofdpijn. Ik heb veel moeten rusten en we waren na deze heftige periode erg blij toen onze zoon was geboren.

Inmiddels heb ik het ook kunnen afsluiten, mijn gebit ziet er alweer stukken beter uit en daardoor voel ik me ook beter. Ik ben me ervan bewust dat het heel anders had kunnen aflopen.

Passie achterna gaan

Het ongeluk heeft mij aan het denken gezet. Ik merkte dat ik weinig energie uit mijn werk haalde en vond dat dit anders moest. Na mijn verlof ben ik weer foto’s gaan maken en ik merkte al snel hoe erg ik dit gemist had. Door die val wil ik doen wat ik echt leuk vind en wat mij energie geeft. Daarnaast wil ik veel thuis kunnen zijn bij mijn zoon. En zo kwam ik tot de conclusie dat ik zelfstandig aan de slag wil gaan als fotograaf.

Ik ga het avontuur aan en per januari 2024 start ik als zelfstandig ondernemer. Ik kijk er enorm naar uit maar vind het ook spannend. Tegelijkertijd denk ik, het ergste wat er kan gebeuren is dat ik niet genoeg opdrachten binnenkrijg, en dan neem ik gewoon een baan ernaast. Ik denk dat het goed is om iets aan te gaan wat je bang maakt, want dat zorgt ook voor veel motivatie.

Positief

Soms denk ik terug aan de onzekerheid die ik vroeger voelde toen mij verteld werd dat je als fotograaf niet genoeg geld kan verdienen. Maar ik ben er inmiddels van overtuigd dat wanneer mensen zien dat je een passie hebt en je baan goed uitvoert, ze wel willen betalen.

Mijn val heeft me geleerd dat je echt iets moet doen wat je leuk vindt, want als er iets fout gaat kun je positief terugkijken op alles wat je hebt gedaan. En met die gedachte in mijn hoofd wil ik vanaf nu altijd leven.”

Rafaëla fotografeert bruiloften, zwangerschappen, newborns en familie’s. Bekijk hier haar website.  

Sara Blanken: ‘Met Mesure wil ik vrouwen empoweren én duurzaam ondernemen’