Maartje Vis Psyche 17 mei 2024, 18:21

Leestijd: 4 minuten

Wat ALS: ‘Omdat mijn vader ziek werd, geven we een verrassingsfeestje’

Wat als je te horen krijgt dat je vader nog maar drie jaar te leven heeft? Maartje Vis (22) kreeg deze boodschap anderhalf jaar geleden: haar vader bleek ALS te hebben. Nu schrijft ze over de ervaringen die zij heeft met haar vader die achteruitgaat.

In de columnreeks ‘Wat ALS’ deelt Maartje Vis elke keer een andere ervaring die zij heeft met de ziekte van haar vader. In de vorige column vertelde Maartje over de vreemde droom die haar vader kreeg. Dit keer wordt haar vader verrast door een feestje dat vrienden voor hem georganiseerd hebben.

Mijn vader heeft ALS: ‘Tijdens zijn verrassingsfeestje halen we herinneringen op‘

“Weet je wat ik niet begrijp?”, zegt mijn vader terwijl we aan de eettafel zitten met zijn allen. “Ik begrijp niet waarom mensen pas leuke herinneringen gaan ophalen bij iemands begrafenis. Dan kan deze persoon dat allemaal niet meer horen, dat is pas zonde.” Ik denk even na over zijn uitspraak. Dat klopt eigenlijk wel.

De meest gekke, leuke, krankzinnige avonturen worden tijdens een speech benoemd of komen wel ter sprake tijdens het bekende drankje en hapje na. “Ik vind dat je die leuke momenten juist hoort te bespreken als je er nog bent”, vertelt mijn vader verder.

Samen met Hans herinneringen ophalen

Het is twee maanden later nadat ik te horen kreeg dat mijn vader ALS heeft. De dag dat hij dat ons vertelde, aan het einde van 2022, zal ik nooit meer vergeten. Mijn moeder vraagt of ik 29 maart vrij kan houden, want we gaan een feestje organiseren voor papa. Een feest met muziek, lekkere hapjes en drankjes, met zijn familie, vrienden en collega’s. Een feest vol gezelligheid, een feest om herinneringen op te halen.

Ik ben ergens blij en het komt als een verrassing, ik voel me enthousiast. Dit gaat papa geweldig vinden. Ondanks dat hij normaal gesproken niet echt van verrassingen houdt, heeft een van zijn beste vrienden besloten er wel een verrassingsfeestje  van te maken. Het voelt naast al het enthousiasme toch een beetje dubbel. Een feestje is leuk, maar de reden erachter niet. Dat voelt gek.

Een dichter leest een gedicht voor. “Voor altijd jong”, is de laatste zin.

Terwijl papa naar de hal in de Loods slentert, waar hij eerst werkte, weet hij dat er al een verrassing op hem staat te wachten. Hij dacht tot het moment dat de auto de andere kant op reed, dat we onderweg waren naar de Griek om lekker te gaan uiteten en in de Loods verwachtte hij een thema etentje te hebben met ons. Terwijl mijn moeder, mijn broer en ik achter hem staan, stapt hij een grote hal binnen waar hij met verbazing naar binnen kijkt. Er waren zelfs klasgenoten van vroeger en oud-collega’s. Hij snapt nog niet waarom hij toevallig al de aanwezigen kent, zo verbaasd en verrast is hij in zijn leven niet geweest.

Genieten

Zelfs mensen die hij jaren niet gezien heeft, zijn gekomen. Iedereen joelt en juicht terwijl hij met moeite nog het stukje kan lopen naar de stoelen die voor de menigte mensen staat. Dan klinkt een stem waarin Hans welkom wordt geheten en valt het kwartje langzaam. Mijn moeder, broer, oma en ik nemen naast hem plaats. Hij krijgt een prachtige bos bloemen. Een van zijn beste vrienden geeft een speech, heet ieder welkom bij “Samen met Hans” en een dichter leest een gedicht voor. “Voor altijd jong”, is de laatste zin.

Iemand verliezen is niet leuk, maar iemand in het zonnetje zetten op een feestje zorgt voor een moment dat het wél leuk kan zijn

We zien allemaal leuke, grappige foto’s voorbij komen op het grote scherm voor ons (en ook foto’s die je verrassen, om het zo maar te noemen) ). Het feest kan beginnen. Terwijl ik vooral blijf staan bij mijn nichten, zie ik mijn vader met iedereen een praatje maken. Elke keer komen er weer nieuwe mensen op hem af. Hij is lekker aan het kletsen en lachen met iedereen. Dat doet mij goed. We zijn allemaal aan het genieten. Iemand verliezen is niet leuk, maar iemand in het zonnetje zetten op een feestje zorgt voor een moment dat het wél leuk kan zijn. Herinneringen ophalen hoort daarbij en wat hebben wij dat goed gedaan.

Boek met herinneringen

We gaan allemaal naar huis met een boek waarmee we kunnen terugblikken op papa’s leven, het zit vol met verhalen die de aanwezigen hebben opgeschreven over hun avonturen. Terwijl ik nu, in 2024, na een werkweek in Amsterdam weer eens terug ben bij mijn ouders thuis, zie ik het boek liggen in mijn slaapkamer. Ik lees een paar bladzijdes lachend en vol verbazing. Wat heeft hij veel dierbare leuke, gekke dingen gedaan en meegemaakt. Dat is mijn papa. Voor altijd jong.”

De volgende column verschijnt 24 mei. Maartje merkt dat haar vader elke keer een ander hulpmiddel nodig heeft. Gelukkig kan haar vader daar nog wel eens grapjes over maken.

Tosca’s blik op de natuur: ‘Vanuit enthousiasme creëer je een wereld waar we naartoe willen’