Column Anaïta: mijn dagelijkse strijd met angst en wat ik doe om ermee om te gaan
Er zijn ochtenden dat ik wakker word met een gevoel van onrust dat me direct naar de keel grijpt. Het voelt alsof er een zware deken van angst over me heen ligt, een onzichtbare last die me probeert tegen te houden nog voordat ik mijn ogen volledig heb geopend. Dit gevoel van angst is een trouwe metgezel, altijd aanwezig, altijd op de loer. Deze strijd is niet nieuw, maar het heeft me lang geduurd om te begrijpen dat het niet de angst zelf is die me in de weg staat, maar hoe ik ermee omga.
In plaats van me erdoor te laten verlammen, heb ik manieren gevonden om ermee om te gaan, om het te accepteren en zelfs om ermee te werken. Dit is mijn verhaal en mijn reis naar een leven waarin angst me niet langer beheerst.
De ochtendwake: een intiem ritueel
Een specifieke ochtend staat me nog helder voor de geest. Ik moest een belangrijke presentatie geven en de angst overspoelde me nog voordat mijn wekker afging. Terwijl ik daar lag, verstijfd van angst, herinnerde ik me een oude wijsheid die ik ergens had gelezen: angst is geen vijand, maar een beschermer.
Deze gedachte bracht me een moment van rust. Ik besloot om de strijd met angst te erkennen en te omarmen. Ik deed mijn ademhalingsoefeningen, richtte me op het huidige moment en herinnerde mezelf eraan dat angst er was om me alert te houden en me te helpen presteren. Dit eenvoudige ritueel van erkenning en acceptatie hielp me die dag door te komen.
Angst als bondgenoot
In mijn dagelijkse strijd heb ik geleerd dat angst vaak een signaal is van een diep verlangen. Wanneer ik grenzen wil stellen, voel ik angst omdat ik erkenning en respect verlang. Toen ik in het verleden overwoog om van baan te veranderen of een onderneming te starten, voelde ik veel angst omdat ik een sterke drang naar verandering en groei heb. Hoe groter het verlangen, hoe groter en sterker de angst, omdat het ons scherp houdt op wat we nog moeten leren of voorbereiden.
Angst probeert ons te beschermen, ons te waarschuwen voor mogelijke gevaren en ons alert te houden. Het is een vorm van liefde, verpakt in een beklemmend gevoel. Maar zodra we inzien dat angst ons helpt, kunnen we het waarderen als een gids in plaats van een obstakel. Het beklemmende gevoel is een schreeuw om aandacht om weer in verbinding te komen met wat je echt belangrijk vindt en verlangt.
Van verlamming naar verbinding
Tijdens een netwerkbijeenkomst voelde ik een verlammende angst om met vreemden te praten. Ik was bang voor afwijzing en ongemakkelijke stiltes. De gedachte aan het moeten introduceren van mezelf en het vinden van gespreksstof maakte me nerveus. Terwijl ik daar stond met mijn drankje in de hand, overwoog ik even om de bijeenkomst te verlaten. Maar toen herinnerde ik me iets wat ik eerder had geleerd: angst komt niet om ons te verlammen, maar om ons scherp te houden en te laten groeien.
In plaats van weg te lopen, besloot ik om mijn angst te gebruiken als een kans om te groeien. Ik nam een paar diepe ademhalingen en stapte op een groepje mensen af. Met een open en nieuwsgierige houding begon ik gesprekken, stelde vragen en luisterde aandachtig naar de antwoorden. Tot mijn verrassing voelde ik de angst langzaam wegebben naarmate ik meer betrokken raakte in de gesprekken.
Ik ontdekte dat mijn angst voor afwijzing eigenlijk een verlangen was om geaccepteerd en begrepen te worden. Door deze angst te omarmen in plaats van te onderdrukken, kon ik authentiek en oprecht zijn. De waardevolle connecties die ik die avond maakte, leerden me dat het juist door het aangaan van mijn angsten is dat ik groei en bloei. Het was een les in het accepteren van zowel mijn verlangens als mijn angsten, en het besef dat beide essentiële onderdelen zijn van een vol en betekenisvol leven.
Een nieuwe benadering voor angst
Angst wijst vaak op iets waar we diep naar verlangen. Het is alsof het ons dwingt om te stoppen en na te denken over wat we echt willen en hoe we dat kunnen bereiken. Bijvoorbeeld, wanneer we angst voelen bij het aangeven van onze grenzen, komt dat voort uit een verlangen om gerespecteerd en gehoord te worden. Dit inzicht helpt me om mijn angst te waarderen als een noodzakelijke stap in mijn persoonlijke groei en om ook dicht bij mijn verlangens en doelen te blijven. De enige manier om mezelf dat te geven wat ik verdien en nodig heb, is om mijn verlangens en de weg naar groei niet uit het oog te verliezen.
Leven met angst
In plaats van mijn angst te onderdrukken, probeer ik het nu te omarmen en te begrijpen. Door te luisteren naar wat mijn angst me verteld, kan ik beter inspelen op mijn eigen behoeften en verlangens. Dit proces helpt me om meer in balans te zijn en beter om te gaan met de uitdagingen van het dagelijks leven.
Wat ik heb geleerd, is dat angst niet het probleem is, maar onze reactie erop. Angst komt voort uit een behoefte aan zekerheid en controle, en door deze behoeften te erkennen en te omarmen, kunnen we beter omgaan met de angsten die ons pad kruisen.
Dus, als je de volgende keer angst voelt opkomen, probeer het dan te zien als een signaal van een diep verlangen en jouw unieke ruimte om te kunnen groeien. Luister naar wat het je probeert te vertellen en gebruik die informatie om bewuste stappen te nemen naar je doelen. Angst en verlangen zijn beide waardevolle gidsen op je pad naar een vervullend leven.
Je verdient het om voluit te leven, met al je angsten en verlangens. Laat ze je leiden, niet tegenhouden. Zorg dat de strijd met angst je niet in de weg gaat zitten.
Een ware cycle breaker en het zwarte schaap van de familie: Anaïta Nasser, half Russisch en half Afghaans. Haar traumatische jeugd gaf haar de kracht en drijfveren voor het oprichten van The School of Mental Health, waar ze als mental health coach de belangrijkste lessen (die je eigenlijk op school had moeten leren) over emoties doorgeeft. Door haar dagelijkse strijd met haar achtergrond en emoties noemt ze zichzelf liever “The Queen of Emotions”. Doordat ze het helingsproces volledig aangaat, wordt ze rijkelijk beloond met meer rust, balans en zelfliefde.