Leonie Collombon Psyche 17 jun 2024, 11:13

Leestijd: 5 minuten

24 uur de natuur in zonder telefoon? BEDROCK’s Leonie ging op slow adventure met OFFFFF

Kunnen een luttele 24 uur écht impact op een druk mensenleven maken? Als je het Rocco Stallvord vraagt wel, en nadat ik mee ging op een slow adventure van OFFFFF durf ik ook volmondig ‘ja’ op die vraag te antwoorden. Al is er één belangrijke voorwaarde: de telefoon moet ervoor thuisblijven. 

Volgens de psychologie heeft een mens zo’n acht dagen vakantie nodig om écht af te schakelen van werk en het dagelijkse leven. Tegen de tijd dat, of zelfs nog vóórdat die vakantie voorbij is, zit men er alweer middenin. Dat afschakelen zo lang duurt, heeft wellicht te maken met niet echt offline gaan. Blijf je je telefoon checken op e-mails, berichtjes van het thuisfront en wat er allemaal in de wereld gebeurt, dan wordt het inderdaad lastig om dat hoofd leeg te maken. Zonder telefoon of horloge heb je een stuk minder tijd nodig, weet ik inmiddels uit ervaring. 24 uur, om precies te zijn, als je het mij en OFFFFF vraagt. 

Boek je een ‘slow adventure for busy people’, dan trek je 24 uur de natuur in, elke editie op een andere plek in Nederland. De telefoon blijft thuis – of je levert ‘m aan het begin van het avontuur in bij de organisatie, en hetzelfde geldt voor je horloge. Het idee erachter? 24 uur lang offline zijn, één worden met de natuur en tijd voor jezelf nemen. Wie zich inschrijft, weet niet veel meer dan dat. Wat er in die 24 uur gaat gebeuren? Geen idee. Wie er verder mee gaat? Opnieuw, geen idee. Pas de avond van tevoren krijg je als deelnemer te horen waar het avontuur heen gaat. In het geval van 5 juni, de editie waarop ik mee ging: Texel.

Onderweg naar Texel voor een slow adventure met OFFFFF

Om 10.00u werd ik in de veerhaven van Den Helder verwacht. Niet bijster vroeg, wel als je de tijd meerekent die nodig is om er vanuit Brabant te komen. Om de ochtendspits te vermijden, vertrok ik op een tijdstip waarop het gros van Nederland nog op één oor lag. Het resultaat: ik kwam ruim anderhalf uur te vroeg en ging een kop thee drinken in het naastgelegen café. Normaal zou ik dat zonder erbij na te denken met telefoon doen, maar deze mocht niet mee op de boot (want: OFFFFF). Na enige twijfel besloot ik het offline avontuur eerder te starten en die smartphone achter te laten in m’n auto. De kop thee dronk ik slechts in het gezelschap van een notitieboekje met pen en een bundel korte verhalen. 

Hoewel ik al langer bewust bezig ben met mijn schermtijd en deze heus niet de spuigaten uitloopt, weet ik vrij zeker dat ik op dat moment vrij doelloos door Instagram had gescrolld als die telefoon binnen handbereik was geweest. Eenmaal op de boot kwam zo’n tweede besefmomentje: in plaats van appen met vrienden maakte ik praatjes met andere reizigers. In plaats van de golven te fotograferen, staarde ik er gebiologeerd naar. Het bracht een zekere rust met zich mee; en dan te bedenken dat het officiële avontuur nog niet eens begonnen was.

Na een korte boottocht van twintig minuten ontmoette ik de andere deelnemers. De dag begon met een wandeling (één van de activiteiten die dan weer wel van tevoren werd aangekondigd), bestemming onbekend. Een beetje onwennig, ook omdat ik op dat moment nog geen idee had wie de andere deelnemers waren en wat hen op dit avontuur bracht. Dat veranderde eenmaal op bestemming al gauw: na een korte voorstelronde bleek iedereen er behoorlijk open in te staan. Emotionele verhalen werden binnen de kortste keren op tafel gelegd en deelnemers durfden zich stuk voor stuk kwetsbaar op te stellen. Hoewel veel deelnemers met een ander doel kwamen, vielen er ook duidelijke overeenkomsten op. Dat zat ‘m vooral in de herkenbaarheid: hoe klein of groot ook, elk verhaal maakte duidelijk dat iederéén in z’n leven ergens tegenaan loopt.

Dat deelnemers zich zo snel openstelden, zelfs zij die aangaven daar normaal moeite mee te hebben, was misschien wel het meest magische wat er in die 24 uur gebeurde. Het groepsgevoel werd binnen slechts een uur gezet – en vanaf daar leek contacten leggen het makkelijkste op de wereld. Dat is mede te danken aan de fijne sfeer die Rocco creëert, samen met de expert die hij op elke editie van OFFFFF meeneemt. Op Texel was dat auteur en langeafstandsloper Tim Voors, die met zijn verhalende manier van vertellen de hele groep wist te boeien en inspireren. 

Grote impact in 24 uur

Wat er in de uren daarna gebeurde, was en blijft een verrassing, ook al ziet elke editie er weer anders uit. Maar duidelijk is dat de focus tijdens zo’n slow adventure ligt op bij jezelf inchecken: hoe sta je ervoor, hoe creëer je meer rust in je dagelijkse leven? Dat dit op adembenemende plekken midden in de natuur gebeurt, helpt daarin zeker.

Ik moet bekennen dat ik me van tevoren afvroeg hoeveel impact 24 uur nou daadwerkelijk kan maken. Inmiddels weet ik dat het antwoord luidt: véél. Zo veel zelfs, dat de hele groep het gevoel had meerdere dagen weg te zijn geweest en Rocco bedankte voor het ‘fijne weekend’. En dat op een woensdag. Zelf hield ik dat rustige gevoel dat op de boot over me heen spoelde de hele dag vast, of misschien deden de natuurlijke omgeving, de activiteiten en de diepgaande gesprekken die ik voerde daar zelfs nog een schepje bovenop. Eén ding was me in elk geval duidelijk toen ik op de boot terug naar het vasteland stapte: deze dag zou me nog lang blijven.

Een week na dato, terwijl ik dit artikel schrijf, zie ik al duidelijke verschillen. Ik was de afgelopen zeven dagen nog veel bewuster met de schermtijd van m’n telefoon bezig (het gemiddelde staat inmiddels op nog maar een uur per dag, en dat voelt heerlijk), voelde me creatiever dan ooit (ik raakte voor het eerst in jaren m’n kwasten en verf aan en besefte dat ik ergens niet goed in hoef te zijn, om ervan te genieten) en bracht meer tijd buiten door (al was het even die kop thee in de ochtend op m’n balkon in plaats van binnen, zelfs als het regende). Over een paar maanden dan maar weer mee op een slow adventure van OFFFFF om dit gevoel vast te blijven houden? Grote kans van wel.

5 lessen van David Attenborough om meer met de natuur te leven