Tanja Terstappen Relatie 6 jul 2019, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Waarom we settelen voor de verkeerde persoon (en waarom dat niet erg is)

Eeuwenlang (en soms nog steeds) trouwden mensen om logische redenen. Omdat het perceel van haar ouders grenst aan dat van jou, omdat zijn familie een goedlopend bedrijf heeft, omdat er een kasteel bewoond moest worden door een compleet gezin óf omdat twee ouderparen in dezelfde God geloven. In de tegenbeweging gaat trouwen juist om (soms bijna onmogelijke) verliefdheid en je hart volgen. Klinkt romantisch, maar volgens Alain de Botton ook niet de ideale basis voor een gelukkig huwelijk. Niet per se uitgangspunt voor een liefdevol en gelukkig leven, zo’n verstandshuwelijk. Met eenzaamheid, ongelukkige kinderen, vreemdgaan en andere vervelende toestanden tot gevolg. Langzaam veranderde ons algemene idee van de perfecte relatie. Als tegenreactie op de koude, zakelijke manier van een levenspartner kiezen, moesten we opeens heel veel voelen bij degene met wie we ons leven zouden versmelten, schrijft Alain de Botton in de New York Times.

In de liefdesrelatie die nu als ideaal wordt gezien, worden twee mensen door een soort overwhelmend, bijna dierlijk instinct naar elkaar toegetrokken. Dat gevoel dat je tot over je oren verliefd bent, niet meer kunt eten en slapen zonder die ene persoon en alles voor hem of haar aan de kant wil zetten. Je kunt niet anders dan dit gevoel, je hart, volgen. Hoe onbedachtzamer – ‘het maakt ons niets uit dat we elkaar pas twee maanden kennen en we allebei geen baan hebben’ -, hoe beter in dit geval (want: échte liefde). Een bijna getraumatiseerde tegenreactie op die eeuwenlange logische manier van partnerkeuze, die vaak niet goed uitpakte.

Verkeerde partner

Volgens Alain de Botton kiezen we door ons verpeste beeld van ‘echte liefde’ vaak voor een verkeerde partner.

We voelen valse veiligheid

Wat we vooral zoeken in een levenspartner is vertrouwdheid. We willen in volwassen relaties gevoelens die we als kind hadden, herbeleven. Voor veel mensen geldt dat de liefde die we als kind kregen of gaven niet altijd in balans was. We voelden bijvoorbeeld ook liefde als we een ouder moesten opvrolijken, we voelden opluchting na het gemis van een ouder, of we hadden moeite met uiten van wensen omdat we het zo graag goed wilden doen.

Lees ook: 15 geboden voor een moderne liefdesrelatie

We willen niet alleen zijn

We maken ook gekke keuzes, omdat we als de dood zijn dat we alleen overblijven. Je moet wel heel erg in balans zijn met jezelf en je gevoel van eenzaamheid om picky te durven zijn. Single blijven is voor veel mensen geen optie. En als dat zo is, kán je eigenlijk bijna geen weloverwogen keuze maken voor de juiste partner.

We houden vast aan één gevoel

Je wil je het liefst altijd fijn voelen. Tuurlijk. We willen ons geluk vangen, vasthouden en nooit meer kwijtraken. Als alles rozengeur en maneschijn is en hij op z’n knieën gaat op het strand in Bali, denken we dat die euforie voor altijd zo blijft. We vergeten op die roze wolk alleen vaak dat er niet per se een verband is tussen dat gevoel en het instituut dat huwelijk heet.

https://www.bedrock.nl/zo-organiseer-je-een-groene-bruiloft/

Opluchting

Volgens de Botton maakt het echter helemaal niet uit of je met de perfecte persoon trouwt. Sterker nog: dat figuur bestaat niet. We moeten niet onze imperfecte partners loslaten, zegt hij, maar het ‘romantische’ idee dat er een persoon bestaat die je in ál je behoeften kan voorzien. We moeten ons realiseren dat íedereen, elke liefde, elke partner in ons leven, ons gaat frustreren, irriteren en teleurstellen. En andersom is dat niet anders.

Lees ook: Waarom je waarschijnlijk met de verkeerde persoon gaat trouwen

Prik in je bubble: er komt geen einde aan je ‘is dit alles-gevoel’. Misschien pessimistisch gedacht, maar juist dat kan een hele hoop verdriet en onrust schelen. Dit inzicht kan een opluchting zijn van de excessieve druk en het denkbeeldige romantische plaatje dat onze cultuur aan het huwelijk verbindt. In plaats van de illusie dat iemand je perfect gaat aanvullen, je compleet maakt, je heel maakt of wat dan ook, gaat het erom dat jullie elkaars verschillen zien en tolereren.

De persoon die het beste bij je past, is niet degene die in alles exact dezelfde smaak heeft als jij (want die bestaat dus niet, aldus de Botton), maar de persoon met wie je het best kan onderhandelen over jullie verschillende smaken en ideeën. De persoon met wie je het op een mooie manier oneens kan zijn. Die jou en je flaws de ruimte geeft en zijn of haar ruimte neemt.

Meer lezen?

Eerder vertelde Alain de Botton al waarom de romantiek ons beeld van de liefde verpest heeft. Door dat beeld lijkt het alsof we alleen zijn als het gaat om problemen in de liefde, ruzies en irritaties naar je partner of onzekerheden die je hebt als je single bent.

Schrijver Jan Geurtz schetste in het artikel ‘We zijn allemaal verslaafd aan liefde’ mooi: “Je wordt in eerste instantie verliefd op iemand met een eigen leven, een eigen baan, een eigen huis, eigen vrienden. Alleen ga je vanaf dag één die zelfstandigheid bij elkaar inperken. Mijn angst om jou te verliezen is zelfs geruststellend, en andersom. We gaan ons steeds veiliger voelen bij elkaar: deze fantastische grote liefde gaat nooit meer bij me weg. We leggen het zelfs vast in een contract!”

En: Dit is hoe boeddhisten over het huwelijk denken.

Luister nu ook naar Bedrock

Geef jij om ook het welzijn van de wereld en wil je graag bijdragen een mooiere plek? Dan is onze nieuwste podcast Bedrock Talks een perfecte match voor jou! Rosa en Lisanne interviewen in de derde aflevering klimaatjournalist van de Correspondent Jelmer Mommers.

Spoiler: Jelmer vertelt waar de opwarming van de aarde mee begon, dat het niet te laat is en vooral: wat wij kunnen doen. Want dat we iets kunnen doen, dat is zeker. Maar dat we dat nú moeten doen, is nog niet het gesprek van de dag.

Tip: Luister en volg Bedrock Talks via Spotify en iTunes & Apple Podcasts!