Annemarie Hartsuiker Psyche 26 mei 2024, 07:58

Leestijd: 3 minuten

Amber (27): ‘Mijn vriend verliet mij omdat ik een schildklierziekte kreeg’

Toen Amber begin twintig was, sukkelde ze met haar gezondheid. Ze was doodmoe en kwam kilo’s aan, maar had geen idee waarom. Ze kreeg de diagnose Pfeifer, werd van het kastje naar de muur gestuurd en toen ze na veel verkeerde diagnoses er eindelijk achterkwam dat ze een schildklierziekte, de ziekte van Hashimoto had, maakte haar vriend het uit.

“Al mijn vrienden barsten van de energie, ik niet” deelt Amber met BEDROCK.

“Om eerlijk te zijn ben ik nooit een avondmens geweest en vond ik uitgaan altijd al vermoeiend. Alleen toen ik begin twintig was, werd dit alleen nog maar erger. Ik studeerde, had een bijbaan, een grote vriendengroep en een relatie. Langzaamaan kreeg ik last van verschillende klachten. Haaruitval, een droge huid, onverklaarbare extra kilo’s, altijd koud en extreme vermoeidheid. Ook hield ik veel vocht vast en kreeg mijn huid een grauwe tint.

Er was iets aan de hand, maar de huisarts nam mijn klachten niet serieus. Ondertussen viel ik iedere avond om acht uur in slaap. Het was een verschrikkelijke periode. Toen ik na de zoveelste keer bloedprikken een telefoontje kreeg, was het goed mis. Ik moest meteen naar huis komen, mijn schildklierwaarden waren zó laag en de arts sprak over een Myxoedeem coma als ik niet snel aan de medicatie zou gaan. De schildklierziekte Hashimoto werd geconstateerd.

Schildklierziekte Hashimoto

Tot op de dag van vandaag weet ik niet waar bij mij de schildklierziekte Hashimoto vandaan komt. Het is gewoon pech hebben zeggen de artsen dan. Ik heb veel verschillende artsen bezocht en kwam uiteindelijk via via bij een internist terecht die mijn klachten serieus nam en naast synthetisch schildklierhormoon ook natuurlijk schildklierhormoon voorschreef. Daarna krabbelde ik snel op.

Verlaten door vriend

De periode van ziek zijn, het onbegrip en de zoektocht naar een oplossing voelde soms erg eenzaam aan. Je bent jong, wil meedoen met de rest, maar het lukt je niet. Bovendien herkende ik mijn eigen lichaam niet meer, al mijn kleding paste niet meer. Ook mijn vriend destijds gaf mij het gevoel dat ik saai was. Door de extra kilo’s vond hij mij niet meer aantrekkelijk. Toen ik de diagnose kreeg, zei hij letterlijk: “zo hopelijk word je nu weer een beetje gezellig.” Dat ik toen niet meteen ben weggerend, snap ik nog steeds niet. Ik bleef bij hem, ondanks de gemene sneren en opmerkingen.

Vreemdgaan

Gelukkig voelde ik me dankzij de medicatie steeds een stukje beter. Ik was minder moe en merkte dat ik snel afviel. Maar waar ik fysiek opknapte, kreeg ik mentaal de volgende klap: mijn vriend was vreemdgegaan. En hij wilde met haar verder… daarom verbrak hij uit het niks de relatie. Misschien had ik blij moeten zijn, maar ik was er kapot van. Toen de eerste fase van liefdesverdriet voorbij was, ging ik weer dingen ondernemen.

Zo maakte ik een mooie verre reis en ik kwam terug als een ander mens. Ik straalde en was ook weer op mijn oude gewicht. Eindelijk zat ik weer lekker in mijn vel. Dat viel ook mijn ex op… omdat de relatie met die andere meid toch niet lukte, probeerde hij het weer bij mij. Hij stortte zich volledig op mij en mijn emoties gingen alle kanten op. We hebben een tijd geprobeerd om de draad weer op te pakken, maar wat we hadden was stuk. Ook zag ik in dat deze man niet zou veranderen….

Nu ben ik blij dat deze relatie voorbij is, maar man, wat heeft dat lang geduurd! Zeker als je hoort dat je een chronische schildklierziekte hebt, is het fijn als er iemand is die je steunt en die in ieder geval doet alsof hij je begrijpt. Ik heb in ieder geval geleerd wat ik niet wil… mijn schildklierziekte is onder controle en mijn leven ook!”

Kim Brouns is ongewenst kinderloos: ‘Het blijft pijnlijk’