Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 19 mrt 2025, 12:07

Leestijd: 3 minuten

Renate (28): ‘Ik kon niet anders dan het contact verbreken met mijn drugsverslaafde ouders’

Renate heeft een heftige jeugd achter de rug door haar drugsverslaafde ouders. Eenmaal uit huis en oud genoeg, koos ze ervoor het contact te verbreken. “Het begon allemaal zo onschuldig met een pilletje op een festival”, vertelt ze aan BEDROCK.

“Toen ik jong was, voelde ik me altijd op mijn hoede. Thuis was er nooit echt rust. Alles begon toen mijn ouders in aanraking kwamen met drugs. Het begon allemaal zo onschuldig met een pilletje op een festival, niets bijzonders dacht ik. Maar voor ik het wist, werd het steeds vaker. Die ‘leuke’ festivalervaring was mijn ouders blijkbaar blijven achtervolgen en al snel was het hun nieuwe wereld. Ik herinner me nog hoe ze in het weekend feestjes gaven, terwijl mijn broertje en ik beneden lagen te slapen. We wisten wel dat er iets niet klopte, maar we begrepen het niet goed.”

Sfeer van chaos 

“Als kind wil je gewoon dat je ouders de veilige, betrouwbare mensen zijn die je beschermen. Maar dat was niet mijn realiteit. Er waren altijd vreemde mensen over de vloer, met vreemde praatjes en een sfeer van chaos die ik maar moeilijk begreep. Ik kan me nog goed herinneren dat ik me vaak afvroeg of het ooit weer rustig zou worden. Maar het werd alleen maar erger. En jeugdzorg? Ze hebben mij gelukkig niet weggehaald, maar dat het zo lang goed is gegaan, is echt een wonder. Het voelde soms alsof we een beetje vergeten waren.”

Studeren aan andere kant van het land 

“Toen ik achttien werd, besloot ik ver weg te gaan studeren, aan de andere kant van het land. Ik zag het als mijn ontsnapping, mijn kans om eindelijk los te breken van die situatie. Ver weg van mijn ouders, ver weg van hun wereld. Ik dacht dat het me zou helpen om mijn eigen leven op te bouwen, om echt los van hen te komen. Ik verhuisde, begon mijn studie en probeerde mijn eigen toekomst te creëren. Maar wat ik niet had verwacht, was dat de afstand me niet de gemoedsrust zou geven die ik had gehoopt. Ik voelde me nog steeds gevangen, want mijn ouders bleven proberen contact met me op te nemen.”

Geld van bijbaantje 

“Het werd echt lastig toen ze ineens geld van me vroegen. Geld dat ik zelf had verdiend met mijn bijbaantje. Mijn ouders, die mij zoveel pijn hadden gedaan, vroegen ineens om mijn hulp. Dat was het moment dat het voor mij duidelijk werd: dit was het moment om een punt achter alles te zetten. Ze kwamen niet voor hun kinderen, maar voor hun verslaving. Ze gaven geen blijk van verantwoordelijkheid of ouderlijke liefde. Ze vroegen om geld voor hun verslaving, terwijl ik zelf keihard werkte om mijn eigen leven op te bouwen. Dat was voor mij de druppel.”

Contact volledig verbreken 

“Ik besloot het contact volledig te verbreken. Ik kon niet anders. Het was niet omdat ik hen niet wilde helpen, het was omdat ze niet bereid waren zichzelf te helpen. Ik hield van hen, maar het was duidelijk dat ze niet in staat waren om voor mij te zorgen. Ik moest mezelf op de eerste plaats zetten. Mijn gezondheid, mijn gemoedsrust, mijn toekomst: die moesten beschermd worden.”

Bevrijding 

“Het is nu vier jaar geleden en ik heb geleerd dat je soms, hoe moeilijk het ook is, voor jezelf moet kiezen. Het verbreken van het contact was niet makkelijk. Het voelde als een verlies, maar tegelijkertijd als een bevrijding. Ik draag mijn ouders nog steeds een warm hart toe, maar ik weet nu dat ik hen niet kan redden. Dat is iets wat ik uiteindelijk heb moeten accepteren. Ze maken hun eigen keuzes en ik ben degene die keuzes moet maken voor mijn eigen leven.”

Niet alleen Renate verbrak het contact met haar ouders. Aniek deed hetzelfde. Afstand nemen was de enige manier om zichzelf te beschermen.

Het contact met (één van je) ouders verbreken? Vragen om jezelf te stellen volgens een therapeut