Rosa Bertram Psyche 20 aug 2019, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Pottenbakken is dé millennial hobby, maar hoe mindful is het nu echt? Bedrock zocht het uit

Pottenbakken: het is bij uitstek dé hobby van menig millennnial. Want wat maakt je naast je o-zo-drukke leven gevuld met afspraken, carrière, vrienden, sport en als het nog even kan de liefde, eigenlijk nog rustig? Juist. Pottenbakken.

Om dat te testen, namen we de proef op de som.

Hoe mindful is pottenbakken écht?

Op de fiets naar Studio Pansa in Amsterdam-Oost werd ik ineens razend enthousiast. Een vlaag van rust, focus en creativiteit kwam me tegemoet waaien. Ik had er zin in. Precies 5 weken lang zou ik een cursus keramiek volgen. Precies wat ik nodig had. Verplicht ‘niets doen’ op de dinsdagavond. Dat kon ik goed gebruiken met mijn altijd overvolle agenda.

Lees ook: Waarom iedereen zou moeten pottenbakken (het helpt om in het moment te leven)

Eenmaal aangekomen staat een clubje van zo’n 8 andere jonge vrouwen al aandachtig te luisteren naar de Portugese lerares. In onze kleding die vuil mag worden, luisteren we naar wat ze allemaal vertelt over de kunst van het pottenbakken, terwijl we omringd zijn door kasten gevuld met keramiekwerk.

Dat er zóveel te vertellen is over pottenbakken was ik even niet op voorbereid. De verschillende stadia van klei, maar ook van je aardewerkje (soms moet het wel een week drogen) en de verschillende manieren van pottenbakken an sich. Het zweet begon me langzaam maar zeker uit te breken. Kon ik dit wel?

Het stoom kwam me uit de oren

Na de uitleg mochten we beginnen. Lekker oefenen met de  verschillende technieken van pottenbakken. Een soort bal maken van de klei, daar je duim in duwen om er uiteindelijk een potje, bakje of wat dan ook van de kneden.

Een andere (en al stuk moeilijkere) techniek is om met een gigantische deegroller het stuk klei dun te rollen en deze op de één of andere manier zo uitrekenen én rollen dat je ‘m rechtop kan zetten en kan omvouwen tot – bijvoorbeeld – een vaas.

 

View this post on Instagram

 

We hope our pottery studio will be a place for joy, creativity and making as well as a place to connect with other potters and ceramic artists. Our market felt like a true celebration of this as well as celebrating our first year as a studio! Sharing a final few photos before we share more upcoming events and studio life again. Swipe for more photos. Please feel free to tag yourself if you see yourself or your work Photo credit: @lizekraan #studiopansa #studiopansaceramicsmarket #dirtyhandsclearmind #ceramics #amsterdam

A post shared by Studio Pansa – Amsterdam (@studiopansa) on Jun 20, 2019 at 7:01am PDT

In de tweede les was het tijd om de technieken echt toe te passen. Na een paar tevergeefse pogingen om met de rol-techniek een vaas te maken, besloot ik toch maar de duim-techniek toe te passen. Na een stuk of 6 keer proberen, kwam ik erachter dat de rand van je bakje (of de vaas in mijn geval), niet te dun moet zijn. Het gaat later nog de oven in en alles zal zo’n 10 procent krimpen.

Inmiddels was de halve les al voorbij en zat ik nog steeds met een hoopje ellende voor m’n neus. Het stoom kwam me inmiddels uit de oren. Geduld is helaas niet mijn beste kant.

Acceptatie en de schoonheid imperfect

Na wat zuchten en steunen en hulp van de wél geduldige lerares, begon ik voor de zoveelste keer aan mijn vaas. Nu ik de techniek eenmaal in de gaten had, verdween mijn stress als sneeuw voor de zon. Toen snapte ik ‘m: hier zit ‘m juist in. Accepteren dat wat ik wilde, niet lukt. En dat is oké.

Mijn vaas (of iets wat daar op moest lijken) hoefde niet perfect te zijn. Ik heb het gemaakt en heb er mijn best voor gedaan, dus is het per definitie al mooi. Eenmaal bezig en in de flow was er weinig meer om te zorgen over te maken. Een grote vaas is het uiteindelijk niet geworden, maar 3 kleine, ronde bakjes wél.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Studio Pansa – Amsterdam (@studiopansa) on Jun 14, 2019 at 5:01am PDT

Tijdens één van de lessen mochten we zelfs even ‘aan het wiel zitten’. De grote ronddraaiende plaat waar je een stukje klei op kwakt en daar op mysterieuze wijze een mok-vormig product uit krijgt.

Althans, zo lijkt dat. Eveneens: een stuk moeilijker dan je denkt, maar wél leuk om te proberen! Het vergt echter een stuk meer oefening als je er echt iets van willen bakken. Ha ha. Maar, ook hier geldt: oefening baart kunst en de schoonheid zit ‘m juist in de imperfectie.

Je eigen stukje werk

Uiteindelijk mochten met het klasje gezamenlijk 4 kleuren uitzoeken om onze werkjes mee op te vrolijken. Zelfs het verven is nog een stuk ingewikkelder dan je in eerste instantie misschien denkt. Een rode verf droogt uiteindelijk op in blauw of andersom. Verwarrend, en ik ben nog steeds benieuwd hoe mijn 3 potjes straks uit de oven komen!

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Studio Pansa – Amsterdam (@studiopansa) on Aug 7, 2019 at 10:22am PDT

Hoewel ik in het begin het soms best lastig vond (deels te wijten aan mijn driftige karakter), vond ik het héérlijk om 2,5 uur lang gedwongen ‘niks’ te doen.

Lees ook: De kunst van het niks doen: zo belangrijk is het

Zonder telefoon. Op een krukje met volle concentratie en mijn hoopje klei. Met liefde, stress, zweet en af en toe een traan, voelde ik mij elke les weer ontladen. Het liet me zien hoe fijn het is om met je handen te werken. En hoe je andere dingen op merkt als je niet elke extra minuut invult met je telefoon, afspraken of gepieker.

Pottenbakken bij Studio Pansa

Wil jij ook mindful leren pottenbakken? Ga dan eens langs bij studio Pansa. De werkplaats is een fijne, lichte houten ruimte waar je zelfs een abonnement kan afsluiten en je 16 uur per week welkom bent om aan je eigen werkjes te zitten. Van gereedschap tot verf en van hulp tot klei: het is er allemaal.

Meer info lees je op de website van Studio Pansa.

Meer mindful tips?

• Dit is het gevaar van mindless eten (en 6 tips om meer mindful te eten)
• Met deze 6 tips ruim je de negatieve energie in je leven op
• 5 x onze favoriete mindfulness apps