Brenda van Noort Psyche 8 feb 2016, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Op zoek naar spiritualiteit in een ashram in India

Ik heb veel geleerd tijdens mijn studie aan de UvA, maar ik heb de meest waardevolle dingen geleerd tijdens de 1,5 jaar dat ik nu de wereld rond reis. De beste levenslessen leer je als je uit je comfortzone stapt en in het onbekende durft te springen. Na twee maanden door India reizen besluit ik aangekomen in Rishikesh – de yoga capital of the world – ook in de voetsporen van The Beatles te treden: ik ga voor 7 dagen in een ashram wonen. Net als de meerderheid van mijn mede-backpackers in Rishikesh overigens.

Yoga-freaks en meditatie-fanaten

De stad is gevuld met yoga-freaks en meditatie-fanaten en er wordt hier net zo vaak gesproken over spiritualiteit, mindfullness en leven in het nu, als wij in Nederland praten over het weer. Uiteraard zijn er ook een aantal spiritu-leken, zoals ik. Zonder per se op zoek te zijn naar ‘verlichting’ ben ik wel geïnteresseerd in deze voor mij volledige onbekende wereld.

Ik belde met een medium en dat was op z’n zachtst gezegd spot on

In mijn hoofd lijkt een ashram een spirituele versie van een wellness retreat: veel ontspanning, een paar uur per dag yoga- en meditatieles, vroeg naar bed, gezonde voeding, geen alcohol of sigaretten en een week lang alleen maar focussen op jezelf. En dit alles in een door natuur omgeven paradijs, met vanaf mijn kamer uitzicht over de prachtige Ganges, ver weg van de drukte van de Rishikesh en de afleidingen van het alledaagse leven. Wat een heerlijk vooruitzicht!

Verre van ontspannen

Niets blijkt minder waar. Het leven in een ashram is verre van ontspannen. De wekker gaat elke ochtend om 5.30 en om 6.00 uur beginnen we, met gezwollen ogen en gewikkeld in dekens tegen de kou, met de eerste meditatie van de dag. Waar mijn ogen nog amper open zijn, zijn mijn hersenen al klaarwakker.

‘Hopelijk is er koffie, half 6 is echt veel te vroeg, ik moet plassen, zouden de twee Fransen vader en dochter zijn of een stel?, is seks eigenlijk toegestaan in een ashram?’ Ik doe mijn best de ‘silent watcher’ te zijn maar mijn gedachten zijn overal en nergens.

Karma yoga en géén koffie

De meditatie wordt gevolgd door een half uur chanten (het zingen van heilige teksten), waarna we beneden in de tuin gezamenlijk op vrij oncharmante maar zeer effectieve manier onze neus schoonmaken met een neti pot. Voordat het om 9 uur tijd is voor ontbijt doen we in de yoga zaal nog een half uur ademhalingsoefeningen en 1,5 uur yoga.

Waarom je je wilt blijven verwonderen om de wereld en natuur om je heen

Uitgehongerd en uitgeput geniet ik wel des te meer van mijn havermout en fruitsalade (geen koffie…), uitkijkend over de Ganges. Om 10.00 uur is het tijd voor karma yoga, een van de belangrijkste vormen van yoga. Feitelijk betekent dit dat we met zijn allen het hele gebouw schoonmaken.

Verboden te praten

De achterliggende gedachte is dat het belangrijk is om dagelijks iets te doen zonder eigenbelang. Een mooi principe dat ik absoluut iets vaker in mijn eigen leven zou moeten toepassen. Hierna staat er een twee uur durende meditatieve wandeling op het programma, waarbij het de bedoeling is om je volledig te focussen op het wandelen zelf. Het gevoel van je voeten op de aarde. Het geluid bij iedere stap.

De wandeling wordt gevolgd door de lunch en twee uur vrije tijd. Hierna hebben we een lezing en discussie-uur, gevolgd door weer 1,5 uur yoga, een half uur ademhalingsoefeningen, een religieuze ceremonie bij de tempel tijdens zonsondergang en nog een half uur chanten. Om 19.30 uur eten we en direct hierna wordt de dag afgesloten met een meditatie-sessie. Bijkomend detail: telefoons zijn ten strengste verboden en behalve tijdens de twee uur vrije tijd en het discussie uur, is het verboden te praten.

Des te langer ik niet praat, des te drukker mijn hoofd wordt. De meditatiesessies zijn hierdoor meer frustrerend dan verlichtend. De herhalende en langzame aard van de yogales zorgt er ook voor dat mijn gedachten continue afdwalen. Het chanten heeft een hele sterke religieuze ondertoon en geeft me het gevoel dat we worden gebrainwasht.

De effecten van een health retreat op je lichaam en geest

De meditatieve wandeling is mijn dagelijkse dieptepunt van de dag. Met 20 mensen meditatief langs een rivier lopen om vervolgens allemaal op een steen zittend naar het water te staren brengt bij mij het tegenovergestelde van ‘inner peace and stillness’ teweeg. Naarmate de dagen vorderen ziet een groot aantal van mijn medestudenten er echter uit alsof ze zweven op een tapijtje, en hebben velen van hen een ‘speciale ervaring’ tijdens de meditatie. Ik ben jaloers en gefrustreerd. Ik tel de dagen af tot ik weer terug naar de echte wereld mag.

Geen shortcut naar inner peace

Achteraf lijkt het duidelijk dat de ashram absoluut niets voor mij was en voelt het als een weggegooide week. Pas na een aantal weken is de ervaring goed bezonken en besef ik me wat voor impact de ashram heeft gehad. Ik heb wel degelijk dingen geleerd, het zijn alleen hele andere lessen dan ik van tevoren had verwacht.

De meest praktische les die ik heb geleerd is om nooit meer dan 1 ding tegelijk te doen. Wat je ook doet, geef die ene activiteit je volle 100 procent aandacht. Dit geldt niet alleen voor belangrijke of ingewikkelde dingen, maar ook juist voor simpele dingen, zoals eten. Eet zonder tegelijkertijd een tijdschrift te lezen, je moeder te bellen, of naar de tram te rennen. Eet op een rustige plek, zonder afleiding, en zie en proef daadwerkelijk wat je gemaakt hebt.

Door steeds maar 1 ding tegelijkertijd te doen wordt je hoofd langzaam rustiger, waardoor je efficiënter te werk kunt gaan en bovendien zul je merken dat je veel meer zult genieten van alles wat er in je dag gebeurt. Daarnaast is het me duidelijk geworden dat er niet zoiets bestaat als een shortcut naar het vinden inner peace. In een week leren mediteren is niet mogelijk. De ontdekkingstocht naar spiritualiteit is dus nog niet voorbij.

Psychedelica als medicijn: Malu gaat op truffel retreat in Amsterdam