Julia Osendarp Liefde & Seks 27 jul 2024, 07:47

Leestijd: 2 minuten

Dilemma: ‘Ik heb een oogje op mijn collega, maar ben getrouwd’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? BEDROCK deelt deze week het dilemma van Patrick (39), die een oogje heeft op zijn collega, maar getrouwd is. Hij deelde dit met onze collega’s van Metro en vraagt zich af wat hij met zijn gevoelens moet doen.

“Ik heb op mijn werk een zeer aantrekkelijke vrouw ontmoet. Ze is slim, mondig, grappig en knap. Het bedrijf waarvoor we werken is groot, dus we zien elkaar niet iedere werkdag, maar we komen elkaar regelmatig tegen. En soms heb ik het gevoel dat ik een oogje op haar heb.

Oogje op collega

Ik ben getrouwd. Mijn vrouw en ik zijn tien jaar samen, waarvan inmiddels drie jaar getrouwd. Ik hou van haar en ons huwelijk is goed. Ze is zo’n vrouw waarvan iedereen zegt: ‘Daar heb je echt geluk mee’. Ze is lief, zorgzaam, mooi en echt een warme persoonlijkheid. Iedereen is weg van haar. Daarnaast heeft ze me in mijn leven met een hele hoop dingen geholpen en gesteund. En dat waardeer ik enorm aan haar.

Ik merk dat mijn gedachten me af en toe gek maken. Ik heb een fijne en warme vrouw thuiszitten, maar val ook op de collega op mijn werk. Zij is heel anders dan mijn vrouw. Ze is een beetje stout, rebels, avontuurlijk en maakt een hele hoop mee. En ik merk dat haar energie en leven me prikkelt.

Goed huwelijk?

Hoewel ik heel goed weet dat ik niet vreemd zou willen gaan, voel ik dat de situatie soms aan me vreet. Mijn collega en ik sturen soms berichten naar elkaar en als we een bedrijfsuitje, kerstborrel of vergadering hebben, zoeken we elkaar altijd op. Soms, als er drank in het spel is, zoeken we nog meer de randjes op en dan voel ik me de volgende dag zo schuldig.

Door deze gevoelens twijfel ik de laatste tijd ook aan mijn huwelijk. Mis ik iets? Zoek ik iets? Is mijn relatie in een sleur beland? Waardeer ik niet wat ik heb? Of is dit allemaal een fase? Door al die verschillende gedachten die in mijn hoofd spoken, durf ik ook geen beslissing te nemen.

Dilemma: hoe ga ik om met mijn verlangens?

Hoe gaan anderen met dit soort situaties om? Wat als je relatie een hoop te bieden heeft, maar er een ander binnensluipt? Is het gras dan groener aan de overkant? Moet ik gehoor geven aan mijn verlangens of ze juist relativeren? Nogmaals: ik ben niet vreemdgegaan. We hebben nooit gezoend of seks gehad, maar een zoen heeft tijdens de afgelopen kerstborrel wel in de lucht gehangen. Hoe ga ik hiermee om? Spreek je zoiets uit naar je partner of laat je het bij jezelf en hoop je dat de gevoelens overgaan?

Waarom houden we zo van zoenen (en doen we het nóg vaker als we dronken zijn)?