Annemarie Hartsuiker Psyche 6 mei 2024, 08:25

Leestijd: 5 minuten

Kim Brouns is ongewenst kinderloos: ‘Het blijft pijnlijk’

Kim is ongewenst kinderloos en op dagen als Moederdag wordt ze vaker dan anders met haar neus op de feiten gedrukt. Het is haar missie om ongewenste kinderloosheid uit de taboesfeer te halen. Vooral omdat ze als wensmoeder nog weleens vragen en opmerkingen krijgt als: ‘Het kan heus nog wel, het is nog niet te laat’ en ‘Als je er niet meer mee bezig bent komt het vast vanzelf’. Enorm kwetsend, maar ook een teken van onzekerheid, want wat kun je zeggen tegen iemand die ongewenst kinderloos is?

“Ik heb mijn man leren kennen in 2002, we kregen verkering in 2004 en in 2006 zijn we getrouwd”, vertelt Kim aan BEDROCK. “Onze toekomstdroom was: trouwen en kinderen krijgen. Ik was 26 en we dachten let’s go, kom maar door met die baby’s, poepluiers en slapeloze nachten. Na een paar maanden aanklooien gingen we serieus aan de slag. Timen, testen erbij halen en vervolgens toch een bezoek aan de arts.

Ongewenst kinderloos: ‘Voelde erg eenzaam’

Daar krijg je vervolgens te horen: “Probeer het maar een jaar.” Ondertussen voel je steeds meer druk en onzekerheid. Ergens begint het idee dat je ongewenst kinderloos blijft vaker aan je te knagen. En binnen onze kennissenkring waren wij ook nog eens de enigen bij wie het niet lukte. Het was 2010 en er was nog vrij weinig informatie beschikbaar. Daarom vertrouwden we blind op de artsen. Ik was toen nog niet zo mondig en best onzeker. In deze periode kreeg ik bovenop de ellende ook nog eens het HPV-virus, waardoor we zomaar weer een jaar verder waren.

We hebben daarna nog acht behandelingen van het IUI-traject gevolgd. Na zes behandelingen kwamen de artsen op het idee, misschien moeten we de eileiders eens uitspuiten. Goh. Waarom deden ze dat niet meteen? Maar goed, we gingen steeds een stapje verder. Tot IVF. Want er werden ons zulke nare dingen verteld. De kans op miskramen, mismaakte baby’s of vroeggeboorten kwamen allemaal voorbij. We kregen de meest verschrikkelijke scenario’s voorgeschoteld. Ga er dan nog maar eens aanstaan…

Ik wilde niet de helft van mijn bewuste leven alleen maar bezig zijn geweest met het krijgen van een kind. Want je zet je leven gewoon op pauze. Je raakt vriendinnen kwijt, iedereen krijgt kinderen en dan word je niet meer gevraagd. Mensen gaan voor je denken: ‘het is moeilijk en confronterend, we nodigen ze maar niet meer uit.’

Je wereld wordt kleiner, je valt buiten de boot en kan niet meer meepraten. Veel vrouwen maken nieuwe vriendinnen op het schoolplein, daar sta jij niet tussen. Dat is pijnlijk. Ongewenst kinderloos zijn voelde voor mij dan ook erg eenzaam.

Geen spijt van abortus

Letterlijk en figuurlijk. Want het hele traject om moeder te worden gaat gepaard met mentale struggels die je niet altijd wil of kan delen. Zo heb ik een abortus gehad op mijn achttiende. Toch heb ik nooit gedacht: ‘Had ik het kind maar gehouden.’ Ik ben met school gestopt toen ik 17 was omdat ik graag radio wilde maken, maar op die plek kwam ik niet terecht. In plaats daarvan kreeg ik de ene stomme baan na de andere. En ook nog eens een foute relatie waarin ik zwanger werd. Het leven liep niet zoals gepland en op dat moment stond ik er ook niet bij stil dat het nooit meer zou lukken. Ik heb altijd gedacht mijn werk is bijzaak, want ooit komt mijn droom uit: een fijn gezin en het moederschap. Dat zou mijn leven zingeving geven.

Kinderwens laten varen

Op mijn 31e hebben we besloten: kinderen krijgen is het niet voor ons weggelegd. Mijn man en ik hadden beide geen goed gevoel bij bij IVF of IXI. En adoptie vonden we geen optie. Ik ben nu 43 en ik heb héél lang verdriet gehad. Toen Instagram opkwam, heb ik meiden ontvolgd die zwanger werden omdat het té pijnlijk was om naar te kijken. Accepteren dat we ongewenst kinderloos zijn heeft jaren geduurd. Pas rond mijn 35ste kon ik er in berusten. Natuurlijk zijn er genoeg vrouwen die dan nog beginnen, maar voor mij lag de periode van proberen en teleurstellingen toen al zo lang achter ons dat ik het los kon laten.

Het blijft altijd een zere plek

Ondanks mijn berusting, blijft het altijd een zere plek waar je geen pleister op kunt plakken. Want je wordt altijd met het moederschap geconfronteerd, zoals op Moederdag. Ik zal nooit weten hoe het is om moeder te zijn en het zijn kleine dingen die lastig blijven. Ook ik had graag willen voelen hoe het is om zwanger te zijn, om iets te hebben wat zó van jezelf is. Op Moederdag denk ik: ik zal nooit een spuuglelijke tekening krijgen.

Het gevoel van gemis laat je nooit echt los, er is niks wat dat gevoel kan compenseren. Daar wordt heel makkelijk overheen gestapt. Het gaat snel over andere dingen, want als het gaat over ongewenste kinderloosheid, wordt de energie vaak zo zwaar. Nog steeds krijg ik regelmatig de vraag waarom wij geen kinderen hebben. Nou omdat het niet gelukt is, zeg ik dan. En dan is het stil…

De maatschappij is ingericht op dat vrouwen kinderen krijgen. Of je nu bewust geen moeder bent of ongewenst kinderloos, het zou anders moeten kunnen. Waarom vragen mensen te pas en te onpas waarom je nog geen moeder bent? Alsof je dan niet ‘meedoet’. Nou, dat doe je wel!

Ik wil vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten meegeven dat er nog andere dingen in het leven zijn die zingeving kunnen geven. Ook al denk je op veel momenten: fuck jullie allemaal! Net als op Moederdag wanneer de etalages weer bomvol moederdagcadeaus staan.

You got this

Over mijn verhaal ben ik een boek aan het schrijven: you got this. Dit boek rolt in september van de persen en je kunt op www.yougotthis.kim een pre-order doen. Misschien helpt mijn verhaal iemand anders om een inkijkje te krijgen in hoe je met kinderloosheid om kunt gaan. Een stukje bewustzijn en oprechte interesse doen een hele hoop. Er zijn heel vrouwen die niet de ruimte voelen om het er over te hebben omdat ze zich ‘anders’ voelen. Kindvrijleven.nl is een plek waar je met gelijkgestemden op een leuke en luchtige manier het onderwerp kinderloosheid kunt bespreken. Je bent niet alleen, ook al voelt dat soms wel zo…”

Bedrock Talks: over fertiliteit en taboes met gynaecoloog Jesper Smeenk