Tanja Terstappen Relatie 21 aug 2019, 06:00

Leestijd: 3 minuten

Waarom het oké is om géén kinderen te willen

Je bent netjes afgestudeerd, hebt een goede baan, bent de man of vrouw van je leven tegengekomen en misschien ben je zelfs getrouwd. Next step: kinderen. Toch? Of… wil je dat misschien wel helemaal niet? Kinderen krijgen wordt in onze maatschappij als een normaal, natuurlijk ding gezien. Als een logische stap ook. Je vindt de liefde van je leven, trouwt en het volgende op de agenda is een paar koters. Als je geen kinderen hebt, gaan mensen er eigenlijk van uit dat het niet lukt. Dat je de juiste partner niet kunt vinden, dat er iemand onvruchtbaar is of dat er iets anders niet helemaal lekker zit.

De keuze om géén kinderen te krijgen

Maar wat nou als het gewoon een bewuste keuze is? Voor een paper in The Family Journal onderzochten sociologen Amy Blackstone van de University of Maine en Mahala Dyer Steward van UMass Amherst hoe de keuze om geen kinderen te krijgen tot stand kan komen.

Dit vind je vast ook interessant: Leren van de Zweden: wat Zweden ons leert over omgang met de natuur (en onze kinderen)

Ze vroegen mannen en vrouwen in diepte-interviews naar het keuzeproces om zonder kinderen te leven, hoe hun omgeving reageerde op die beslissing en hun reflectie op het beeld van ‘geen kinderen hebben’ in de maatschappij.

De uitkomst? Veel respondenten kenden mensen in hun omgeving, zoals een broer of zus of vrienden, met kinderen en besloten op basis daarvan dat het niet iets was waar ze hun eigen leven omheen wilden inrichten. Voor mannen was een belangrijke reden dat het krijgen van kinderen ze bijvoorbeeld zou beperken in reizen of andere belangrijke levensdoelen najagen. Voor vrouwen kwam de motivatie meer van buitenaf: dat kinderen hun relaties zouden veranderen, bijdragen aan overpopulatie of omdat de wereld waarin we nu leven geen fijne plek is voor een kind.

Onderzoek: een bewuste levenskeuze

Overigens is het geen zwart-witte beslissing die je op een dag neemt en waar je nooit meer van afziet, bleek uit het onderzoek. Het is een proces dat je – al dan niet samen met je partner – doorgaat en waar je af en toe eens over nadenkt of praat gedurende de jaren.

Lees ook: Hoe help je je kinderen bij de levensvraag: wie ben ik?

Bovendien, schrijven de onderzoekers, zien vrouwen ook af van het krijgen van kinderen omdat er cultureel gezien zo’n enorme druk ligt op voortplanten. En daar zijn meer mensen het mee eens. Zo schreef Lieke Marsman in Vrij Nederland een pleidooi voor kinderloosheids-bijslag: “Voortplanting wordt zo sterk neergezet als het ultieme doel van het menselijk bestaan dat vergeten wordt dat als iedereen zich maar voortplant, dit menselijk bestaan uiteindelijk in het geding komt.”

Het onderzoek van Blackstone en Steward is niet van hele grote schaal en het was bovendien vrij homogeen op het gebied van etniciteit en seksuele voorkeur. Het zou heel interessant zijn om meer te weten over de kinderwens en het beslissingsproces binnen meer verschillende culturen, zeker omdat geboortecijfers zo’n duidelijke correlatie hebben met bijvoorbeeld opleidingsniveau.

Maar, schrijft NY Mag’s Science of Us, wat het mooie is aan dit onderzoek is dat het de keuze om geen kinderen te krijgen menselijk maakt. Geen kinderen krijgen is niet altijd bad luck, maar (steeds vaker) een keuze.

Meer lezen over kinderen?

• Kinderen opvoeden: moet daar niet een cursus voor zijn?
• In hoeverre zijn ouders bepalend voor de levenskeuzes van hun kinderen?
• Hier krijgen kinderen buiten les en leren ze alles over planten en bomen