Malu Kirschbaum Betere wereld 15 nov 2022, 12:39

Leestijd: 6 minuten

Hoe is het om helemaal off-grid te leven? Loraine deed het 6 maanden

Een nieuwe trend in duurzaamheidsland is off-grid leven. Oftewel, een leven zonder aansluiting op elektriciteit, gas, water en riool. Helemaal onafhankelijk en super duurzaam, maar is het wel zo prettig? We gaan in gesprek met Loraine (32) die onlangs voor 6 maanden off-grid woonde in tiny house, ergens in de bossen van Overijssel.

Hoewel het off-grid leven erg veel vrijheid oplevert, is het ook een hoop geregel en zit je soms zonder gas of water.

Meer rust in de natuur

Loraine heeft jarenlang in de stad gewoond, maar merkte dat ze werd opgeslokt door de snelheid en de dynamiek van het stadse leven. Ook van al het asfalt en baksteen werd ze niet gelukkig. Langzamerhand is ze de stad uitgetrokken en sinds een paar jaar woont ze in een klein dorpje met veel groen eromheen.

Toch had ze het gevoel dat ze nóg meer tot rust zou komen met nóg minder. Minder symmetrie, minder snufjes en minder luxe. Dus toen ze de mogelijkheid kreeg om tijdelijk off-grid te gaan wonen, omdat de bewoner voor een half jaar op reis ging, hoefde ze niet lang na te denken.

Een huis van levende bomen

Samen met haar vriend woonde ze zes maanden lang in een klein boshuisje in Dalfsen met een houtkachel, zonnepanelen op het dak, een keukentje met een waterpomp en een composttoilet. Verder was er een put om regenwater in op te vangen en gebruikten ze tonnen om dat water te verwarmen, zodat ze konden douchen.

Hier vind je de mooiste natuurhuisjes in Nederland (ver weg van de massa)

“Het was een prachtige plek midden in de natuur, waar we ook een moestuin hadden. Om ons heen verbleven meer mensen off-grid, waaronder Bob Radstake – de oprichter van Living Village Festival, die al jaren off-grid leeft in een huis van levende bomen. Super inspirerend.”

Zuinig met energie

De mensen die daar vast verblijven hebben allemaal geen aansluiting op ‘het net’, dus werken enkel met zonnepanelen en accu’s. Zo ook Loraine. “We hadden wel lampen en konden ook onze telefoons opladen, maar moesten erg zuinig zijn met de energie.

Dat was in het begin erg wennen. We moesten goed uitrekenen en uitkienen wat we aan elektriciteit nodig hadden. Natuurlijk was er altijd wel een noodaggregaat, maar mijn melkopschuimer en stofzuiger heb ik wel thuisgelaten.”

Is off-grid wonen eigenlijk wel legaal?

“Als je een stuk land bezit, mag je daar gewoon op wonen hoe je wilt. Maar in Nederland is het grid al zo vaak aangelegd en dat wordt allemaal bepaald door de overheid.

In een Tiny House wonen, hoe gaat dat eigenlijk in z’n werk?

Woningen mogen op dit moment niet gebouwd worden zonder aansluitingen, dus er zijn weinig plekken in Nederland waar je kunt wonen en waar geen aansluitingen zijn.

En je mag officieel niet permanent in iets wonen, wat niet echt een woning is, zoals een camper of een vakantiehuisje. Dus dat kan alleen tijdelijk. Of onofficieel.”

Waarom wilde je off-grid gaan leven?

“Voor mij was het een experiment om te kijken wat het met me zou doen. Ik wilde mezelf uitdagen om nog dichterbij de natuur en bij mezelf te komen. Dus ik zag het als een fantastisch avontuur en als een mogelijkheid om meer met de elementen te gaan leven.

Ook was ik gewoon heel nieuwsgierig: wat vraagt het van mij, als millennial, om helemaal off-grid te leven?”

Wat deed het met je?

“Het was vooral heel confronterend. Zeker in vergelijking met de mensen om mij heen, die al langer off-grid leefden. Ik ben toch wel een meisje dat met heel veel comfort is opgegroeid. Niet dat ik per se iets miste, maar ik merkte dat ik bepaalde gewoontes had en dat ik echt moest wennen.

Bijvoorbeeld dat ik niet meer elke dag kon douchen. Of ja, dat kon wel, maar daar moest ik dan heel veel moeite voor doen. Of dat ik telkens naar buiten moest om naar de wc te gaan. En dat was toch niet zo fijn als het regende of als het koud was.

Hoe voelde je de verbinding met de natuur?

“We hadden geen verwarming die we standaard op 20 graden konden zetten, maar moesten het huisje verwarmen met houtkachels. Dus ik voelde veel meer wat er buiten gebeurde en werd me veel meer bewust van de seizoenen.

Hoe we onze band met de natuur kunnen herstellen

Als ik ‘s ochtends wakker werd en het was koud, dat moest ik hout gaan halen om de kachel aan te maken. En als de zon scheen was ik blij, want dan werden de accu’s opgeladen. Dat soort dingen.

Dingen die normaal vanzelfsprekend waren, die waren daar niet meer. Ook hadden we geen koelkast, dus ik ging heel anders koken. Daar werd ik steeds makkelijker in, maar ook creatiever.”

Keek je nog wel eens op de klok?

“Amper! Alle mensen die daar woonden gingen zó anders met tijd om. Die hadden geen drukke agenda’s. Als de kinderen daar een circusvoorstelling in het bos hadden georganiseerd dan kwam gewoon iedereen kijken.

Ze hadden allemaal een soort kalmte over zich heen. We zwommen veel in de Vecht en hebben echt úren bij het vuur gezeten.”

Wat was er nou echt ongemakkelijk voor jou?

“Mijn haren wassen. Dat deed ik soms wel 2 weken niet. Ik heb krullen en heb daar een bepaalde routine in, maar dat stond zo haaks op het leven daar. Als ik dan weer eens ergens anders onder de douche stond, kon ik daar heel erg van genieten. Dat was dan echt een feestje.

Je haren niet wassen, is dat nou wel of niet goed?

In Dalfsen werd het gelijk een heel wellness ritueel. Dan ging ik eerst hout voorbeiden en de kachel aanmaken. En als het water dan warm genoeg was, dan kon ik beginnen.

Maar ik moest natuurlijk heel zuinig zijn met het water en kon me niet uitgebreid gaan insoppen. Ook met kleding wassen werd ik steeds makkelijker. Niet meer alles scheiden, maar gewoon alles bij elkaar.”

Hoe kijk je erop terug?

“Het was super bijzonder en heel fijn. Ik voel echt een wens om op zo’n manier samen te wonen met elkaar en met de natuur. Natuurlijk wil ik ook niet terug in de prehistorische tijd en ben ik ook super dankbaar voor de technologie. Maar het moet wel in harmonie met de natuur.

Het voelde echt alsof ik dingen moest gaan afleren, dus ik ben heel dankbaar en heb me voor het eerst echt thuis gevoeld. Vooral omdat ik me zo verbonden voelde met alles om me heen. Om alles van zó dichtbij de zien groeien en te ruiken.

Het was een geslaagd experiment, maar het liefst zou ik zo’n huisje helemaal eigen willen maken. Idealiter strijk ik met een groep mensen ergens neer om samen met de natuur te leven en die plek mooier te maken. Zodat we niet alleen maar nemen, maar ook kunnen teruggeven aan de natuur.”