Annemarie Hartsuiker Psyche 31 okt 2023, 16:04

Leestijd: 6 minuten

Voor Movember deelt Diego González-Clark het eerlijke verhaal over zijn mentale gezondheid

Diego González-Clark, acteur, columnist en ambassadeur van Movember, kwam afgelopen jaren zijn eigen mentale gezondheid onder ogen en is daar sterker van geworden. Diego is 31 en woont samen met zijn zoontje van twee in Amsterdam.

Als alleenstaande vader heeft hij zijn handen vol en is het nooit saai. Diego en zijn zoontje hebben een fijn huis samen waar ze van alles samen doen, maar het liefst staan ze samen in de keuken.

“We vinden het allebei erg leuk om samen te koken of om koekjes te bakken. Ook schoonmaken doen we samen en onze hobby’s zijn eten, wandelen en huizen bouwen”, deelt Diego met BEDROCK.

Diego González-Clark over zijn mentale gezondheid

Maar ook deelt Diego González-Clark hoe hij de afgelopen jaren zijn mentale gezondheid heeft ervaren door dingen die hem overkwamen.

Je bent dit jaar ambassadeur van Movember, waarom wil jij je aan deze maand en dit belangrijke thema verbinden?

“Het moment dat ik werd benaderd om ambassadeur van Movember te worden, twijfelde ik geen seconde. Ik voelde me direct verbonden met het thema en de hele beweging naar meer gezondheid en positiviteit. Het thema is namelijk een onderdeel van mezelf geworden sinds mijn mentale strijd en het houdt me bezig sinds mijn opa prostaatkanker heeft.

Daarnaast ben ik recent bewust geworden van mijn mentale klachten en ben ik ze gaan accepteren. Ook wil ik me beter gaan voelen door, waar mogelijk, klachten te verhelpen en problemen op te lossen.”

Zijn er onderwerpen waar jij als man niet zo goed over kan of durft te praten?

“Ik ben op een punt in m’n leven gekomen waar ik niet meer bang ben over iets te praten. Met andere woorden; alles is bespreekbaar en dat doe ik dan ook. Met veel plezier ook. Ik hou namelijk enorm van praten. Het liefst zo lang en zo uitgebreid mogelijk.

Tot ergernis van vrienden en familie aan toe. Ik ben wel tot realisatie gekomen dat ik niet alles hoef te vertellen of te delen met de wereld. Daarin ben ik selectief.

Maar zelf, als man en als vader, is er niets dat ik niet kan bespreken.”

Heb je de afgelopen jaren situaties meegemaakt die een grote impact hadden op je mentale gezondheid?

“Ik wilde beginnen met het woord ‘helaas’: ‘Helaas ben ik afgelopen 2,5 jaar door een zware periode gegaan’. Maar ik voel steeds vaker dat ik ‘blij’ ben dat het me is overkomen omdat ik hiervan heb geleerd, mezelf steeds beter leer kennen en ik sterker word dan ooit. Dat is me zoveel meer waard dan te blijven benoemen hoe zwaar en moeilijk het was. Ik voel me absoluut geen slachtoffer.

Een relatiebreuk tijdens een adoptieproces heeft een enorme impact gehad op mijn mentale en ook fysieke gestel met zware blessures als uitwerking. Dat is iets dat ik niemand gun. Een indirect gevolg was dat ik mijn werksituatie en financiën als alleenstaande vader niet op orde had.

Uitdagingen waar ik om heb gehuild. En wat ik soms nog steeds doe. Maar de lessen zijn waardevol en hebben er voor gezorgd dat ik inmiddels weer zelfredzaam ben.”

Bij wie kun je dan terecht, hoe ga je hiermee om?

“Mijn ouders en mijn zus zijn in alle tijden mijn redders geweest. Waar we eerst afstand hadden sinds mijn coming out, zijn wij nu sterker dan ooit. Ook heb ik minder vrienden dan ik dacht, maar de vrienden die ik nu om me heen mag hebben, zijn de beste die ik me kan wensen.

View this post on Instagram

A post shared by BEDROCK Magazine (@bedrockmagazine)

Praten verbindt. Op mijn slechtste dagen voel ik me het rijkst, door de luisterende oren en de helpende handen die ik krijg. Praten werkt echt! Ook ben ik ‘verslaafd’ geraakt aan mijn therapeut. Sinds een aantal jaar ben ik in therapie, waar ik altijd naar uitkijk en waar ik met veel zin heen ga. Ik moet ook altijd even voor de sessie benoemen ‘hoe fijn ik het vind’ dat ik er weer ben.

Ik ben in mijn dagelijkse leven ook gestopt met het standaard antwoord ‘goed’ te geven op de eeuwige vraag; hoe is het? Het gaat niet altijd goed. Ik voel me niet altijd goed. En dat is ook goed!”

Wat doe je aan selfcare om goed voor jezelf te zorgen?

“Voor mij zijn zelfzorg en zelfliefde veelomvattend. Ik heb er zelfs een hele planning voor. Let goed op! Ik heb iedere zes(!) weken een gezichtsbehandeling waarbij mijn huid flink wordt gereinigd en verzorgd.

Aansluitend krijg ik een bindweefselmassage. Dan heb ik eens maand een full body sportmassage waardoor de spieren en gewrichten los gemaakt worden, waardoor afvalstoffen beter afvoeren.

Om de twee weken ga ik naar mijn fysio. Dit is voornamelijk nog ‘oude’ schade van blessures herstellen na een musical carrière van tien jaar.

Ik ben sinds kort ook begonnen met acupunctuur, wat ik heel kalmerend en prettig vind omdat ik ruimte geef aan emoties en energiestromingen in mijn hele lichaam.

Mijn gezondheid krijgt ook een boost door maandelijks een bezoek te brengen aan mijn bioresonantie-arts. Mijn weerstand is nog nooit zo goed geweest. Zoek maar op!

Zoals ik al benoemde, ga ik met veel plezier naar mijn haptonomie therapeut. En als dan m’n portemonnee leeg is, ga ik wandelen met m’n zoon en geniet ik van veel buiten zijn.

Zelfzorg is voor mij de binnenkant én buitenkant. De wereld waarin we ons begeven en waar we zo makkelijk en snel op uiterlijk worden beoordeeld is vaak gericht op de buitenkant. Ik vind het erg leuk om er goed uit te zien en me goed te verzorgen, maar mijn mentale gezondheid is net zo belangrijk.

Dit draagt bij aan hoe ik me aan de binnenkant voel samen met de therapieën die ik volg. Het klinkt als veel en dat is het ook, maar ik besef dat ik goed voor mezelf moet zorgen. Niemand anders doet het voor je. En sinds ik vader ben geworden, weet ik ook dat mijn zoon het meeste heeft aan een vader die gezond en gelukkig is. Dat laatste lijkt soms een onmogelijke taak, zeker in de vervreemde wereld waarin we nu leven, maar ik ben onderweg en dat is oké.”

Welke mentale struggle heb je overwonnen en waar ben je trots op?

“Alleenstaand ouderschap. Het beeld dat ik voor me had als vader, is niet het beeld dat ik nu leef. Ook heb ik ontdekt dat je nooit voorbereid kunt zijn op het ouderschap. Zelfs niet als je structureel bijeenkomsten bijwoont en een verplichte cursus volgt binnen een adoptie traject. Ook dan weet je nooit écht wat voor een leven je te wachten staat.

View this post on Instagram

A post shared by Diego González-Clark (@diegogonzalezclark)

Maar het ouderschap heeft me nu al zoveel meer geleerd dan welke school, cursus of coach dan ook. Het alleenstaand ouderschap is next level en ik bewonder iedere ouder die het alleen doet, gekozen of genoodzaakt.

Het is handen vol en ik ben trots op elke uitdaging die we samen steeds weer overwinnen. We worden er met z’ n tweetjes zelfs steeds beter in.”

In wat voor een wereld wil je dat je zoon gaat opgroeien?

“Het enige dat nu in me opkomt, is mijn wens dat mijn zoon op mag groeien in een wereld die veilig en vrij is. Ik kijk met een gebroken hart naar de schokkende beelden die zich momenteel afspelen op meerdere plekken in de wereld. Als mijn zoon later opgroeit tot een zelfredzaam en respectvol mens, dan is mijn taak volbracht.”

Vind jij net als Diego González-Clark jouw mentale gezondheid ook belangrijk en wil jij jouw verhaal delen? Stuur ons dan een berichtje.