Malu Kirschbaum Relatie Gisteren, 16:11

Leestijd: 4 minuten

Renske: ‘Mijn vriend vindt dat ik teveel van onze relatie deel op Instagram’

Instagram is al lang niet meer alleen een plek om vakantiekiekjes te delen of je lunch te showen. Voor velen is het een verlengstuk van het dagelijks leven – en soms zelfs van het werk. Maar wat als de ene partner graag online deelt en de ander liever buiten beeld blijft?

Renske (29) en haar vriend Jacob (31) houden zielsveel van elkaar, maar botsen regelmatig over één ding: haar Instagram-gedrag.

Via Instagram verbonden

Renske: “Ik ben zo’n type dat zowat haar hele leven op Instagram gooit. Niet omdat ik mezelf nou zo razend interessant vind, maar omdat ik het oprecht leuk vind om mijn leven te delen met anderen.

Mijn vrienden, kennissen, familie – velen van hen zie ik niet vaak, maar via Instagram blijven we toch verbonden. Mijn volgers zien wat ik meemaak, hoe ik me voel, wat ik leuk vind. En ja, dat is inclusief mijn relatie met Jacob.

Offline zijn is iets waardevols

Alleen… Jacob is dus het tegenovergestelde. Hij heeft een Instagram-account, dat wel. Maar dat is letterlijk leeg. Geen herkenbare profielfoto, geen bio, geen enkele post. Facebook heeft hij al in 2019 van zijn telefoon gegooid en sindsdien heeft hij ook nooit meer ingelogd.

Hij gruwelt van het idee dat zijn gezicht zomaar rondzwerft op het internet, en dan al helemaal als het zonder zijn medeweten gebeurt. Voor hem is offline zijn iets waardevols. Rustgevend. Vrij. Ik snap dat ook ergens wel, maar voor mij voelt dat als een gemis.

Steeds meer irritaties

In het begin dacht ik dat hij er wel aan zou wennen. We waren zo verliefd, alles was nieuw, alles voelde licht. Als ik dan een story plaatste van ons samen op het strand of een selfie op een terras in Valencia, dan zei hij daar eigenlijk niet zoveel over.

Maar ik merkte dat hij steeds vaker zuchtte als ik m’n telefoon pakte. Of als ik vroeg: “Zullen we een selfie maken?” kreeg ik een plichtmatig “ja hoor”, met zo’n blik erbij die boekdelen sprak. De irritatie begon zich langzaam op te stapelen.

Serieuze botsing van wereldbeelden

Toen kwam die ene avond, vlak na een feestje van vrienden. Ik had een foto gepost van ons samen – hij lachte prachtig, zijn arm om mij heen, zonsondergang op de achtergrond. Een plaatje, vond ik. Maar hij was woest. Hij had het pas twee dagen later gezien.

“Waarom moet íedereen dit zien?” vroeg hij. “Kan dit moment niet gewoon van ons zijn?” We hebben toen voor het eerst écht ruzie gehad over Instagram. Niet zo’n oppervlakkige discussie, maar een serieuze botsing van wereldbeelden.

Afgewezen

Hij voelde zich aangetast in zijn privacy. Alsof hij geen zeggenschap had over wat ik met zijn beeld doe. Terwijl ik me juist afgewezen voelde – alsof ik mijn liefde voor hem niet mocht tonen aan de wereld. Alsof ik moest doen alsof hij er niet was.

Want hoe gek het misschien ook klinkt: ik voel me soms nep als ik Jacob weglaat uit mijn feed. Alsof ik een toneelstukje opvoer, waarin ik maar een deel van mijn leven laat zien. Terwijl ik juist zo trots ben op wat we samen hebben. Waarom zou ik mijn geluk verstoppen?

Toch begreep ik ook zijn kant beter naarmate we er vaker over spraken. Hij heeft geen behoefte aan likes of comments. Hij wil zich geen zorgen hoeven maken over wie hem op welk moment ziet. Voor hem draait het om échte momenten, offline herinneringen. En dat snap ik inmiddels beter dan ooit.

De compromis

We zijn daarom tot een compromis gekomen. Niet perfect, maar het werkt. Als ik een foto of filmpje wil posten waar Jacob op staat, vraag ik eerst om zijn toestemming. Soms zegt hij ja. Soms ook niet. En dat respecteer ik dan.

Daarnaast probeer ik hem op een subtielere manier te laten ‘meedoen’. Een silhouet in de verte, een foto van de achterkant, een stukje van zijn hand naast mijn kop koffie – zo is hij er toch bij, zonder dat hij zich blootgesteld voelt.

En weet je? Ik denk dat dat de kern is van liefde. Niet dat je alles hetzelfde moet vinden of op één lijn moet zitten in elk detail. Maar dat je elkaars grenzen respecteert. Dat je blijft praten. Blijft luisteren. Ook als het over iets gaat wat voor de buitenwereld misschien onbenullig lijkt, zoals een Instagram-post.

Vertrouwen is heilig

Ik zal nooit de vrouw zijn die haar leven volledig offline houdt. Daarvoor is sociale media te veel verweven met wie ik ben – ook professioneel gezien. Maar ik heb geleerd dat delen met de wereld niet mag betekenen dat ik iets opoffer wat ons samen heilig is: vertrouwen. En dat het soms krachtiger is om iets níet te posten.

Dus ja, mijn vriend vindt nog steeds dat ik soms teveel deel. En ik snap dat. Maar we hebben elkaar ergens halverwege gevonden. In de stilte tussen online en offline. En dat is misschien wel de mooiste story van allemaal.

Malu deed een Instagram-detox en dit is wat ze ervan leerde