Redactie Liefde & Seks 2 okt 2016, 06:00

Leestijd: 8 minuten

Love Stories: 3 verhalen over hoe een liefdesrelatie begon (toeval bestaat niet, of toch wel?)

Elke dag ontmoet je mensen die je nooit eerder hebt gezien. Grote kans ook dat je ze hierna ook nooit meer ziet. Toch schuilt in elke vreemdeling een potentiële geliefde. Die wildvreemde vrouw die tegenover je in de trein gaat zitten, kan wel eens de liefde van je leven zijn. De broer van je buurvrouw kan straks de vader van je kinderen zijn. Hoe zorg je dat een van die wildvreemde mannen of vrouwen jouw leven inwandelt? Vraag iedereen om je heen naar hoe ze hun partner vonden en ontdek dat toeval bestaat in de liefde. Sterker nog, de liefde is niets dan toeval.

Hanneke: ‘Ik had op dat moment al twee mannen – een vriend en een minnaar – dus ik begrijp niet waarom ik er nog een bij wilde.’

Hanneke (38) kent haar vriend uit een club. Wat bedoeld was als one night stand bleek de liefde van haar leven. “Het was zaterdagavond en ik wilde een man.

Deze invloed kan de band met je vader hebben op je liefdesleven

Ik had op dat moment al twee mannen – een vriend en een minnaar – dus ik begrijp niet waarom ik er nog een bij wilde. Het was twee uur ’s nachts en ik ging naar een discotheek waar de verhouding vrouw/man om die tijd 2 op 10 is. Een man vinden lukt daar altijd”.

Foute schoenen

Als ik dans, kijk ik altijd eerst naar de schoenen. Zijn het lelijke schoenen, dan ben ik gelijk weg. Toen PJ naast me kwam dansen, zag ik die hele foute schoenen van hem. Brogues, kakschoenen met van die gaatjes erin. Ik draaide me om, maar die schoenen draaiden gewoon mee. Het eerste wat hij aan me vroeg nadat we een kwartier hadden gedanst, was wat voor werk ik deed. Hij dacht als ze bij de Hema werkt, stap ik op.

Hij schatte me wel zo in. Ik had namelijk een hele dellerige jurk aan. Een strakke, zwarte, mouwloze jurk met aan de voorkant een glimmende rits van boven tot onder. Ik heb toen verteld dat ik directeur ben van een groot internetbedrijf. We wisselden telefoonnummers uit.

Pannenkoeken om 4 uur ‘s nachts

Toen we om 4 uur ’s ochtends wat wilden gaan eten, waren alle restaurants al dicht en zei hij: ‘ik weet een heel leuk tentje waar je pannenkoeken met walnotenijs kunt eten.’ Dus wij op de fiets.

En toen stonden we ineens voor zijn huis. De hele weg had hij gedacht dit gaat nooit lukken, maar ik ben gewoon mee naar boven gegaan. Hij heeft heel zenuwachtig pannenkoeken staan bakken.

Mysterieuze man

De volgende ochtend zei ik dat ik wel zou bellen, maar op maandag hing hij al aan de telefoon. Ik dacht: o nee, zo’n jonge jongen die gelijk verliefd is. Ik was zó bang dat ie verliefd op mij zou worden want ik wilde niets met hem. Hij was bedoeld als one night stand.

Bestaat liefde op het eerste gezicht echt? Dit is het antwoord

Maar achteraf was ik zelf al vanaf moment nul gek op hem. Hoewel ik hem niet helemaal kon plaatsen. Dat vind ik nu nog steeds zo leuk aan hem, dat hij zo’n mysterieuze man is. Ik ken hem niet. Net als ik denk dat ik hem een beetje begrijp, blijkt ‘ie opeens een passie voor iets te hebben.

Iets wat ik nooit achter hem gezocht had. Hij is een beetje kakkie, met van die bloesjes aan. Echt zo’n student economie. En dan die inrichting van ‘m, die zag er niet uit. Met twee van die nepleren banken, waarvan we er trouwens nog steeds een in huis hebben.”

Wolf: ‘O mijn god, dacht ik, hij is het.’

Wolf (33) ging eten met een vriendin, die haar vervelende broer meenam. Tien weken later trouwden ze.
‘Ik zou uit eten gaan met een vriendin die vroeg of ik er bezwaar tegen had als haar broer meekwam.

Ik had hem wel eens gezien en vond hem heel erg brallerig. Maar die avond was het erg gezellig. Ik dacht wat heeft ‘ie een leuke stem en wat vertelt ‘ie leuk. Ik zat ook steeds naar de tafel te staren. Dat vond ik zo gek. Hij maakte me verlegen. Dat was niets voor mij.

Hij is het

Toen hij naar huis ging, liep ik met hem mee naar buiten omdat onze fietsen aan elkaar stonden. Hij gaf me zijn telefoonnummer en dat stak ik toen heel koket in mijn beha. Hij vroeg of ik zin had om een keer met hem te gaan waterskiën. Dan kon ik hem bellen.

Een week later stond ik ’s avonds in de stromende regen bij de tramhalte op de Dam. Hij woonde daar vlakbij, achter de Nieuwe Kerk. Toen heb ik hem gebeld, want ik wilde opeens heel graag bij hem zijn. Hij klonk heel slaperig, maar hij zei: ‘kom maar langs’. Ik was drijfnat, ik strompelde op sandalen waarvan de hak was afgebroken en ik kon zijn deur niet vinden. Na een hele tijd zag ik iemand in T-shirt door de stromende regen op me afrennen. O mijn god, dacht ik, hij is het.

Of alles samenvalt

We hebben die avond aan een stuk door gepraat. Het werd later en later en we bleven maar drinken en praten. We hadden elkaar zoveel te vertellen. ’s Ochtends lagen we in bed en ik zei: ‘het is zo raar, maar ik voel me zo thuis bij jou.’ Dat had hij ook. Ik zei: ‘het lijkt wel of dit het is’. Het was of alles samenviel. Wij samen, dat klopte gewoon. Hij antwoordde: ‘laten we dat dan waarmaken’.

‘Trouwen?’ Vroeg ik. Dat wilde hij wel. Achteraf was ik boos dat ik nooit een normaal huwelijksaanzoek heb gehad, maar het was een geweldig moment. Dat is nu meer dan 3 jaar geleden en wat ik nu zo leuk aan hem vind is dat hij zelfvertrouwen heeft. Hij is een echte levensgenieter, eigengereid en heel lief. En hij is goed in bed, dat is ook niet onbelangrijk.

Ziek van verlangen

Het was zomer – eind juli – en het regende elke dag. Half augustus ging hij twee weken met zijn vrienden op vakantie naar Spanje. Die eerste week heb ik met een fles whisky door de stad gelopen. Ik was tot niets in staat. Ziek van verlangen was ik. Alleen tegen mijn moeder heb ik toen verteld dat ik zou gaan trouwen. Die was behoorlijk verbaasd.

De week erna ben ik hem achterna gereisd. Ik had de laatste stoel in het vliegtuig. Ik kon alleen nog maar een enkele reis krijgen. Met z’n allen zijn we in de auto teruggereden. Toen we terugkwamen, zijn we gelijk in ondertrouw gegaan en twee weken later waren we getrouwd.”

Ellen (36) ging met tegenzin naar een congres in Duitsland en ontmoette daar haar soulmate, de Zuid-Afrikaanse Marie (32).

Ellen moest naar een congres in Duitsland. Volgens een collega zou er een vrouw uit Zuid Afrika zijn die ze beslist moest ontmoeten. “Toen ik de congreszaal verliet, zag ik een vrouw zitten met zo’n treurige blik in haar ogen, dat ik naar haar toe ben gegaan. Dit was Marie, de vrouw die ik had moeten ontmoeten.

Dit is de grootste mythe op het gebied van de liefde

Later vertelde ze me dat ze zo verdrietig was omdat ze zich een vreemde eend in de bijt voelde in Europa. Het jaar daarvoor was ze hier ook geweest en dat was geen makkelijke tijd geweest. Op dat moment, in de congreszaal vroeg ze zich af waarom ze eigenlijk weer gekomen was.

Enorme spanning

We zijn samen gaan lunchen en terwijl we in de rij stonden, voelde ik een enorme spanning. Tijdens het eten zaten we tegenover elkaar en vertelden we over onszelf. Ik had wat van die standaardzinnen, maar opeens zag ik: zij hoort de dingen die ik niet zeg.

En toen ben ik midden in mijn verhaal gestopt. We hebben niets meer gezegd en niets meer gegeten. Ik dacht dit is zo’n cliché scène waarbij de wereld even stilstaat. Wie is deze vrouw? Ik begreep er niets van. Dat had ik nog nooit met iemand gehad. Niet met mijn beste vriendinnen, niet met mijn ex-partners. Dat je elkaar zo goed zonder woorden kunt aanvoelen.

Lesbisch taboe

Het was verschrikkelijk dat zij weer terug moest naar Zuid-Afrika. Ik kende haar nog maar een week, maar met haar wilde ik verder leven. Voor Marie was vrouwenliefde taboe. Het woord lesbisch kon ze niet eens uitspreken. We hebben afscheid van elkaar genomen met het idee dat we elkaar hopelijk ooit weer zouden zien.

De 4 grootste liefdeslessen die we krijgen van relatie-expert Esther Perel

Een half jaar later kreeg ik opeens een uitnodiging voor een conferentie in Johannesburg. Ik had mijn ticket met twee weken verlengd en op het vliegveld wachtte ze me op. Ze had een hele rondreis door Zuid-Afrika voor ons geregeld en zei: dan kun je zelf zien waarom het niet kan. Want ook al is de Zuid-Afrikaanse grondwet heel ruimdenkend over homoseksualiteit, voor de meeste mensen is het nog steeds onaanvaardbaar.

En omdat het belang van de gemeenschap en de familie veel meer dan in Nederland voorop staat, is de individuele keuzevrijheid beperkt. Ik heb toen haar vrienden en familie ontmoet en aan het eind van de reis vroeg ze: ‘begrijp je het nu?’ Ik zei ‘nee, onze relatie is in jouw land misschien veel moeilijker, maar het kan wel’.

Toeval bestaat niet

Ze heeft me afgezet in Johannesburg en is toen in haar eentje de 1600 kilometer naar Kaapstad teruggereden. Ik moest nog een paar dagen blijven. Na 3 dagen rijden is ze omgekeerd en teruggereden.

Toen hebben we elkaar beloofd dat onze liefde voor het leven is. We wonen nu samen in Nederland en deze zomer gaan we trouwen. We hebben elkaar ontmoet op het juiste moment en op de juiste plaats, maar ik geloof niet dat zoiets alleen maar toeval kan zijn.”

(Alleen Ellen en Marie heten in werkelijkheid anders)

Wat als je nooit de liefde van je leven vindt?