Eva Spigt Betere wereld 17 dec 2022, 11:42

Leestijd: 4 minuten

Dit is wat we kunnen leren van de Marokkaanse cultuur

Marokkanen worden in Nederland amper positief in het nieuws genoemd. Als er geschreven wordt over een criminele daad wordt er vaak een allochtone afkomst bij gezet, terwijl we dat niet bij Nederlandse criminelen doen. Het taboe heerst dat Marokkanen in Nederland radicaal zijn, agressief en slecht ingeburgerd.

BEDROCK’s Eva deed mee aan de Amsterdam Dakar Challenge en reed in een paars busje met ‘’girl power’’ erop door Marokko. Bang voor boze reacties, werd Marokko toch een van haar favoriete landen.

De Amsterdam Dakar Challenge

De Amsterdam Dakar Challenge, waarbij de mannen zich onderscheiden van de jongens. Meer dan 7.000 kilometer rijden door de Sahara, het beruchte Mauritanië en Marokko. Dat wilde ik wel en maar om één ding te bewijzen: dat vrouwen (ook) alles kunnen.

Nee, ik wist niet hoe ik een band moest verwisselen of hoe ik offroad moest rijden. Maar die verdomde koppigheid, doorzettingsvermogen en hang naar avontuur, zorgden er toch voor dat ik op 5 november vertrok, op naar Banjul in Gambia. Niet in zomaar een auto, maar in een paarse Toyota bus met leuzen als ”girls can do anything” en ”girlpower”, afgetopt met wat regenbogen. Leuk in Nederland, maar beetje onhandig in landen als Marokko en Mauritanië. Daar zien ze vrouwen liever gesluierd dan rijdend in een auto.

Waarom surfen (met vrouwen) empowering werkt

Van vrienden en familie kreeg ik bergen ongeruste berichten, of ik echt in zo’n feministische bus door Islamitisch landen ging rijden. Dat was nou de missie van mijn trip: vrouwen inspireren en empoweren.

Grens van Spanje naar Marokko

De grensovergang van Spanje naar Marokko vond ik dan ook mega spannend. Hoe zou mijn girlpower bus, die iets meer weg had van een LGTBQ bus door de regenbogen, ontvangen worden? Het feit dat er twee vrouwen verkracht en vermoord waren in het Atlasgebergte, maakte me ook niet echt gerust. Want ook daar zouden wij doorheen rijden.

Gek van de zenuwen stapte ik op de ferry van Spanje naar Marokko. Er was geen weg meer terug. Waar ze bij de douane in Spanje super streng waren en ons aanhielden omdat ze dachten dat we foto’s maakten (we hadden een camera in onze hand maar met een lensdop erop), was het bij de Marokkaanse grens heel ontspannen. Dat tegen alle verwachtingen in. We verwachten nóg gemenere mannen zoals bij de Spaanse grens maar we werden enthousiast ontvangen, zelfs in onze girlpower bus.

View this post on Instagram

A post shared by BEDROCK Magazine (@bedrockmagazine)

‘’We like strong and independent women here’’ zei zelfs een van de mannen. Bij die ene man bleef het niet, overal waar we kwamen, wilden mannen een vriendelijk praatje maken en werd hun eten met ons gedeeld. Dat is dan ook een van de mooiste dingen die ik heb geleerd van de Marokkaanse cultuur: de gastvrijheid.

Vriendelijk en gastvrij

Waar we ook kwamen in Marokko, er werd altijd meteen (mierzoete) thee gezet, brood gescheurd en dadels uitgedeeld. Dit niet aannemen, wordt gezien als respectloos. Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren. Waar wij tijdens een werkpauze vaak alleen zitten te smullen van ons bammetje kaas, zul je niet vaak zo’n gierige Marokkaan tegenkomen. Ook kan iedereen altijd blijven mee-eten, er is genoeg voor iedereen. Dan maar een Köfte balletje minder. Kunnen wij dit ook doorvoeren in Nederland?

Daarnaast zijn Marokkanen de meest vriendelijke mensen die ik ooit heb ontmoet. Hoe vaak we wel niet vast stonden met onze bus in het woestijnzand van de Sahara. Op de een of andere manier kwamen er altijd mannen ergens vandaan die ons meteen hielpen. Van de bus uitgraven, tot ons eruit slepen en ’s avonds laat nog mee rennen om de juiste weg te wijzen door de woestijn. Dat allemaal gratis en voor niets.

Ja, vrouwen met een hoofddoek kunnen óók feminist zijn

En de vrouwen dan? Die ontvingen ons met open armen en wilden zelfs met de paarse girlpower bus op de foto. Rijen met vrouwen, soms gesluierd, soms gekleed in jeans. Vrouwen die respect hadden dat wij (soms) niet gesluierd door de straten liepen, maar wel naar ons zwaaiden om ons te begroeten. Vrouwen die zeiden dat het goed was wat we deden, als vrouw de girl power movement meer zichtbaar maken.

Ik realiseer me dat niets is wat het lijkt. Wat we op het nieuws zien, hoeft misschien niet altijd waar te zijn. Ik heb Marokko en de mensen in mijn hart gesloten. Ik heb zoveel van hen geleerd. Andere mensen met open armen ontvangen en iedereen respecteren ook al zijn we allemaal verschillend.