Vera Guldemeester Psyche Gisteren, 12:43

Leestijd: 2 minuten

Leonore (31): ‘Ik lieg tegen mijn psycholoog’

Leonore startte vol goede moed bij de psycholoog, maar al snel merkte ze dat ze niet eerlijk was. “Elke week zeg ik dat het beter gaat, maar diep vanbinnen voel ik me slechter dan ooit.”

“Drie maanden ga ik nu naar de psycholoog. Drie maanden waarin ik keurig op tijd op haar bank zit, mijn beste ‘het-gaat-wel’-gezicht opzet en haar met volle overtuiging vertel dat ik vooruitgang boek. En vervolgens loop ik de deur uit… en voel ik me precies hetzelfde. Misschien zelfs slechter.

Liegen tegen psycholoog

Ik weet niet precies wanneer het begon, dat liegen. In het begin was ik nog open. Ik vertelde over mijn stress, mijn gepieker en over hoe verloren ik me voel in mijn eigen hoofd. Ze luisterde en stelde vragen. Ze knikte begrijpend. Het voelde fijn en veilig. In week drie vroeg ze of ik al kleine veranderingen voelde. ‘Voel je je al iets lichter?’ Ik had die ochtend nog huilend in bed gelegen, maar toch hoorde ik mezelf zeggen: ‘Ja, eigenlijk wel een beetje.’ Geen idee waarom. Misschien omdat ik wílde dat het zo was. Misschien omdat ik bang was dat ze anders zou denken dat ik een hopeloos geval was. Vanaf dat moment werd het een patroon.

Elke week dezelfde leugens 

Elke week dezelfde vragen. ‘Merk je al verschil?’ En elke week dezelfde leugens. ‘Ja, ik merk echt dat ik minder pieker.’ ‘Ik voel me minder zwaar.’ ‘Ik slaap iets beter.’ Terwijl ik diezelfde nacht nog klaarwakker naar het plafond lag te staren, met een druk op mijn borst en depressieve gedachten had.

Een rol spelen

Het is bijna een automatisme geworden. Alsof ik in een toneelstuk speel en elke week mijn rol moet blijven opvoeren. Ik lach iets meer, praat luchtiger, geef haar precies de antwoorden die ze wil horen. En zij? Zij glimlacht bemoedigend en zegt dat ik goed bezig ben. En dat is het wrange: het werkt. Ze gelooft me. En ergens maakt dat alles alleen maar erger. Want als mijn eigen psycholoog niet eens doorheeft hoe ik me écht voel, hoe moet iemand anders het dan ooit zien?

Wat als ik gewoon eerlijk ben?

Ik weet dat ik mezelf hiermee keihard in de weg zit. Ik ben hier niet voor niks, toch? Ik wíl me beter voelen. Ik wíl weer echt lachen, zonder dat het geforceerd voelt. Misschien moet ik volgende keer gewoon zeggen: ‘Het gaat niet beter. Ik zeg dat het beter gaat omdat ik wíl dat het zo is, maar eigenlijk voel ik me nog net zo rot.’ Ik hoop dat ik het durf.”

Ook Danique gaat naar de psycholoog, nadat ze als student door een diep dal ging. Dat nooit meer, besloot ze toen het wat beter ging. Vanaf dat moment gaat ze twee keer per maand vrijwillig naar de psycholoog.

Rian is buitenpsycholoog: “De natuur is van zichzelf al een helend middel”.

Toename vermijdende persoonlijkheidsstoornis door TikTok? Psycholoog legt uit