Annemarie Hartsuiker Psyche 4 jan 2024, 12:18

Leestijd: 6 minuten

Laila had het goed voor elkaar: ‘Toch werd ik gedreven door controle en perfectionisme’

Laila stond bekend als iemand die alles goed voor elkaar had: een leuke baan, een koophuis op haar 25ste, leuke vrienden en ga zo maar door. Ze had het goed voor elkaar, alleen was er altijd een onrustig stemmetje in haar hoofd dat fluisterde dat ze er nog niet helemaal ‘was’. Controle en perfectionisme waren kenmerkend voor hoe ze haar leven leidde.

“Zo was ik bijvoorbeeld toch niet ver genoeg qua carrière, verdiende ik niet genoeg, was ik niet slank genoeg en niet slim genoeg”, deelt ze met BEDROCK. “Voor mijn gevoel deed iedereen het beter en had ik nog veel stappen te maken.

Als ik er nu over nadenk, vond ik mezelf simpelweg niet goed genoeg. Om mij goed genoeg te voelen, had ik allemaal voorwaarden voor mijzelf gesteld. Bijvoorbeeld: als ik Senior Manager word, dan kan ik mij pas meten aan mijn omgeving en heb ik het goed voor elkaar. Of: ik moet maatje xs hebben, dan heb ik een mooi lijf, want dat is de standaard op social media.

Ironisch genoeg was ik intrinsiek helemaal niet geïnteresseerd in hogerop komen wat betreft carrière. Sterker nog, een zwaardere functie betekende weliswaar meer geld, maar ook meer stress en verantwoordelijkheden. Ik had al genoeg geld en ik zat absoluut niet te wachten op meer stress, dus waarom wilde ik het nou echt? En ook wat betreft mijn gewicht. Ik vond het niet eens mooi om zo dun te zijn, maar ik was toch obsessief bezig om maatje xs te behouden.

Al deze voorwaarden zorgden ervoor dat ik alleen maar bezig was met ‘meer’ en ‘beter’ waardoor ik gedreven werd door controle, perfectionisme en pleasen.

Controle en perfectionisme

Diep van binnen wist ik wel dat ik gedreven was door externe validatie en dat dit in de weg stond van plezier hebben en in het moment zijn. Dit werd bevestigd toen ik tijdens een werktraining in gesprek raakte met een coach. Hij zei tegen mij ‘dat perfectionisme van jou, dat komt omdat je ooit hebt geleerd dat je pas goed genoeg bent en geliefd bent, als je perfect gedrag vertoont’.

Die kwam zo binnen, want inderdaad, ik groeide op met het gevoel dat er weinig ruimte was voor mij en al helemaal niet voor mijn emoties. Door meerdere scheidingen, verhuizingen en een vader uit beeld, heb ik een onrustige en onstabiele jeugd gehad. Aandacht kreeg ik alleen door bijvoorbeeld hoge cijfers te halen, hard te werken en niemand tot last te zijn.

Ik besloot toen om een coachingstraject in te gaan om mijn issues aan te pakken. Wat er toen gebeurde, was dat ik mij bewust werd van mijn belemmerende patronen, maar het was moeilijk deze te doorbreken. Steeds als we dichterbij de pijn kwamen die onder deze patronen van controle, perfectionisme en pleasen zat, kon ik er niet bij blijven en verzon mijn mind waarom deze patronen ergens wel nuttig waren. Ze hadden mij tenslotte gemaakt tot de sterke, onafhankelijke vrouw die ik was. Ik kon simpelweg de pijn van het ‘niet gezien voelen’ en het ‘niet goed genoeg zijn’, niet aan. Ik wist echter dat het ooit zou backfiren.

En dat gebeurde in 2022, een half jaar nadat ik moeder werd. Ik had toen een drukke operationele baan en een baby en ik was alleen maar aan het werk, voor de baby aan het zorgen of dingen aan het ‘regelen’, in andere woorden; dingen goed willen doen volgens een standaard die ik zelf had bedacht. Ik was uitgeput en gespannen. In mijn hele lijf voelde ik verkramping en stress.

Overleven in plaats van leven

Op een gegeven moment zat ik huilend bij mijn manager. Ik zei tegen haar: ik kan niet meer en ik wil zo niet meer. Het leven voelt letterlijk als overleven. Ik wil dat niet meer. Ik wil gaan leven. Dit wil ik niet voor mijzelf, maar ook niet voor mijn kind.

Want naast dat ik het moederschap niet kon dragen op mijn oude manier, zag ik ook dat ik mijn negatieve patronen doorgaf aan mijn kind. Als ik bij mijn kindje was, stond ik ook altijd aan en was ik ondertussen bezig met bijvoorbeeld ‘even wat opzoeken op mijn telefoon’ of ‘even snel een wasje doen’. Allemaal dingen waarbij een kind het gevoel van ‘niet gezien worden’ kan ervaren.

Ik kon ook vaak over iets kleins heel geïrriteerd reageren. Wat leer je dan aan een kind? En welk voorbeeld geef je dan? Dat je altijd aan moet staan? Het besef dat ik mijn onverwerkte pijn aan het doorgeven was aan mijn zoon, veranderde alles voor mij. Het moederschap is wat dat betreft een spiegel.

Het was nu echt tijd om dingen aan te kijken. Ik besloot de onverwerkte pijn aan te kijken. Onder alle controle, perfectionisme en het pleasen zat een verdrietig klein meisje dat zich niet gezien en geaccepteerd voelde voor wie zij was. Door hierbij stil te staan, kon ik de pijn releasen en had het mij niet meer in de greep.

Ik kon al die voorwaarden om ‘goed genoeg’ te zijn langzaam loslaten en mijzelf omarmen en accepteren. Daardoor heb ik mijzelf ook toegestaan om opnieuw te gaan ontdekken wat ik nu echt wilde doen in het leven.

Naast dat ik altijd al bezig was met zelfontwikkeling, was mij ook bijgebleven dat mijn coach vaak zei: ik zie een coach in jou. Ik zag dat als teken om dat verder te onderzoeken. Tijdens de coachopleiding merkte ik hoe geboeid ik was door de lesstof.

Ik genoot er zo van. Iets wat ik tijdens mijn studie bedrijfskunde niet had ervaren. Ik had puur voor de opleiding gekozen vanwege de financiële kansen en de status die het met zich meebracht.

Vorig jaar was het dan eindelijk zover en besloot ik een leap of faith te nemen; ik nam ontslag, ging naar Bali met mijn gezin op sabbatical en besloot voor mijzelf te beginnen als burn-out preventiecoach. Al mijn oude patronen van controle, perfectie en pleasen zijn immers onderliggend aan een burn-out. Hoe mooi zou het zijn als ik met mijn reis en lessen iemand anders kan helpen.

Ik weet niet of ik ooit dit pad had gevolgd zonder moederschap. Door het moederschap werd de oude pijn niet meer draagbaar en kon ik niet anders dan de deze aankijken zodat ik weer terug kon komen naar mijn heelheid.

Leven vanuit rust, authenticiteit en vertrouwen

Ik kan nu zeggen dat ik leef vanuit rust, authenticiteit en vertrouwen, iets dat ik iedere moeder en kind gun. Sterker nog, ik zie het als mijn missie in het leven. Ik heb precies datgene meegemaakt wat ik moest meemaken om andere moeders te mogen helpen. Het moederschap was echt een katalysator om patronen te doorbreken.

Vanuit die gedachte heb ik het Grounded Mom coachingsprogramma ontwikkeld; een één-op-één coachingstraject waarin het moederschap als spiegel wordt gebruikt om het binnenwerk te doen. Het is voor de vrouw die voor de buitenwereld aan het ideale plaatje voldoet, maar toch veel innerlijke onrust ervaart en diep van binnen voelt dat er iets aangekeken mag worden.

Het is een transformatief programma waarbij je losbreekt van ‘het oude’ waarbij je gedreven werd door zorgen, angsten en meningen van anderen en gaat werken aan een nieuw, sterk fundament binnen jezelf. Hierdoor ontstaat er ruimte dat het mogelijk maakt om te gaan leven op basis van jouw kernwaarden. Een leven vanuit rust, verbinding en authenticiteit in plaats vanuit controle en perfectionisme.

Anne (25): ‘Mijn huisgenoot neemt klysma’s in onze gezamenlijke douche’