Annemarie Hartsuiker Relatie 20 nov 2022, 10:15

Leestijd: 4 minuten

Jezelf ontworstelen aan je ouders blijkt ingewikkelder dan je denkt

Ouders gunnen kinderen het allerbeste en daar doen ze veel voor. Aan de andere kant verwachten ze ook bepaalde dingen; een studie afronden, die ene fantastische baan, en natuurlijk een gezin met kleinkinderen. Soms is jezelf losmaken van je ouders nodig om bepaalde patronen te doorbreken.

Als kind wil je dat jouw ouders gelukkig zijn. Natuurlijk zeggen je ouders op hun beurt “als jij maar gelukkig bent”, dan is het goed. Alleen in de praktijk blijkt dit lastiger gezegd dan gedaan. Iedereen voelt weleens de druk van verwachtingen die op je schouders rusten.

Stel, je hebt het prima naar je zin op je werk en krijgt tóch te horen: “ach lieverd, jij hebt veel meer capaciteiten dan de agenda van de baas beheren.” Je zou niet de eerste zijn die zoiets hoort en zich iets van deze opmerking aantrekt.

Je blijft altijd kind van je ouders en bent onderdeel van een familiesysteem

Kinderen, ook als ze volwassen zijn, willen altijd dat het goed gaat met de ouders. Hierdoor ga je bewust of onbewust dingen dragen voor je ouders. Je neemt de rol van vader op je als hij overlijdt, beurt je moeder op als ze zich neerslachtig voelt en deelt vooral je eigen zorgen niet omdat je broer of zus alle aandacht opeist. Daarnaast probeer je ten koste wat het kost te voorkomen dat ze teleurgesteld in je zijn. Een kind voelt altijd of ouders behoeftig zijn of niet.

Alles bij elkaar is dit uitputtend voor jezelf, maar je helpt je ouders er ook niet mee. Jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van een ander, al voelt het wel zo als je de plek van een ander inneemt. Loslaten van ouders geeft ruimte voor jezelf.

Wanneer je je beseft dat je niet verantwoordelijk bent voor het geluk van je ouders, dat je je vader niet kunt vervangen, of je moeder uit een depressie kunt slepen, ben je in staat om patronen te doorbreken. Iedereen heeft de verantwoordelijkheid over z’n eigen leven en daar heb je je handen vol aan. Dit betekent niet dat je geen luisterend oor kunt bieden, alleen de emotionele ballast dragen, dat is voor niemand houdbaar.

Verantwoordelijkheid overnemen

Ooit gehoord van familiesystemen? BEDROCK’s Rosa nam daar een podcast over op met Els van Steijn. In dit gesprek gaat het onder andere over; verantwoordelijkheid overnemen die niet van jou is. Door verantwoordelijkheden over te nemen die niet van jou zijn (maar van je ouders), los je problemen niet op. “De kunst is om je eigen plek te staan en de ander zijn plek te gunnen. Zo creëer je verbinding met jezelf en met de ander. Verbinding geeft kracht, waarmee je waardevolle doelen kunt bereiken.” deelt ze in het gesprek.

Patronen in het familiesysteem kun je altijd uittekenen in het dagelijks leven. De fontein moet stromen, jouw ouders horen boven jou te staan en als dit niet het geval is, ga je dit voelen in je lichaam.

Ontworstel je aan de geluksdruk van je ouders

Genoegen nemen met iets is een vies woord lijkt het soms in deze samenleving. Veel dertigers vinden dat ze ambitieus moeten zijn omdat ze kansen hebben gekregen. Zo vertelde een vriendin laatst: “ik wist allang dat ik stewardess wilde worden, maar ja mijn ouders zien me aankomen. Ze hebben mijn rechten studie betaald.”

Het voelt als falen om dan het rechten bijltje erbij neer te gooien en een ander pad in te slaan. Terwijl voor jezelf kiezen toch echt het beste is voor duurzaam geluk. De druk die je zelf voelt, beïnvloed je leven. Onbewust maak je niet je eigen keuzes omdat je bang bent voor afkeuring. Loslaten van ouders is emotioneel nodig om je eigen pad te kiezen.

Dit betekent overigens niet dat je het contact verbreekt. Absoluut niet! Waarschijnlijk wordt de band uiteindelijk alleen maar sterker als je verwachtingen durft los te laten.

Je hebt zelf ook niets te eisen van je ouders

Andersom kan het zijn dat je té veel van jouw ouders verwacht. Ze geven wat ze kunnen geven, en als ze meer hadden kunnen geven, dan hadden ze dat gedaan. Dat is jouw lot, jouw gemis en verdriet. Dat is van jou. Dat kun je aankijken en daarna loslaten.

Hierbij moet je ook leren om je ‘aanspraak op’ los te laten. Dat recht dat heb je niet. Wat je hebt ontvangen is veel, leer om daarvoor dankbaar te zijn. Wat je meent tekort te komen, kun je als volwassene ook zelf organiseren.