Toprak Ozturan Psyche 21 nov 2018, 06:00

Leestijd: 4 minuten

Iemand loslaten: waarom dat goed is en hoe je daar van groeit

Het is een frisse donderdagochtend in New York. Ik zit buiten in de zon en heb net iemand in mijn telefoon geblokkeerd. Niet iets waar ik licht over denk of dat ik vaak doe. Om eerlijk te zijn, hij is nummer twee in al die tijd dat het tot de opties behoort om een hoofdstuk zo letterlijk af te sluiten. Wat is er dan gebeurd vanaf het moment dat ik ‘m 100% in mijn leven wilde laten tot mijn laatste actie: hem verbannen naar het Siberië van mijn telefoon? Het is een frisse donderdagochtend in New York. Ik zit buiten in de zon en heb net iemand in mijn telefoon geblokkeerd. Niet iets waar ik licht over denk of dat ik vaak doe. Om eerlijk te zijn, hij is nummer 2 in al die tijd dat het tot de opties behoort om een hoofdstuk zo letterlijk af te sluiten. Wat is er dan gebeurd vanaf het moment dat ik ‘m 100 procent in mijn leven wilde laten tot mijn laatste actie: hem verbannen naar het Siberië van mijn telefoon?

Ik ontmoette hem een paar jaar geleden toen ik hier lessen volgde bij Parsons. We hadden een leuke tijd samen, en ik was klaar om los te laten toen het moment kwam om weer terug te keren naar huis. Hij had mij iets gebracht op het moment dat ik het nodig had en daarvoor was ik hem dankbaar. En dat was genoeg.

Eenmaal in Amsterdam ging het anders dan ik had gedacht. Hij belde en bleef bellen. Wekelijks, soms zelfs elke dag. En in de 3 maanden die volgden investeerde ik zonder enige terughoudendheid. Toen ik in het voorjaar terugging, was ik compleet toegewijd om verder uit te zoeken wat dit was. Want hij was erin geslaagd om in mijn leven te blijven, en dat betekende toch iets?

Na uren FaceTimen kende ik hem totaal niet

I don’t want to hang out anymore, hoorde ik ‘m zeggen over de telefoon. Hang out? Was dat niet iets wat je deed met je vrienden in het park op een zondagmiddag? Lost in translation dacht ik, dus als een echte volwassene stapte ik in een Uber richting zijn huis. Erover praten leek me toen nog een goed idee. Hij kwam naar beneden, niet van plan mij binnen te laten. In de 15 minuten die volgden op de stoep voor zijn huis moet ik elke vrouw zijn geweest die hem ooit had gekwetst. Nu ik zo dichtbij was dat hij me kon aanraken, was het heel duidelijk; ik was te veel. Voor het eerst drong het tot me door dat er iemand voor me stond die het contact in stand had gehouden voor redenen die minder te maken hadden met de persoon die ik was, maar veel meer met de behoefte die hij had gehad. En… dat ik hem na uren FaceTimen totaal niet kende. Ik draaide me om, en liep weg zonder omkijken.

https://www.bedrock.nl/het-verleden-loslaten-volg-deze-4-stappen/

In de paar maanden die er erop volgden was er stilte. Totdat er ineens weer berichtjes kwamen. Het was nooit zijn bedoeling geweest om mij pijn te doen en het speet hem. Hij had me gemist. Kon niet wachten mij te zien. En bij elk berichtje dat in mijn telefoon viel, voelde ik de weerstand groeien. Terwijl mijn hoofd zei, ben je niet te hard om hem niet weer binnen te laten? Zijn er niet 50 tinten grijs? Luister niet naar je ego! Maar hoe ik het ook bekeek, ik kon niet terugkomen naar de plek waar ik me had omgedraaid en was weggelopen. Terugkomen van het gevoel dat er voor hem geen plek meer bestond.

Iedereen komt in je leven met een reden

Ik sta op en laat de telefoon uit mijn handen in mijn tas vallen. Of ze er maar voor eventjes zijn, of nooit meer weggaan – ik geloof dat ieder mens in je leven komt om een reden. En dat betekent dus dat ook ik, lang of kort, in het leven van anderen ben om een reden. En dat dit te maken moet hebben met onze ontwikkeling als mens in dat moment. Daarmee zijn we dus allemaal belangrijk voor elkaar. En is dat misschien waarom we moeten open staan, en waarom het even belangrijk is om te weten wanneer we moeten loslaten. Als je erover nadenkt, is het niet zo natuurlijk als in- en uitademen. Ik trek de frisse najaarslucht diep in mijn longen en lichter loop ik verder.

Meer lezen over leren loslaten?

• Maar even serieus, het mag wat minder serieus: over loslaten
• Pleasers opgelet: zo leer je de mening van anderen loslaten
• Wat Nelson Mandela je leert over loslaten