Leonie Collombon Betere wereld 27 apr 2024, 18:15

Leestijd: 4 minuten

Hoe ik door soloreizen heel veel angsten overwon

Nog niet zo gek lang geleden was ik bang voor heel veel dingen. Bang voor het donker, bang om alleen te zijn, bang voor onverwachte confrontaties. Soloreizen bleek het antwoord op veel van die angsten, hoe spannend ik het de eerste keer ook vond om er alleen op uit te trekken.

Als kind was duidelijk aan me te zien dat ik van nature angstig was aangelegd. Ik had vaak nare nachtmerries en sliep tot op een leeftijd waarop het volgens de boekjes niet meer hoort, tussen m’n ouders in. Toen er in mijn ouderlijk huis werd ingebroken terwijl ik een paar muren verderop in bed lag, werden al m’n angsten versterkt. Vanaf dat moment kreeg ik nog vaker nachtmerries en durfde ik niet meer alleen de trap op.

Zelfs toen ik al jarenlang in een andere stad op mezelf woonde, ging ik bij een bezoek aan m’n ouderlijk huis met trillende benen naar boven. Die angst nam ik mee naar de stad waar ik naartoe verhuisde. Ik sliep bijna altijd met een lampje aan, was ervan overtuigd dat er zich achter een openstaande deur gevaar bevond en schrok regelmatig wakker van nachtmerries over brand of andere enge dingen. Overigens speelde een groot deel van die angsten zich af in het donker: zodra de zon weer aan de hemel stond en ik me in daglicht bevond, moest ik een beetje om mezelf gniffelen. Dan leek het gevaar achter die deur een bizarre fantasie, terwijl mijn hoofd er ‘s nachts weer iets behoorlijk realistisch van maakte.

Soloreizen om van m’n angsten af te komen

Dat juist ik besloot om in m’n eentje naar de andere kant van de wereld te vertrekken, kwam ook voor mezelf als verrassing. Als ik in m’n eigen huis al zo bang was in het donker; hoe erg moest dat in een ander land dan wel niet zijn? Maar het avontuur lonkte en op dat moment had niemand van mijn vrienden de tijd en/of het geld om mee te gaan. Ik boekte het ticket, stapte een paar weken later met knikkende knietjes op het vliegtuig en vroeg me af waar ik in hemelsnaam aan begon.

Inmiddels heb ik in m’n eentje door landen als Mexico, Marokko, Zuid-Afrika en Zambia gereisd en vertel ik aan iedereen die het maar wil horen hoe fantastisch zo’n soloreis is. Natuurlijk, dat ik vooral leuke dingen meemaakte is deels een kwestie van geluk. Maar het liet mij ook zien dat de meeste mensen deugen én dat ik altijd meer kan dan van tevoren gedacht.

Wie alleen reist, is namelijk ultiem op zichzelf aangewezen. Geen ouders of vrienden in de buurt wanneer het even te veel wordt: je moet zelf bewust nadenken en actief naar een oplossing zoeken. En als dat dan lukt, besef je des te meer dat het allemaal wel goed komt. Alleen op reis is daarom de ideale situatie om aan je angsten te werken -of dat nou alleen zijn of het donker is. Je krijgt er hoogstwaarschijnlijk op enig moment mee te maken -in het geval van het donker 7 keer per week om precies te zijn, lucky me– en bent dan op jezelf aangewezen om kalm te blijven.

Minder bang, meer genieten

Dat dit in een vreemd land met een andere taal en cultuur, geen dierbaren in de buurt en ontelbaar veel indrukken per dag lukte, zorgde bij mij voor een vat aan nieuw zelfvertrouwen. En hoe vaker ik een soloreisje met succes afrondde, hoe meer ik besefte dat dingen heus niet zo eng zijn als ze in mijn ogen leken.

Dat zelfvertrouwen zorgde er uiteindelijk voor dat ik me thuis een stuk veiliger voelde. Natuurlijk, guur uitziende steegjes vermijd ik ‘s nachts nog steeds, maar van mijn algehele angst voor het donker ben ik af. Als de ik uit het verleden naar boven kruipt en zich afvraagt of we tóch niet even achter die deur moeten kijken, kan ik die gedachte nu makkelijker verwerpen. Realistisch gezien weet ik dat het stemmetje enkel in mijn hoofd zit en dat het gevaar achter die deur meestal niet bestaat -niet in mijn eigen huis, maar ook niet in de prachtige landen die ik bezocht.

Is soloreizen an sich één van jouw angsten? Zo bereid je je goed voor:

Wat je wilt weten vóór je als vrouw gaat soloreizen (van Afrika tot Brazilië)