Kirsten Bloemen Spiritualiteit 5 feb 2020, 06:00

Leestijd: 5 minuten

‘Ik kon opeens als een ander persoon naar mezelf kijken’ – hoe ayahuasca het leven van Coen redde (deel 2)

Eerder deelden we het eerste deel van het verhaal van Coen* (20), die genas van zijn depressie door de drug ayahuasca. Dit is deel twee.

‘Laat ik vooropstellen dat de trip heel lastig uit te leggen is. Het is net als wanneer je een chaotische droom uitlegt aan iemand: voor jou is het logisch, voor een ander totaal niet. De plint op het plafond veranderde langzaam in de horizon en ik stond op een schip, hoorde de zee om mij heen. Zodra ik mijn ogen dichtdeed, kwam ik in een soort Alice in Wonderland-wereld terecht. Ik zag muziek en voelde kleur; mijn zintuigen waren volledig aangepast. Heel apart. Vanaf het schip ging ik steeds dieper en dieper mijn reis in.’

Een andere wereld

‘De muziek leidde mij door verschillende hoofdstukken. Elk hoofdstuk speelde zich af in een andere wereld. Soms zag ik duidelijke dingen, maar vaak ook een abstracte, vage boel. Zo heb ik in een stripverhaal gezeten waar alles in cartoon was getekend en voelde ik me opeens weer een jongetje van tien toen ik herinneringen herbeleefde. Na het schip kwam ik in een felgekleurde tunnel terecht. Hoe sneller de muziek ging, hoe sneller ik door de tunnel rende. Aan het eind van de tunnel kwam ik weer bij een nieuw hoofdstuk aan.’

Lees ook: Mdma als relatiebooster: doe jij het al?

‘Ik kon opeens als een ander persoon naar mezelf en mijn gevoelens kijken. Daardoor snapte ik waarom ik me voel zoals ik me voel en waarom ik dingen doe zoals ik ze doe. Hierdoor begreep ik ook al snel dat ik door kon naar een volgend hoofdstuk als ik iets in dat hoofdstuk accepteerde en losliet. Mijn hele trip stond dus in het teken van acceptatie en loslaten. Dat was precies ook mijn probleem in het dagelijks leven.’

Laat het gaan

‘Nachtenlang lag ik altijd te piekeren; over een tentamen dat ik niet gehaald had, over een meisje dat ik leuk vond, zelfs over iets doms wat ik drie jaar geleden heb gezegd. Ik zei wel altijd tegen mezelf: ‘Joh Coen, laat het gaan’, iets wat psychologen ook tegen me zeiden, maar ik vóélde het simpelweg niet. Door mijn trip werd mijn probleem kraakhelder.’

Dit vind je misschien ook interessant: Je down voelen vs. een echte depressie: een uitleg over het verschil.

‘Hoe meer hoofdstukken ik afsloot in mijn trip, hoe dieper ik ging. Je kunt het een beetje zien als een ui. Net zoals een ui leek mijn innerlijke zelf ook opgebouwd uit lagen. Die lagen bestaan uit emoties en herinneringen, en er komen elke dag nieuwe lagen op. Ik moest steeds een diepere laag afpellen om een hoofdstuk af te sluiten en naar het volgende te gaan.’

Beter en lichter

‘Zo zag ik op een bepaald punt bijvoorbeeld een vlies waar hand- en hoofdafdrukken doorheen kwamen. Ik kwam er maar niet doorheen, totdat ik, jawel, accepteerde en losliet dat ik er niet doorheen kon. Ik kon meteen door het vlies naar het volgende hoofdstuk. Hoe meer ik losliet en hoe verder ik in de reis kwam, hoe beter en lichter ik me voelde.’

‘Voor mijn gevoel duurde het maar twee uur, maar ik was acht uur verder toen ik klaar was met mijn reis. Ik voelde me zó goed omdat ik alles los had kunnen laten. Ik zat met een glimlach van oor tot oor op mijn matrasje; ik wist meteen wat ik allemaal bereikt had. Gemiddeld duurt een trip vier tot zes uur. Als laatste stapte ik dus de ontvangstkamer in, waar ik tomatensoep kreeg. Ik praatte met mijn medekandidaten na over onze ervaringen. Velen van hen hadden handvatten gekregen om aan de slag te kunnen met hun problemen.’

Leestip: Wanneer perfectionisme een depressie kan verbloemen

‘Ik heb een weekje rustig aan moeten doen na de trip, het is echt een aanslag op mijn lichaam geweest. Verder heb ik ook nog last gehad van oorsuizen en heel veel oorsmeer, maar dat heeft met dat purgen te maken. Ik heb overigens maar één keer gekotst tijdens de trip.’

Mijn depressie is weg

‘Ik was een beetje sceptisch, maar ik voel me beter dan ooit. Mijn depressie is weg: ik ben vrolijk, open, praat veel meer dan eerst en ben zeker van mezelf. Maar vooral: ik kan loslaten. Mijn gedachtegang lijkt te zijn reset. Ik heb bijna niemand over mijn ayahuasca-ervaring verteld, maar verschillende vrienden vroegen wat er toch met me gebeurd was omdat ‘er opeens zo’n positieve vibe om me heen hing’.’

‘Ik vind het zo bijzonder hoe dat van de een op de andere dag kan veranderen. Ik snap dat het bijna niet voor te stellen is voor anderen: als je mij dit van tevoren had verteld, zou ik het ook niet hebben geloofd. Maar de reis was zo intens en er werd zo hevig benadrukt dat ik moest loslaten en accepteren, dat ik simpelweg niet anders kon.’

Ademhalingsoefeningen

‘Een paar weken geleden schoot ik voor het eerst weer in de stress om een onvoldoende, maar toen realiseerde ik me dat dit een oefening was voor mij. Ik ging rustig op bed liggen, heb ademhalingsoefeningen gedaan en ik kon het meteen loslaten. Zolang ik op deze manier blijf denken, is er helemaal niks aan de hand.’

‘Voordat mensen denken dat het hen ook wel geinig lijkt: ayahuasca neem je niet voor de lol. De reis die je maakt is heftig en intens, en je gaat zo diep dat je misschien wel dingen tegenkomt die je helemaal niet tegen wílt komen. Ayahuasca is een middel, geen oplossing. Je zult het zelf moeten doen en het is hard werken. Zit je ergens mee en denk je dat het iets voor jou is, ga op onderzoek uit en kijk of je er goed bij voelt. Ik weet zeker dat het bepaalde mensen kan helpen; ik ben het levende bewijs.’

*Dit is niet Coens echte naam.

Heb je zelf hulp nodig of maak je je zorgen over iemand anders? Bel dan naar het gratis nummer 113 voor een anoniem hulpgesprek.

Meer over psychedelica?

• Ayahuasca: drug of wondermiddel?
• Microdosing van LSD is hot, maar hoe werkt het precies?
• Het eerste bewijs dat kleine beetjes psychedelische drugs je écht creatiever makenk