Malu Kirschbaum Persoonlijke verhalen Gisteren, 07:26

Leestijd: 5 minuten

Desiree denkt regelmatig: ‘Had ik maar geen kinderen’

Kinderen krijgen wordt vaak als de ultieme vervulling van het leven gezien, maar wat als je als moeder regelmatig denkt: ‘Had ik maar geen kinderen’? Het is een gedachte die taboe lijkt, maar die veel vrouwen in alle eerlijkheid herkennen. Desiree (38) heeft twee kinderen en houdt zielsveel van hen, maar worstelt ook met het verlies van vrijheid en de constante druk van het ouderschap.

Ze deelt haar verhaal in de hoop anderen een eerlijker beeld te geven van het leven met kinderen, en om vrouwen zonder kinderen gerust te stellen dat hun leven ook waardevol en compleet is.

De logische volgende stap

“Als je me tien jaar geleden had gevraagd hoe ik mijn toekomst zag, dan had ik vast iets gezegd over een bruisende carrière, verre reizen en misschien een gezin ‘op een dag’. Maar toen werd ik 30, begon mijn biologische klok te tikken en leek het krijgen van kinderen de logische volgende stap.

Iedereen om me heen deed het. Mijn man en ik besloten ervoor te gaan, en inmiddels ben ik moeder van twee prachtige kinderen. En toch betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik denk: had ik maar geen kinderen gehad.

Geen moment voor mezelf

Dat voelt als verraad. Tegenover mijn kinderen, die ik zielsveel liefheb, en tegenover de moeder die ik zou moeten zijn. Want wie denkt er nu zoiets? Maar het overkomt me. Bijvoorbeeld op dagen waarop ik om zes uur ‘s ochtends gewekt word door een peuter die krijst omdat zijn sokken niet ‘goed voelen’.

Tegelijkertijd kan mijn dochter huilend om aandacht vragen omdat haar brood niet in de vorm van een ster is gesneden. Dat zijn van die dagen waarop de ene driftbui wordt opgevolgd door de volgende en ik geen moment voor mezelf lijk te hebben.

Ik mis mijn oude leven

Vroeger had ik vrijheid. Ik kon spontaan met vriendinnen uit eten, urenlang boeken lezen op een vrije dag, of impulsief een weekendje weg boeken. Nu moet alles worden gepland, georganiseerd, en vaak toch afgeblazen omdat er iets met de kinderen tussendoor komt.

Begrijp me niet verkeerd: er zijn prachtige momenten. De knuffels, de onbevangen lach van mijn kinderen, de kleine momenten waarop ze me hun wereld laten zien. Die momenten maken alles de moeite waard. Maar dat betekent niet dat ik mijn oude leven niet mis.

De keiharde realiteit

Ik denk dat we het moederschap vaak idealiseren. Er zijn zoveel verhalen over de magie van moeder worden, maar nauwelijks over de keiharde realiteit ervan. Je wordt niet gewaarschuwd voor de eenzaamheid die je soms voelt als je dagenlang met kleine kinderen thuis zit.

Voor het gevoel dat je jezelf kwijtraakt, omdat je altijd voor anderen zorgt en nauwelijks meer tijd hebt voor je eigen dromen en verlangens. Voor de constante twijfel of je het wel goed doet, of je wel genoeg geduld hebt, of je kinderen gelukkig zijn.

Je kunt niet meer terug

Ik schaam me soms voor mijn gedachten. Hoe kan ik denken dat ik spijt heb, terwijl ik zulke lieve kinderen heb? Maar het is geen spijt in de zin dat ik mijn kinderen niet wil. Het is meer het besef dat het ouderschap een one-way street is. Je kunt niet meer terug. En dat voelt soms beklemmend.

Wat me het meeste helpt, is eerlijk zijn. Met mijn man, met vriendinnen, en nu ook met jou. Want ik ben niet de enige die dit voelt. Ik hoor het terug bij vriendinnen, in online forums, en zelfs bij moeders die ik nauwelijks ken. Het is oké om het zwaar te vinden. Het betekent niet dat je faalt als moeder. Het betekent gewoon dat je mens bent.

Leren leven met een paradox

En voor de vrouwen die twijfelen over het krijgen van kinderen, of zich zorgen maken dat ze iets missen als ze geen moeder worden: jullie missen niets. Het leven met kinderen is prachtig en uitdagend, maar het is niet de enige manier om een vervuld leven te leiden. Kijk naar wat je nu hebt, de vrijheid, de tijd voor jezelf en je passies. Dat zijn waardevolle dingen. Het is niet minder, het is anders.

Er zijn dagen dat ik wanhopig verlang naar dat oude leven. Maar er zijn ook dagen waarop ik naar mijn kinderen kijk en denk: jullie zijn mijn grootste avontuur. Het is een paradox waar ik mee moet leren leven. Misschien is dat wel het ouderschap: leven in de schaduw van gemis, terwijl je probeert het licht van liefde vast te houden.

Had ik maar geen kinderen gehad

Ik deel mijn verhaal omdat ik wil dat we eerlijker zijn over wat het betekent om moeder te zijn. Dat we niet alleen de mooie kanten delen, maar ook de worstelingen. Zodat vrouwen die misschien twijfelen over het krijgen van kinderen, geen druk voelen om een beslissing te nemen die niet bij hen past.

Mijn leven met kinderen is soms zwaar, vaak prachtig en altijd ingewikkeld. En ja, soms denk ik: had ik maar geen kinderen gehad. Maar als ik dat denk, weet ik ook dat het niet draait om mijn liefde voor hen. Het draait om mijn liefde voor mezelf, en het zoeken naar balans tussen die twee werelden.

Vrijheid, rust en ruimte voor je eigen leven

Dus, als je geen kinderen hebt, wees dan niet bang dat je iets mist. Je mist misschien wat drukte, chaos, en af en toe een driftbui. Maar je hebt iets anders: vrijheid, rust, en de ruimte om je eigen leven te leiden. En geloof me, dat is minstens zo waardevol.”

Hier lees je waarom steeds minder vrouwen kinderen willen krijgen, of het krijgen van kinderen na je 35e meer risico’s met zich meebrengt, en wat voor impact het krijgen van wel of geen kinderen heeft op het milieu.

Het dilemma: wel of geen kinderen krijgen?