Maartje Laterveer Seks 2 feb 2018, 06:00

Leestijd: 5 minuten

‘Ik nam mijn gevoelens en verlangens serieus genoeg om ze te ontdekken’ (deel 2)

Meisjes worden anders opgevoed dan jongens. Nog altijd, blijkt uit onderzoek. Waar van jongens wordt verwacht dat ze zich op een gegeven moment seksueel ontwikkelen en waar dat zelfs wordt toegejuicht, al dan niet expliciet, krijgen meisjes de boodschap dat ze hun seksualiteit niet al te zeer moeten uitdragen. Jongens zijn players en meisjes zijn een slet. Dat is nog altijd het motto op middelbare scholen. Dit is deel twee van het verhaal van Maartje Laterveer. Eerste deel gemist? Dat lees je hier.

Thuis of in de seksuele les is het niet veel beter: meisjes wordt vooral geleerd op te passen voor enge mannen die ze in de bosjes trekken, voor verkrachters en aanranders, voor jongens die hen zullen bezwangeren als ze niet oppassen. Dus ze moeten maar niet al te korte rokjes dragen, en niet al te actief uitdragen dat ze ergens zin in hebben. Lees: ze leren dat zij verantwoordelijk zijn voor de lust van mannen, dus ook voor de eventuele verkrachtingen die op de loer liggen.

Intussen worden ze ongesteld en wordt hun allerhande hygiënisch maandverband toegestopt, ‘om de nare geurtjes te weren’ in dat gebied dat toch al zo’n mysterieus gegeven is, en waar maar weinig meisjes worden aangemoedigd om eens op zoek te gaan naar lichamelijk genot. Wie beweert dat de emancipatie voltooid is, is of een man, of een van de weinige vrouwen die is vrijgelaten in haar seksuele ontwikkeling. Alle andere vrouwen weten: er is nog een hoop in te halen als het gaat om seks.

Kut-apps en zelfmassage

Voor die vrouwen zijn er tegenwoordig tal van mogelijkheden. Er is OMGyes.com, een van oorsprong Engels platform dat een paar jaar geleden een heel nieuw fenomeen lanceerde: de vagina-app. Of nou ja, zo noem ik het. Kut-app zou misschien een beter woord zijn (gezien die werkelijke functie van de vagina), maar dat heeft zo’n negatieve connotatie. En die zou onterecht zijn, want dit is echt een fantastische uitvinding.

Het is een technische gadget waarbij je via touch-screen-technieken kunt leren om je (of een) vagina te stimuleren. Ze horen bij online filmpjes waarin vrouwen vertellen en laten zien hoe zij klaarkomen, of waar ze seksueel van genieten. Het is opwindend, leerzaam, maar vooral bevrijdend om iemand zo schaamteloos te zien genieten van haar lichaam en jou uit te nodigen dat ook te doen. De gedachte erachter is ook mooi: seksueel genot van vrouwen is te lang onbesproken gebleven, het is tijd om het allemaal open te gooien.

It’s my pleasure

Diezelfde gedachte zit achter It’s My Pleasure, een Nederlands platform waar je een 28-daagse online training kunt volgen om je ‘inner vrouw’ wakker te schudden. Laetitia en Annemarie begeleiden je op een zoektocht in je lijf en helpen je je seksualiteit ontdekken, onder andere door aandachtsoefeningen die je beter leren voelen en door kennis met je te delen over hoe het nu precies werkt, dat mysterieuze lijf van vrouwen. Er zijn vele lagen te doorgronden, weet ik inmiddels, en Laetitia en Annemarie zijn goede gidsen daarin: ze zijn nuchter, maar ook op een ontwapenende manier eerlijk, onderzoekend en sensueel, en daarmee helpen ze je eventuele gêne los te laten en te ontdekken waartoe je in staat bent, zowel fysiek als mentaal.

Dat laatste is een belangrijke factor om te overwinnen voor vrouwen, want onderzoek wijst uit dat ons hoofd vaak tussenbeide komt als het gaat om daadwerkelijk genot ervaren. Meer dan bij mannen hebben vrouwen de neiging om na te denken tijdens seks – over hoe ze eruitzien, over of de ander wel plezier heeft. Dat is misschien wel ons grootste obstakel in die seksuele bevrijding: ons eigen hoofd. Bij It’s My Pleasure leer je dat uit te zetten, en de vrouw te worden die je diep vanbinnen bent. Dat heeft effect op alles – niet alleen in bed wordt het leuker, intenser, erotischer en sexier, maar ook in het dagelijks leven sta je sterker in je schoenen.

Het meest kwetsbare dat we als mens kunnen hebben

Dat is althans de belofte van Laetitia en Annemarie, en als je niet – zoals ik – een tikje allergisch bent voor termen als ‘in je vrouwelijkheid zakken’ en ‘vanuit je kracht leven’ werkt dat waarschijnlijk nog ook. In de besloten Facebook-groep waar ik in zat, waren vrouwen in elk geval laaiend enthousiast en dankbaar. Ik snap wel waarom: het is daadwerkelijk bevrijdend als je leert los te breken uit het keurslijf waar je onbewust al die jaren in hebt gezeten, en ontdekt hoezeer je kunt genieten van seks – misschien wel het meest persoonlijke en kwetsbare dat we als mens kunnen hebben. Zoals een vrouw eens tegen me zei: daar kan geen therapie tegenop.

Voordat ik in mijn eigen seksualiteit dook – bij mij hielpen vooral het schrijven van mijn boek en alle gesprekken die ik heb gevoerd met vrouwen over wat hen opwindt en drijft en misschien afremt – had ik altijd een gevoel dat ik iets miste. Een soort basis, een gevoel dat ik er mocht zijn, letterlijk, en dat ik iets te bieden had zonder dat ik daar iets speciaals voor hoefde te doen. Ik had altijd het idee dat ik niet zomaar recht had op plezier of geluk of erkenning, ik moest dat verdienen. Ik moest daar iets voor doen. Goed zijn in iets, zo mooi of dun mogelijk zijn, lief en aardig, hoe dan ook: niet zomaar mezelf.

Nu heb ik dat niet meer. Of steeds minder. Nu voel ik steeds meer een stille zekerheid: ik mag er zijn, en ik mag voelen, genieten, verlangen. Ik mag nee zeggen, en ik mag ja zeggen. Ik doe ertoe. Misschien werkt dit niet voor iedere vrouw zo, ieder lijf zit weer anders in elkaar en iedere geest ook, maar bij mij heeft het in elk geval alles veranderd dat ik mijn gevoelens en verlangens serieus genoeg nam om ze te ontdekken. Ik voel me bevrijd, en weet nu dat het niet aan een maatschappij was om dat te doen, maar om te beginnen aan mijzelf.