Annemarie Hartsuiker Psyche 2 dec 2024, 08:37

Leestijd: 4 minuten

Lou Loa (35): ‘Er was geen roze wolk, maar ik voelde me geïsoleerd en uitgeput’

Toen Lou Loa moeder werd viel de roze wolk haar behoorlijk tegen. Het voelde alsof ze 24 uur per dag bezig was met voeden en verschonen, waardoor ze zich geïsoleerd en uitgeput voelde. De transformatie van vrouw naar moeder is heel intens, daar wilde ze meer over delen. In de vorm van muziek. Want de diepgaande gevoelens van vrouwen die voor het eerst moeder worden zijn soms niet te beschrijven, maar kun je wél met muziek vertellen.

“Mijn bevalling duurde drie dagen. Ik had twee dagen elk kwartier voorweeën, en daarna nog 24 uur elke drie minuten rugweeën. Uiteindelijk moesten we naar het ziekenhuis voor een ruggenprik, die ik juist niet had gewild, maar zonder pijnstilling zou ik geen energie meer hebben om nog te kunnen persen.

Opengescheurd, bloeden en badend in hormoonzweet

Toen mijn zoontje geboren werd, ademde hij moeizaam en moest nog twaalf uur op de neonatologie afdeling liggen om bij te komen. Ik vond moeder worden alles behalve romantisch. ‘Zo je wilt borstvoeding geven?’, zei een verpleegster tegen me, terwijl ze een kolfapparaat de kamer binnenreed. Opengescheurd, bloedend en badend in het hormoonzweet, na drie slapeloze nachten, begon mijn taak als moeder.

Er was geen tijd om de bevalling te verwerken of te herstellen. De melk moest op gang komen, mijn baby moest leren aanhappen en we leerden luiers verschonen. Ik werd niet naar de wc geholpen (ondanks dat ik zeer verzwakt was), want dat zou ik thuis ook moeten kunnen. En dat was nog maar het begin.

Gigantisch eenzaam

Vooral toen mijn vriend weer begon te werken, voelde ik me gigantisch eenzaam. Mijn dag begon na een compleet gebroken nacht, waarin wij beide constant aanstonden om krampjes op te vangen, spuitpoep op te ruimen, te voeden en kolfspullen uit te koken. Om 6.00 zat ik aan de keukentafel met de baby op de arm en liep de nacht ongemerkt over in de dag.

Ik vond alles eng: ‘Zou hij niet stikken in de draagdoek? Kleedde ik hem niet te warm aan of juist te koud aan? Had hij genoeg gedronken of moest ik toch nog bijkolven? Zelf douchen, eten maken of buiten komen lukte me vaak niet. Ik had verwacht dat een leven met een newborn zwaar zou zijn, maar dat ik zo’n eenzaam en eenzijdig leven zou lijden, had ik van tevoren nooit kunnen bedenken.’

Snakken naar verbinding

Er kwamen vriendinnen op kraambezoek, en ook mijn ouders schoten af en toe te hulp. Maar al snakte ik naar verbinding, ik was te moe om met mensen te kunnen praten. Als mijn vriend na een lange werkdag thuiskwam, maakte hij eten en ruimde de boel op. Dan begon de baby te clusteren (constant drinken aan de borst in de avonduren) en begon onze nacht opnieuw. Mijn vriend en ik werden een soort uitgebluste, snauwende collega’s.

Gelukkig had ik iets wat me uiteindelijk hielp om de bevalling en de kraamperiode te verwerken: muziek. Sinds jongs af aan schrijf ik liedjes, theaterstukken en films. Vanaf de kraamtijd maakte ik tijdens het voeden aantekeningen in een notitieboekje. Toen de lente haar intrede deed, lukte het me om af en toe met mijn baby naar het park te komen. Daar lag hij op een kleedje, en ik schreef:‘Je hebt altijd een randje melk om je mond, je maakt wakker ieder uur tot aan de morgenstond. Je kan je hoofdje nog niet dragen, je geeft geen antwoord op mijn vragen. Maar voor jou, ben ik graag dag en nacht in touw.’

De maanden daarna schreef ik steeds meer liedjes en toen de babytijd langzaam overging in een zachtere fase, had ik de moed om een producer te contacteren, of ze geïnteresseerd was om met mij de liedjes op te nemen. Melissa Plantinga, producer en artiest (onder de naam Mellie) was precies de juiste persoon om dit mee aan te gaan: ze is heel begripvol en getalenteerd. Als ik een bepaald geluid onder de gitaarsolo wilde, snapte ze meteen wat ik bedoelde en vulde mijn ideeën met geweldige creatieve skills aan. Alle instrumenten zijn zelf ingespeeld: van piano, viool, backing vocals tot percussie. De plaat valt onder het indie-pop genre, en bevat zowel Engstalige als Nederlandse liedjes.

Na een half jaar opnemen, is de plaat klaar voor de wereld. Het album heet Baby Majeur, en de eerste single ‘Carry You Like Waves’ komt 6 december uit op Spotify. mPresave de single hier.

Je bent niet alleen

Het is mijn doel om andere nieuwe moeders te laten voelen dat ze niet alleen zijn. Je kunt de liedjes zien als een muzikale reis door het moederschap. Ook aanstaande moeders kunnen zich emotioneel voorbereiden op het moederschap door het luisteren van Baby Majeur. En mensen die nog niets van het moederschap weten, kunnen zich misschien wat meer voorstellen hoe die eerste babyperiode aanvoelt.

Ik ben bezig met het realiseren van een toegankelijk album concert, waar moeders kunnen kolven,
voeden en verschonen. Zodat nieuwe moeders zich minder geïsoleerd voelen van de maatschappij en kunnen genieten van muziek.

Wil je meer zien of dit project steunen? Dat kan via Voor de Kunst, Baby Majeur. Volg Lou Loa op Instagram.

Meer over moederschap

• Waarom steeds minder vrouwen kinderen willen krijgen.
• Elisabeth krijgt een baby met hulp van een donor: ‘Het was nu of nooit’
• Introvert en moeder: ‘Ik haal energie uit de band met mijn kind’

Steffi (40) oprichter Because We Carry: ‘Moeders die vluchten zijn de sterkste vrouwen van deze tijd’