Malu Kirschbaum Zelfliefde 3 sep 2022, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Wat ik leerde tijdens mijn (tijdelijke) fysieke beperking

Precies op het moment dat de Summer of Love net was begonnen en we eindelijk weer zorgeloos konden genieten van festivals, reizen en terrasjes pakken zonder QR codes, gebeurde er iets naars: ik scheurde mijn meniscus. En niet zo’n klein beetje. Al gauw werd een operatie ingepland en plotseling zat ik thuis met mijn poot omhoog, terwijl al mijn vrienden hun zomer hadden vol gepland met leuke activiteiten.

Leuk was anders, maar deze periode heeft me ook een hoop gebracht.

Verplichte rust

Wanneer je – al dan niet tijdelijk – een fysieke beperking hebt, dan brengt dat de nodige uitdagingen met zich mee. Simpele dingen als boodschappen doen, koken, jezelf aankleden, maar ook sporten, werken, seksen en leuke dingen doen kunnen mogelijkerwijs lastig worden.

De eerste dagen na mijn operatie kon ik niet eens zelf in- en uit bed komen. Plotsklaps was ik afhankelijk van anderen, moest ik leren om hulp te vragen (én te accepteren) en moest ik me overgeven aan de verplichte rust. Iets wat me niet altijd even goed afging.

Balen mag best

Natuurlijk kun je altijd relativeren en bedenken dat er mensen zijn die het slechter hebben dan jij (‘het is maar tijdelijk’ en ‘gelukkig woon je niet in Oekraïne‘). Maar als jouw leven – om wat voor reden dan ook – even on hold wordt gezet, is dat nooit fijn. En daar mag je ook best even van balen.

Emotionele pijn: hoe ga je ermee om én wat is het precies?

Pas wel op als je gaat zwelgen in zelfmedelijden of jezelf blijft afvragen waarom dit jóú moest gebeuren, want daar heb je uiteindelijk alleen maar jezelf mee. Het leven kan alleen maar mooi zijn als het soms ook lelijk is, anders waardeer je het mooie niet meer.

Dingen die ik heb geleerd tijdens mijn (tijdelijke) fysieke beperking

Inmiddels kan ik (bijna) weer lopen en kijk ik terug op een heftige, maar leerzame periode.

1 – Ik waardeer mijn gezonde lichaam veel meer

Wanneer je gezond bent en alles het gewoon doet, sta je er vaak niet bij stil. Maar het is werkelijk een wonder wat jouw lichaam allemaal voor jou doet. Elk klein onderdeel, van oog tot teen en van galblaas tot elleboog, heeft een belangrijke taak.

En je beseft pas hoe belangrijk al die duizenden taakjes bij elkaar zijn, als er ééntje wegvalt. Eigenlijk zou je elk lichaamsdeel eens vaker moeten bedanken, want je lichaam is veel meer dan alleen een omhulsel waar je wat mee moet of waar je wat van moet vinden. Je bent echt gezegend als je gezond bent.

2 – Ik realiseer me hoeveel lieve mensen ik om me heen heb

Toen ik van de één op de andere dag gehandicapt werd, stonden er gelijk allemaal mensen voor me klaar die me wilden helpen. Niet alleen mijn ouders, maar ook vrienden, vriendinnen en buren boden hun hulp aan.

Dankbaarheidsdagboek beginnen? Deze 15 vragen kan je jezelf stellen

Mensen hebben voor me gekookt, boodschappen gedaan, medicijnen gehaald, ijsjes gehaald, ontbijtjes gebracht, bloemen meegenomen en chocolade gestuurd. Tevens alle kaartjes en telefoontjes waren hartverwarmend. Dus ondanks de pijn en het ongemak, voelde ik mij vaak een gelukkig mens.

3 – Ik had tijd voor bezinning

Mijn sociale leven is nogal groot en stilzitten is niet mijn grootste hobby. Nu woon ik op 4 hoog (zonder lift) en was het de eerste weken na mijn operatie nogal een uitdaging om überhaupt het huis te verlaten. Dat kon ik alleen op mijn billen omlaag én omhoog (achterstevoren).

Noodgedwongen zat ik dus weken achter elkaar (vooral) thuis en nam ik verplichte rust. Ik kreeg tijd om na te denken over het leven, over wat ik nu eigenlijk wil, wat ik belangrijk vind en waar ik blij van word. Het was een soort reset van mijn lichaam én geest. De start van een nieuw begin.

4 – Ik heb geleerd om hulp te vragen

Als je hulpbehoevend bent, dan is het fijn als er mensen hulp bieden. Maar ze kunnen niet jouw gedachten lezen en er is ook niet altijd iemand bij je. Dus je zult af en toe hulp moeten vragen. En als jij jezelf hebt aangeleerd om een independent boss lady te zijn, kan je ego nog wel eens flink in de weg gaan zitten.

Waarom het een goed idee is om anderen om hulp te vragen

Het boek Lieve help! heeft me hierbij geholpen. Het staat vol met adviezen, tips en valkuilen voor mensen met – al dan niet chronische – pijn.

5 – Ik heb meer compassie gekregen voor mindervaliden

Van nature ben ik een sociaal mens en zal ik (bijvoorbeeld in de bus of tram) altijd gelijk opstaan voor minder valide mensen. Maar je kunt pas écht begrijpen wat het betekent om gehandicapt te zijn, als je zelf (tijdelijk) gehandicapt bent.

Nu weet ik pas hoe zwaar het is om met krukken te lopen (upper body day, all day), hoe zeer je beperkt bent in je dagelijkse leven en waar de uitdagingen liggen. Het heeft mijn hart zachter gemaakt en mijn compassie naar mindervaliden vergroot.

6 – Er zijn altijd nog dingen die je wél kunt

Zelfs als je gehandicapt bent en sommige doodnormale dingen (zoals fietsen) onmogelijk zijn, kan je een waardig leven leiden. Zo kun je altijd nog mensen thuis uitnodigen en lekker eten bestellen of spelletjes spelen bijvoorbeeld. Of met de taxi ergens heen en genieten van een voorstelling.

Home office? 7 tips om het thuiswerken gezond én leuk te houden

Toen ik eenmaal van de zware pijnstillers af was, kon ik zelfs op mijn krukken naar een concert. Met behulp van een opvouwbare wandelstok met opklapbare zadelzitting kon ik genieten van de muziek en mijn handen in de lucht gooien, zónder mijn knie al te veel te belasten. Echt ideaal!

Dus (tijdelijk) gehandicapt zijn is zo erg nog niet. Omarm de realiteit, geniet van de rust, de aandacht en heb vertrouwen. Dan komt het allemaal goed.