Barbara Majoewsky Maatschappij 25 jul 2017, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Emigreren zonder plan: zo laat je de controle los

De meeste mensen die mij goed kennen weten dat ik een control freak kan zijn. Dat ik mijn zaakjes goed op orde heb, dat ik alles (veel te) ver van tevoren regel, dat ik weinig tot niets aan toeval overlaat. Tot ergernis van mijn vriend. Die gaat liever op de bonnefooi, vertrouwt zijn intuïtie, en weet dat alles toch wel goed komt. Controle. Het toverwoord. Ik ben er een held in. Maar eigenlijk is het één grote illusie. Dat realiseer ik me nu pas echt. Ik plande mijn leven vol met werk, sporten en sociale activiteiten en daarnaast was ik ook nog eens projectmanager bij een start up. Met strakke deadlines. Die ik moést halen van mezelf. Mijn hoofd was een agenda, zonder dat ik het zelf doorhad. Ik was gewend om hard te werken en veel van mezelf te eisen. En ook van de mensen om mij heen. Naar mijn idee was dat de sleutel voor een goed en stabiel leven. Niet van de rijdende trein afstappen, gewoon doorgaan. Hoewel ik stiekem ook wel wist dat dat niet de way to go was.

Mijn persoonlijke doel voor ons avontuur was dan ook om dit los te laten. Om niets te plannen, en om dingen aan toeval over te laten. Maar hoe dan?

Voor mij was het altijd best lastig om te begrijpen wat men daarmee bedoelde: “dingen accepteren zoals ze zijn, en gewoon vertrouwen hebben dat het wel goedkomt.”

Ik bedoel; worden we niet doodgegooid met termen als acceptatie, inspiratie, vertrouwen en loslaten? Woorden die we heel vaak roepen, maar waarvan we de echte betekenis eigenlijk niet helemaal begrijpen? Althans, ik niet.

Accepteren en loslaten: ga je dan gewoon stilzitten en je ziet wel wat er gebeurt? Laat je het leven een beetje op je afkomen en dan gaat de rest vanzelf? Word ik dan zo’n extreme Bali hippie die flowend door het leven gaat?

Nou nee. Nu ik hier ben begin ik eindelijk te begrijpen dat dit helemaal niet zo hoeft te zijn.

Acceptatie betekent niet dat je de hele dag in lotushouding gaat zitten en alles op je af laat komen. Tenminste, niet voor mij. Ik moest alleen eerst inzien waar die drang naar controle vandaan kwam. Voor mij was dit eigenlijk een middel om een stabiel leventje te leiden waarin ik tegenslagen zoveel mogelijk kon vermijden. Door hard te werken en situaties te controleren had ik voor mijn gevoel alles zelf in de hand.

Nu ik hier ben besef ik dat het leven toch wel gaat zoals het gaat. En dit inzicht helpt mij bij het accepteren en loslaten van omstandigheden. Dat betekent niet dat ik stil ga zitten afwachten op hoe het leven zich om me heen vormt. Juist niet. Ik probeer mijn hart te volgen en focus mij vooral op de dingen die ik écht leuk (en misschien een beetje eng) vind. Ik maak me niet de hele dag druk of ik wel genoeg geld verdien en laat mijn gedachten minder domineren. Ik vertrouw op het feit dat als ik tegen een ‘probleem’ aanloop, ook wel weer een oplossing vind, of het leermoment voor mezelf in zie.

Emigratiedrang? Dit zijn de meest vreedzame landen om te wonen.

Ik probeer uit te spreken wat ik belangrijk vind in het leven en omring me met mensen die me energie geven. Daarnaast besef ik dat elke stap die ik zet een beginpunt is van een nieuwe stap. Niet alles hoeft meteen nu. Waarschijnlijk ben ik toch de komende 40 jaar nog aan het werk.

Daarnaast zullen er altijd minder leuke periodes zijn – ook op een paradijselijk eiland – maar die zijn nodig voor de leukere periodes die daarna komen.

En met dit besef op zak, ben ik niet een compleet ander mens. Ik ben en blijf de gestructureerde persoon zoals veel mensen mij kennen. Dat is een onderdeel van mij, en helpt me in sommige situaties juist ook verder. Maar het mag soms gewoon een beetje minder. Wanneer ik merk dat ik de controle teveel op zoek, weet ik; dit is niet oké. Laat het lekker gaan, dit lost zich vanzelf wel op.

Moest ik hiervoor echt helemaal naar de andere kant van de wereld vertrekken?

Ja, ik denk dat dit voor mij de juiste stap is geweest. Het is mijn manier om van mijn rijdende trein te springen, het grotere plaatje te zien. Ik geloof dat als je je eigen pad bewandelt en naar jezelf luistert, je uiteindelijk echt los kan komen van de illusie van controle. Maar dat hoeft natuurlijk niet voor iedereen een stap naar het buitenland te betekenen.

Weet je, je oude patronen loslaten is gewoon moeilijk. Het lukt me niet altijd. En dat blijft denk ik ook zo. Maar is dat ook niet de helft van de lol? Dat vraag ik me vaak af. Als het allemaal heel easy was geweest, was het dan niet een veel minder leuk avontuur?

Barbara vertrok samen met haar vriend Michiel voor onbepaalde tijd naar het buitenland om te ervaren hoe het is om op een andere manier te leven en werken. Op dit moment verblijven zij op Bali. Barbara is brand & marketing specialist, en Michiel Fotograaf & Documentaire maker. Daarnaast zijn ze samen Local Characters gestart. Een platform voor inspirerende en echte verhalen die ons een vernieuwde kijk op het leven en de wereld geven.

Meer Bedrock

Soms voel je je tijdens een lange reis neerslachtig: hoe komt dat?