Annemarie Hartsuiker Betere wereld 22 dec 2023, 09:20

Leestijd: 6 minuten

Duurzaam wonen: Bibi woont in een hutje op een Portugees landje

Duurzaam wonen wordt steeds belangrijker, maar hoe doe je dat eigenlijk? BEDROCK gaat op onderzoek uit en spreekt met inspirerende pioniers op dit gebied. Mensen die kiezen voor een andere, minder conventionele manier van wonen. Deze week spraken we Bibi Timmerman, die uit Amsterdam vertrok en nu in een houten hutje op een Portugees landje woont.

Bibi komt oorspronkelijk uit Twente en is op haar achttiende naar Amsterdam verhuisd. Afgelopen maart heeft ze haar huur opgezegd, haar spullen weggegeven of verkocht en is ze naar Portugal gereden. In een minivan, waarover ze al eerder haar verhaal deelde. Na een tijdje kwam ze erachter dat het toch best pittig is om in een busje te leven en fulltime te werken.

“De keuze om weg te gaan was een hele bewuste keuze die ik heb gemaakt nadat ik hersteld was van een stevige burn-out en mezelf afvroeg: ‘Als alles mogelijk is, is dit dan wat ik wil?’ Het antwoord was ‘nee’, dus ik wist dat er iets moest veranderen. In eerste instantie ben ik vertrokken in een camperbusje, maar inmiddels woon ik in een hutje op een Portugees landje.

Hutje op een Portugees landje

Een Nederlandse vriendin die al drie jaar in Portugal woont, zit in een groepsapp van de buurt en daar werd mijn hutje in geplaatst met de vraag: ‘wie wil in dit hutje wonen, het komt vandaag vrij’. Toen moest ik meteen beslissen. Ik vond het spannend, maar dacht let’s go! Ik kan altijd weer weg, toch? Het huisje in de Algarve is ongeveer vijftig vierkante meter.

Nest voor de liefde

Al heel snel leerde ik Julian kennen, nu mijn vriend. Onze eerste date was in het hutje. We werden helemaal verliefd op elkaar, maar ook op het idee om samen in een hutje midden in de natuur te wonen.

Tussendoor ben ik naar Duitsland afgereisd omdat Julian daar nog woonde. Niet veel later zijn we samen weer in het Portugese hutje getrokken.

Volgend jaar mei moeten we eruit, want dan komt de eigenaar terug!

Je leeft buiten

Ik wilde heel graag meer buiten zijn, in Amsterdam leef je binnen en ga je af en toe naar buiten. Je zoekt het strand, de bossen of de hei op in je kostbare vrije tijd in het weekend. Hier is het andersom, je leeft buiten, je zit er middenin. Dat is heel fijn en bijzonder. Als je thuis, in de stad en in een normaal huis, wakker wordt, dan ga je niet naar een witte muur zitten staren. Hier ontwaak ik omringd door de natuur, door een roze wolkenhemel of gefluit van de vogels, dat is een heel ander uitzicht waardoor je eigenlijk niks meer nodig hebt en een doodnormale dag al een feestje is.

Duurzaamheidsfactor

We hebben één zonnepaneel om het huisje van stroom te voorzien. Daardoor hebben we licht en kunnen we onze broodnodige dingen opladen. Als het bewolkt is, hebben we wel stress… dan moeten we naar de buren want die hebben een groter zonnepaneel.

We hebben niet echt een douche, er is een tuinslang die we in een boom hebben opgehangen. Met een palet eronder is dat onze eigen inventieve douche. Geen warme douche, maar wel eentje waarmee je kan douchen onder de sterrenhemel en soms een prachtige volle maan.

Warm water is er niet, ook niet voor het afwassen of om kleding te wassen.

Om dit te doen, gaan we naar een andere plek in het dorp waar ze dat wel hebben. Je vindt overal wel een manier voor… en dat leert dat geduld een schone zaak is.

Minder nodig

Als je in de natuur leeft, heb je dus écht minder nodig. We gebruiken bijna geen elektriciteit. Het water dat we gebruiken, komt uit een put uit de grond.

Het landje is niet van mij, dus ik ga niet nu van alles verbouwen. Al zou het wel kunnen, dat is wel een droom. Een eigen moestuin!

Want door de omgeving word je uitgenodigd om zelfvoorzienend te zijn. Het voelt alsof dit vanzelf bij je wordt opgeroepen, als je in zo’n omgeving woont. Vrienden maken eigen kombucha en wij bakken ons eigen brood. Bijna iedereen heeft wel iets eetbaars op z’n landje.

Het is hier (in de winter ook gewoon) om zes uur donker, er is geen lichtvervuiling buiten en er is ‘s avonds niks te doen. Het voelt dan alsof je in de middle of nowhere zit. Om negen uur ga je naar bed, want tja, wat moet je dan nog doen? Soms is eenzaam en je bent best wel op jezelf aangewezen, maar daardoor leer je jezelf en je gevoel wel beter kennen.

Veel Nederlanders in Portugal

Je ziet wel mensen, maar wat ik het meest bijzonder vind, is dat je echt minder prikkels ervaart. Er zijn geen reclameborden die op me afkomen, geen sirenes of tram geluiden en ik zie veel minder mensen. Je gaat natuurlijk niet naar kantoor.

De natuur is prachtig, het weer is heerlijk en er zijn daarom ook steeds meer Nederlanders die deze eenvoudige levensstijl (die overigens niet altijd makkelijk is, dat is iets anders) omarmen. Je bent veel meer betrokken bij elkaar omdat je elkaar nodig hebt.

Hier ga je zomaar bij iemand eten, dat gebeurde in Nederland gewoon niet. Natuurlijk heb je hier ook veel meer tijd om elkaar te helpen. Als iemand vraagt; kan je mee helpen de moestuin aan te leggen, denk ik yes, leuk!

Soms denk ik: ‘what the FUCK ben ik aan het doen’

Als je niet meer het gebaande pad volgt, vraag jezelf ook heus wel eens af, hoe werkt het dan? Wat wil ik eigenlijk en wat is mijn volgende stap? Je staat veel meer stil bij: hoe wil ik mijn dag indelen. Om half 8 wordt het licht, dus dan begin ik eerder met werken en dan stop ik ook eerder.

Wanneer ik wakker word met een knoop in mijn maag, dan zit ik daar ook écht mee. Er zijn geen afleiding of externe prikkels dus je moet wel voelen.

Soms kijk ik met een helikopterview naar mijzelf en denk ik ‘zie die meid daar nu zitten’ en dan vraag ik me af, hoe ben ik híer beland. En vooral: wat komt hierna.

In Nederland weet je een beetje wat er gaat komen en ik heb echt géén idee waar ik hierna ga wonen of hoe dat dat eruit gaat zien, maar dat het in de natuur is dat staat vast.

Met kerst naar Marokko

We gaan deze maand in ieder geval met de bus op vakantie naar Marokko. De community komt wel bij elkaar met kerst om samen gezellig te eten. Wij zijn pas in januari weer terug in het hutje…

De bus geeft enorm veel vrijheid, want als we op stap zijn en het is leuk ergens, dan kunnen we in de bus slapen. Daarmee is de bus ook een soort onderdeel van ons hutje op een Portugees landje.

Waarom permacultuur meer dan alleen ‘organic farming’ is