Ava (31): ‘Na de dood van mijn vader kwam ik erachter dat hij nog een gezin in het buitenland had’
Wanneer iemand doodgaat komen er soms vervelende geheimen boven water. Zo ook bij Ava: “Ik wist niet wat ik moest denken toen ik zijn testament zag. Twee andere kinderen? In Zweden? M’n mond viel open van verbazing.” Lees hier Ava’s persoonlijke verhaal.
“Waarom had hij nooit over mijn halfzusjes gesproken? Ik bleef alleen achter met heel veel vragen na de dood van mijn vader”
Liefdevolle jeugd
“Ik ben opgegroeid in een liefdevol gezin. M’n moeder was altijd thuis voor mij en m’n vader had een goede baan bij een Zweeds bedrijf. Hij vloog iedere maand op en neer naar Zweden om daar zijn team aan te sturen. Dan bleef hij ongeveer een week weg. Mama en ik bleven thuis en maakten het samen gezellig. In de vakanties gingen we soms een weekje mee naar Zweden en genoten daar van de mooie natuur.”
Uitgezaaide borstkanker
“Toen ik 23 jaar oud was veranderde ons mooie leventje in één klap in een nachtmerrie. Er werd bij m’n moeder uitgezaaide borstkanker geconstateerd. Binnen twee maanden was ze overleden. Ik probeerde zo goed mogelijk voor m’n vader te zorgen en hij deed dat voor mij. Op een gegeven moment ging hij vaker en langer naar Zweden. Hij zei dat het bedrijf hem daar meer nodig had en dat het tevens goede afleiding voor hem was. Ik zei dat ik het snapte en dat het voor mij geen probleem was. Sindsdien was hij maar een week per maand thuis.”
Dood van mijn vader
“M’n vader zorgde er altijd voor dat hij met m’n moeders verjaardag en sterfdag en met mijn verjaardag in Nederland was. De avond voordat we stil zouden staan bij mijn moeders vijfde sterfdag, kwam hij aan in Nederland. Hij vertelde gelijk dat hij zich niet lekker voelde. Toen ik voorstelde om even langs het ziekenhuis te rijden zei hij dat hij eigenlijk alleen maar erg moe was en snel naar bed wilde.
Eenmaal thuis gaf ik hem een welterusten kus en dat was ons laatste contact. M’n vader overleed die nacht in z’n slaap, precies vijf jaar na de dood van m’n moeder. Ik was er kapot van. Hij was de enige die ik nog had.”
Een grote waas
“De dag van de crematie ging in een waas aan mij voorbij. Ik zag m’n vriend, m’n beste vriendinnen en wat familieleden waar ik nog contact mee had. Omdat ik enig kind ben moest ik daarna alles zelf gaan regelen. Ik wist dat m’n vader wat vastgoed had, maar ik had verder geen idee. De notaris nodigde mij uit om het testament te bespreken.”
Gezin in het buitenland
Ava ging twee weken later naar de notaris. Het werd nu heel concreet dat hij er niet meer was. “Ik nam plaats tegenover de notaris en hij begon met mij het testament door te nemen. Ik zag dat mijn vader zes maanden ervoor nog een nieuw testament had laten opmaken. Toen ik snel met m’n ogen erdoorheen ging zag ik twee voor mij onbekende namen staan. Ik vroeg de notaris wie deze mensen waren. De notaris vertelde mij dat mijn vader nog twee andere kinderen in Zweden had. Ik wist niet wat ik hoorde… Mijn vader had een heel gezin in het buitenland, zonder dat ik het wist.”
Geen afscheid
“Het doet mij erg veel pijn dat m’n vader nooit heeft gezegd dat hij na mama’s dood een nieuwe relatie heeft gekregen waaruit twee kinderen zijn gekomen. Dat ik mijn erfenis moet delen maakt mij niet uit. Maar ik vind het vreselijk dat deze kinderen geen afscheid hebben kunnen nemen van hun vader. Ik wist niet van hun bestaan af.”
Op reis naar Zweden
“Niet lang na het nieuws besloot ik met het vliegtuig naar Zweden te gaan omdat ik antwoorden wilde op mijn vele vragen. Ik nam een deel van m’n vaders as mee, want ik weet zeker dat hij ook in Zweden uitgestrooid had willen worden. Ik ontmoette m’n vaders vriendin en m’n twee halfzusjes van 3 en 2 jaar oud. Ze leken erg op m’n vader.
Het was een pijnlijke maar tevens een ontzettend mooie ontmoeting. Z’n vriendin vertelde direct hoe goed hij voor haar en de kinderen was geweest en hoe positief hij over mij gesproken had. Hij wilde mij geen pijn doen en het mij pas later vertellen dat hij een nieuw gezin in het buitenland had.”
Iedere week contact
“M’n zusjes zijn nu vijf en zes jaar oud en we hebben veel contact. Ik probeer ieder jaar een paar keer naar Zweden te gaan, en we spreken elkaar bijna iedere week op FaceTime. Hopelijk komen ze als ze later ouder zijn vaak naar Nederland en misschien wel hier studeren. Onze vader heeft in ieder geval een mooi appartement voor ze nagelaten.”