Tanja Terstappen Relatie 26 aug 2018, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Dit is een brief aan mijn ex

De Bedrock-redactie schrijft brieven aan de ex die hun leven veranderde. Om – ondanks liefdesverdriet, wrok of stille hoop dat het nog goed komt – hen te bedanken voor de levensles die ze leerden van de relatie of de break-up. Tanja trapt af: “Dankjewel voor je rake klappen. Ik geloof dat ik K.O. geslagen moest worden voor ik de ring van ongelijkwaardige liefdes kon uitstappen.” Ik hield meteen van je. Ik was niet eens verliefd, dat kwam later pas. Je voelde helemaal als de juiste persoon op de juiste plek. Ik kwam uit een relatie die niet heel leuk geëindigd was. Ik was boos en op zoek naar de perfecte vervanger. Een man met wie ik mijn ex de ogen kon uitsteken. Met wie ik mijn vorige leven weer kon oppakken, maar dan een stukje succesvoller en knapper. Lekker voor ‘m. Ondanks dat ik verder ging, was ik nog heel erg met hem bezig.

Totdat jij voor mijn neus stond. Je was alles wat ik niet zocht. Kunstenaar, geen vaste baan, je leefde met de dag (of nacht eigenlijk) voor de muziek. Je deed precies waar je zelf zin in had en het laatste wat je wilde was een relatie. Maar als een vlieg naar een vlam werd ik naar je toe gezogen. En jij naar mij. In één klap was ik mijn ex, mijn woede en mijn plannen vergeten.

Het was een liefde die ik niet kende. Ondanks dat ik heel erg gek was op mijn ex-vriendjes, raakte jij iets in me dat ik nooit eerder gevoeld had. Ik was er volledig door van de kaart. Ik vond je zo verschrikkelijk mooi. Je lijf, je vrijheid, je mooie ideeën over het leven. Bij jou vergat ik de tijd. Avonden voelden als weekenden. Sigaretten, gin tonics en jouw liefde werden mijn brandstof. Ik laadde me op aan onze avonden en daar kon ik een week op zweven.

Dit vind je vast ook interessant: Waarom je je ex niet moet vergeten

Maar wat ik negeerde, was dat we anders in de wedstrijd zaten. Ik wilde niets liever dan bij jou zijn, meegesleept worden in je leven. Jij wilde ook wel graag bij mij zijn, hoor. Je werd rustig van me, zei je. Ik was alleen niet altijd de enige en dat zou ik ook niet voor je worden. Au.

Er ontstond een soort zoektocht voor ons allebei naar wat we nou eigenlijk wilden in een relatie. Achteraf vind ik het zo mooi dat we dat samen hebben gedaan. Onze gesprekken gingen over jouw diepe gevoelens voor je ex, mijn boosheid op die van mij. Over de soulmate die je wilde tegenkomen, over hoe ik dacht dat jij mijn soulmate was. Over jouw drang naar vrijheid en mijn drang naar veiligheid.

Als je zo open bent naar elkaar kan dat natuurlijk behoorlijk wat pijnpunten aantikken. Je raakte alles wat ik nooit wilde voelen en dus netjes toegedekt had. Je hebt de pleisters van al mijn wonden getrokken. De diepgewortelde pijn van een klein meisje dat niet goed genoeg was, kwam naar boven. Want dat was het. Ik was niet goed genoeg voor jou en in elk gesprek herinnerde je me daaraan.

Het klinkt gestoord en iedereen die z’n verstand gebruikt, had je waarschijnlijk al lang de deur gewezen, maar stiekem kijk ik terug op een hele mooie tijd. De romantiek die hangt aan nachtenlang praten over het leven, de rock en roll van sigaretten roken in bed, samen dansen tot de zon op komt, de pijn van een onbereikbare liefde en het drama van oude issues die naar boven komen is heerlijk. Voor een tijdje dan.

Het losweken van iemand die zo’n impact heeft op je leven is verschrikkelijk moeilijk. Er ontstaat een soort verslaving aan de aandacht, denk ik. Als een malle doe je er alles aan om de pijn van het alleen zijn niet te voelen. Liever drama dan eenzaamheid, of zoiets. Maar er moest natuurlijk een keer een einde komen aan deze wervelwind in mijn leven. Drama wordt doodvermoeiend en nachten niet slapen breken je op. Langzaam werd mijn ruimte voor jouw grillen kleiner. Begrip maakte plaats voor irritatie.

Dit vind je misschien ook leuk: Vijftien geboden voor een moderne liefdesrelatie

Na deze allesverwoestende storm werd het lichter. Het vaarwater werd rustiger, ik zag de situatie opeens helder en haalde mijn focus af van het universum waarin alleen jij een rol speelde. Wijsheid nam het over van emoties. Ik was er eigenlijk wel achter wat ik wilde en daar kwam jij niet meer in voor. Ons spel was uitgespeeld.

Dankjewel voor je rake klappen. Ik geloof dat ik K.O. geslagen moest worden voor ik de ring van ongelijkwaardige liefdes kon uitstappen. Dankjewel voor alles wat je voor me was, voor wat je niet wilde zijn en voor de ongekende liefde die je in me geopend hebt. Want dankzij jou ben ik waar ik nu ben en is er geen wervelwind meer die me zo van mijn stuk kan brengen.

Meer lezen over liefde?

• Met deze lieve gebaren ga je weer terug naar de wittebroodsweken-fase van je relatie
• Hoe genderrollen onze authenticiteit in de liefde verpesten (en wat we daaraan kunnen doen)
• Waarom je je partner soms uit het niets afsnauwt (en hoe het anders kan)

Onze beste artikelen over MIND, BODY en BETTER WORLD in je inbox ontvangen? Meld je aan voor onze Bedrock Weekly!