Redactie Psyche 17 dec 2020, 06:00

Leestijd: 3 minuten

De liefde achter angst: waarom angst niet een negatieve emotie hoeft te zijn

Een van de dingen die we gratis bij het leven krijgen en waar we nooit van afkomen is ‘angst’. We doen vaak ons best om het te vermijden, te ontkennen of te verdoven. De vraag is, waarom in hemelsnaam?

Er wordt vaak gezegd dat je je angst moet overwinnen. Persoonlijk vind ik dat niet zo’n hele prettige uitspraak omdat het suggereert dat er iets is waarvan je moet winnen, wat inhoudt dat je ook kan verliezen.

Strijden is vermoeiend

Het winnen of verliezen is nog niet eens zo erg, het gaat om het feit dat er dan altijd een strijd gaande is, namelijk tussen jou en je angst. Ik denk dat we allemaal wel kunnen beamen dat (innerlijk) strijden vermoeiend is…

Wat ik me laatst besefte was dat mijn ‘angst’ eigenlijk heel veel van mij houdt. ‘Wat?!’ Mijn angst probeert me op allerlei manieren te behoeden van pijnlijke situaties. Zelfs door te zeggen dat ik iets niet kan!

Lees ook: Ochtendangsten? Deze 5 manieren om ze te tackelen zijn bewezen effectief

Hij kan me helemaal de grond in boren en mijn zelfvertrouwen volledig aan flarden schieten, maar het enige wat angst wil, is mij behoeden van pijn en afwijzing. Klinkt als een goede vriend toch? En ik me maar telkens schamen voor hem en hem telkens willen wegduwen en vermijden. Dat is ook niet aardig.

Stel je voor dat het een échte vriend zou zijn. Ik zou dan de slechte vriend zijn, niet de angst. Ik heb toen maar besloten om van mijn angst te gaan houden en met ‘m in gesprek te gaan. Nu zeg ik weleens tegen mijn angst: “Ik weet dat je bang bent, maar ik vraag je om op mij te vertrouwen, want ik wil dit echt heel graag”.

View this post on Instagram

A post shared by BEDROCK Magazine (@bedrockmagazine)

“Ik heb het label met paniekstoornis”

Zelf ben ik ervaringsdeskundige op het gebied van angst. De etiketjes ‘paniekstoornis’, ‘agorafobie’ en ‘vermijdende persoonlijkheidsstoornis’ zijn op mij geplakt. Het voordeel is dat ik nooit in deze etiketjes heb geloofd. Ik heb altijd een onderbuik gevoel gehad dat het iets groters betekende, dat er iets belangrijks achter schuilging.

Het bleek zo te zijn. Na al die jaren vermijding, angst, verwarring, wanhoop en depressiviteit weet ik dat mijn (sociale) angst al die tijd heeft willen zeggen dat ik moest vertellen hoe ik me écht voelde. Dat wanneer ik mezelf écht wil verbinden, ik mezelf kwetsbaar op moest stellen. In mijn angst kon ik de bezorgdheid van liefde horen.

Ik kon de bezorgdheid horen van mijn moeder die mij vroeger als klein kind wanhopig wilde behoeden van pijn. Ik besefte me dat angst een uitingsvorm van liefde is. Sinds kort heb ik er dus een nieuwe vriend bij.

Overwin niet je angst, maar hou van je angst.

Meer lezen over angst?

• 6 manieren om de angst voor verliezen los te laten
• Ben je een angstig persoon? 3 eigenschappen die daar achter kunnen zitten
• Angstig voor een sollicitatiegesprek of een date? Dit is het voordeel