De kracht van stilte (waarom zou je in vredesnaam dagenlang niets zeggen?)
Waarom zou je dagenlang je mond houden, je telefoon inleveren en je terugtrekken in een stukje niemandsland? Wat heb je eraan zoveel te mediteren en in stilte te eten, terwijl je weet dat je vrienden gewoon gezellig lachen, gieren en brullen? Wat blijft er van je over als je geen feedback krijgt van je omgeving? Geen likes, geen lach, geen oogcontact? Ga je dan niet gewoon een beetje dood? Als je je innerlijke scepticus zou vragen of hij (of zij?) zin heeft in een paar dagen verdwalen in de stilte, zal hij je vast voor gek verklaren. Maar toch lijkt het op elke spirituele bucketlist te staan: een stilteretraite. Het lijkt een mooie gelegenheid om je innerlijke bron eens rustig aan te spreken en het wilde paard dat je onrust is, een beetje te temmen.
Wat houdt het in, een stilteretraite?
Elke stilteretraite is anders. Een Vipassana duurt 10 dagen en is vrij hardcore: 10 uur per dag mediteren en een strak schema zonder al te veel speelruimte. Andere organisaties organiseren stilteretraites in een meer intieme, comfortabele sfeer, waar meditatie wordt afgewisseld met creatieve activiteiten en lichaamswerk, verdwalen in de bossen en oefeningen voor persoonlijke groei.
Welke stilteretraite je ook kiest, je zult jezelf tegenkomen. Even dat sociale masker af om weer in je lichaam en de ruimte achter je gedachten te zakken. Even de tijd stil laten staan om je weer te herinneren dat de sterren elke nacht aan de hemel staan en de maan je ritme bepaalt. Dat je blote voeten het gras aanbidden en je zoveel creatiever bent als je telefoon uitstaat. Dat eten veel lekkerder smaakt en kleuren helderder zijn als je je ademhaling kunt horen. Dat de wind die door de bomen suist, kriebelt in je buik, en de zon elke dag de dauw van de bladeren aait. Dat alles al oké is. Ook alles wat oncomfortabel is, en onbekend. Dat je straalt achter elke emotie die er in je omgaat en dat alle onzekerheden verdwijnen in een zee van aandacht, als je die maar toelaat.
Stil zijn is dus best wel stoer
Het is niet eenvoudig, de stilte omarmen. Als je niets doet, daalt de verveling in en stijgt de onrust op. Als je niets doet, verdwijnen de vanzelfsprekendheid van je gewoontes en overtuigingen en de illusie van een identiteit die we ermee voeden. Als je in het diepe duikt, laat het dal je voelen welke trilling je emoties heeft. In die ruimte die je schept is onderdrukken simpelweg geen optie meer. Soms doet het pijn. Soms is het een mooie gelegenheid om aan je sixpack te werken door een onverklaarbare slappe lach te hebben. Wat je ook overkomt, het voelt als een ontlading. Welke verwarring je ook overvalt, je weet dat aan het einde van de tunnel helderheid wacht.
Dit vind je misschien ook interessant: Ssst… Stil zijn is goed voor je (en zo zoek je het op in je drukke leven).
En wat krijg je ervoor terug?
Na een stilteretraite heb je energie voor tien, omdat je zoveel hebt bespaard door niet nodeloos te kwekken over ditjes en datjes. Je voelt je lichaam weer, je buik, je benen. Daardoor voel je je alsof je bent thuisgekomen. Je hebt weer een richting, een focus, een intuïtie die je beslissingen draagt. Een hernieuwd idee van wie je bent. Als je geluk hebt, ontdek je schoonheid in de chaos; doemde er langs de Grote Vragen een Groot Weten op. Misschien maakte je nieuwe vrienden met wie je nauwelijks hebt gesproken, maar wie je toch door en door kent. Maar wat je er sowieso voor terugkrijgt, is een overwinning op die innerlijke scepticus die bang was voor de stilte. Want de stilte, die was toch echt heel fijn.
Silence Speaks organiseert elk kwartaal een stilteretraite, dit keer op Landgoed Ullerberg op de Veluwe. Een digitale detox en emotionele reset, met fijne meditaties, lichaamswerk, knutselruimte en verdwalen in de bossen. Jan Geurtz, auteur van Verslaafd aan liefde en andere spirituele bestsellers, deelt er zijn meditatielessen en reflecties op de innerlijke stem. Als je nu boekt voor het weekend van 8 tot 11 maart, ben je nog net een early bird. SShhhhhh….!