Anouk Arkesteijn Column 21 feb 2023, 15:54

Leestijd: 5 minuten

Column Anouk: ‘Ik leerde luisteren naar mijn lichaam’

“Even netjes voorstellen: mijn naam is Anouk. Op mijn 23e kreeg ik te horen dat ik kanker had. De nodige behandelingen volgden en nu, 8 jaar later is mijn boek uitgekomen: Ik blijf gewoon Anouk. Want ik wilde vooral mezelf blijven, en ik wilde dat iedereen ‘gewoon’ normaal tegen me bleef doen. Ik mag dan wel ziek zijn, maar ik blijf gewoon dezelfde persoon. Gewoon Anouk. Deze week ga ik het hebben over luisteren naar mijn lichaam.

Little did I know, dat deze gebeurtenis alles zou veranderen. Dus ‘gewoon dezelfde’ Anouk? Nee, dat is dus niet helemaal waar. Maar naast dat kanker natuurlijk echt geen pretje is, en ik het niemand zou gunnen, heb ik er ook veel van geleerd. Wat me op de dag van vandaag nog steeds veel brengt.

10 levenslessen van Anouk

In mijn boek heb ik dan ook mijn tien levenslessen beschreven. ‘Waarom 10?’, vroeg iemand mij laatst. Uh, omdat ik er geen 100 kan schrijven, anders had ik dat zo kunnen doen. Maar goed, ik moest ergens een grens trekken. Dus mijn tien grootste levenslessen heb ik voor je uitgeschreven.

Op BEDROCK, deel ik graag met jullie mijn tien levenslessen. Vandaag levensles twee:

Luister naar je lichaam, jij kent je lichaam het beste

‘Mijn lichaam werkt echt niet mee vandaag’, betrap jij jezelf weleens op deze gedachte? Je lichaam doet niet wat jij wil. Met de gedachte dat je lichaam in dienst staat van jou. Maar is dit eigenlijk wel zo?

Afgelopen januari had ik zo’n situatie. Mijn vriend en ik waren op skivakantie, ik had al tien jaar niet meer op ski’s gestaan. Die eerste berg weer af, viel me ontzettend mee. ‘Hé dit gaat best lekker’, bedacht ik glimlachend.

De eerste dag legde we een mooie, lange route af. Aan het einde van de dag, voelde ik dit aan mijn heup, waar ik wel vaker last van heb tijdens het sporten. De volgende ochtend ging het weer best oké, dus besloten we nog een lange tocht te maken.

Rond een uurtje of 14.30 uur had ik zoveel last van mijn heup, dat ik met twee handen mijn been op de beugels van het skiliftje moest tillen. Ik kon niet meer en wilde terug naar het hotel. Terwijl mijn vriend nog een paar afdalingen pakte, lag ik op het bed, Emily in Paris te bingewachten (ook geen straf trouwens).

De volgende ochtend weer braaf op de ski’s maar om 11.30 uur had ik weer veel pijn, ik wilde weer van de ski’s af. Ik kon doorgaan, mijn heup en lichaam vervloeken of ik kon me hierbij neerleggen en naar het hotel (verder met Emily in Paris).

Toegegeven, ik baalde wel. Tegelijkertijd kon ik ook een dankbaarheid voelen voor mijn lichaam. Het gaf een heel duidelijk signaal af. Dit gaat blijkbaar niet. Die middag heb ik vooral veel gerust. En de volgende ochtend? Toen voelde het weer een stuk beter. Wel stopte ik net wat eerder voordat ik weer heel veel pijn kreeg, waardoor het leuk bleef. Ik blij en mijn lichaam blij. Zo vorm je een team dat samenwerkt.

Je lichaam leren kennen en daarnaar luisteren. Dat gaat stapje voor stapje. Doordat ik een lange tijd zo ziek ben geweest, heb ik echt geleerd om beste vrienden te worden met mijn lichaam. Tijdens mijn herstel, na de chemo’s, liep ik voor mijn gevoel continue tegen een muur aan. Ik wilde weer dingen ondernemen, maar ik was zo moe en mijn lichaam kon veel dingen (nog) niet.

Ik sliep de helft van de dag, misschien nog wel meer. Hierdoor moest ik vaak ‘nee’ zeggen en kiezen om te rusten in plaats van af te spreken met vriendinnen. Ik leerde te luisteren naar mijn lichaam en het te accepteren. Er tegen ingaan had geen zin, ik had er alleen maar mezelf mee. En zo leerde ik mezelf ook beter kennen.

Want, wat moest ik eigenlijk veel van mezelf. En waarom? Mocht ik ook de tijd nemen van mezelf om te herstellen van zoiets heftigs?

Zo is sporten goed voor je, maar overmatig sporten omdat het van jezelf moet, nee dat doe ik niet (meer). Ik houd er nog steeds van om veel te sporten, maar ik kan nu ook echt voelen wanneer ik beter een sportlesje kan skippen omdat ik wat extra slaap nodig heb. En wat dacht je van eten. Wanneer krijg je buikpijn of voel je je moe? Wat eet je dan?

Als je eenmaal tijd neemt om in te checken bij jezelf, bij je lichaam, ga je het steeds beter leren kennen. En dan voel je dus ook echt aan als er iets niet klopt in je lichaam.

Toen een bobbel in mijn lies bleef terugkomen iedere keer als mijn blaas vol zat, voelde ik aan alles dat dit niet klopte. Ik werd weggewuifd bij het ziekenhuis, want er was niet echt iets te vinden. Maar de bobbel bleef, en een week later, stond ik weer in het ziekenhuis. Uiteindelijk werd er kanker geconstateerd… doordat ik durfde te luisteren naar mijn lichaam.

Tips om te luisteren naar je lichaam:

Als je wakker wordt, blijf nog even lichaam in bed. Hoe voel je je vandaag? Hoe voelt je lichaam en waar heb je behoefte aan? Zo check je eerst bij jezelf in, in plaats van je telefoon als eerste te checken. Eerst jezelf, de rest van de wereld kan nog wel even wachten.

Hoe luister jij naar je lichaam? En wat zou je hierin willen leren?

Anouk was 23 toen ze kanker kreeg. Nu, acht jaar later, heeft ze een boek geschreven: ‘Ik blijf gewoon Anouk’. Dit boek is meer dan een verhaal over een meisje dat kanker heeft overleefd. Het gaat ook over de ontwikkeling van een meisje naar een bewuste jonge vrouw waarin dagelijkse, relevante thema’s naar voren komen.

In haar boek omschrijft ze haar tien levenslessen. Want één ding is zeker, van ziek zijn heeft ze ook een hoop geleerd. Anouk werkt als freelancer. Ze heeft een passie voor het vertellen van persoonlijke verhalen, zowel geschreven als op video. Daarnaast ontwikkelt ze zich de laatste jaren tot Holistisch Therapeut en Reiki Master. Volg Anouk ook op Instagram of neem een kijkje op haar website.

Column Anouk: ‘Het leven is één groot speel en leerparadijs’