Column Anouk: ‘Het leven is één groot speel en leerparadijs’
“Even netjes voorstellen: mijn naam is Anouk. Op mijn 23e kreeg ik te horen dat ik kanker had. De nodige behandelingen volgden en nu, acht jaar later is mijn boek uitgekomen: Ik blijf gewoon Anouk. Want ik wilde vooral mezelf blijven, en ik wilde dat iedereen ‘gewoon’ normaal tegen mij bleef doen. Ik mag dan wel ziek zijn, maar ik blijf gewoon dezelfde persoon. Gewoon Anouk.
Little did I know, dat deze gebeurtenis alles zou veranderen. Dus ben ik ‘gewoon dezelfde’ Anouk gebleven? Nee, dat is dus niet helemaal waar. Maar naast dat kanker natuurlijk echt geen pretje is, en ik het niemand zou gunnen, heb ik er ook veel van geleerd. Wat me op de dag van vandaag nog steeds veel brengt.
10 levenslessen van Anouk
In mijn boek heb ik dan ook mijn tien levenslessen beschreven. ‘Waarom tien?’, vroeg iemand mij laatst. Uh, omdat ik er geen honderd kan schrijven, anders had ik dat zo kunnen doen. Maar goed, ik moest ergens een grens trekken. Dus mijn tien grootste levenslessen heb ik voor je uitgeschreven.
Op BEDROCK deel ik graag met jullie mijn tien levenslessen. Om te beginnen bij levensles een:
Het leven is één groot speel- en leerparadijs
Toen ik in het ziekenhuis lag en mijn shots chemo kreeg, had ik veel ingevingen. Alles werd opeens zo helder, het leek wel of ik de hele wereld opeens begreep – begrijp ik nog steeds niet hoor, maar leuk gevoel om te denken dat je het begrijpt -.
Opeens zag ik mezelf voor me, twee maanden daarvoor. Toen ik nog niet wist dat ik kanker had. Druk druk druk, alles proberen goed te doen, presteren, presteren, hard werken. Van kleine dingen een héél groot probleem maken. Ik lachte mezelf (liefdevol) uit in het ziekenhuisbed. Waar was ik mee bezig?
Waar was het speelse? Waarom moest alles perfect? Als kind mogen we leren, moedigen we dat aan. En we mogen spelen, veel spelen. Mijn nichtje van een valt, en ze staat weer op. Met een lach. Dan probeert ze weer te lopen. En misschien valt ze nog wel honderd keer en ze staat ook iedere keer weer op.
Wanneer zijn we gestopt met spelen? Wanneer mogen we niet meer zeggen dat we het niet snappen? Dat we het niet weten? Ik filosofeerde er op los, daar in het ziekenhuis.
Het liet me opnieuw zien wat belangrijk is in het leven. Het liet me opnieuw zien dat we hier mogen zijn om te leren, om te spelen, om uit te proberen. Opeens besefte ik, toen ik daar lag: wat als ik wél dood ga. Mijn prognose was goed, maar je weet het nooit. Ik besloot toen: ik wil méér leven. Meer proberen, meer spelen, meer leren.
Zo ben ik vrij snel, na mijn ziekteperiode, begonnen als freelancer. Ik begreep een dienstverband niet meer nadat ik ziek was geworden. Ik wilde nu zelf bepalen met wie ik werkte en waarvoor ik werkte. Mijn moeder zei: ‘En als je nu geen opdrachten krijgt? Je hebt geen vast inkomen dan per maand?’
Daar had ik me voorheen misschien ook druk om gemaakt, maar ik draaide alles om. Ik ga het gewoon proberen, gewoon doen. En als het niet werkt, dan kijk ik daarna wel weer. Ik heb nog geen dag spijt gehad van deze beslissing.
Jezelf toestaan om te leren, ook van je fouten, en om te spelen: ik kan het iedereen aanraden.
Tips om te spelen: kijk eens naar een kind. Dat is denk ik het beste voorbeeld. Nog weinig regels voor zichzelf, gewoon de wereld ontdekken en nieuwsgierig zijn. Kan jij dat ook toepassen in het leven?
Vroeger stoeide ik altijd met mijn vader en broertje, geweldig vond ik dat. Daarna heb ik dat jaren niet meer gedaan en nu stoei ik met mijn vriend. ‘Zullen we vechten!?’, zeg ik dan. Even nergens aan denken en tegen elkaar aan beuken, alsof je weer een kind bent.
En jij? Wat kan jij op een speelsere manier doen?
Anouk was 23 toen ze kanker kreeg. Nu, acht jaar later, heeft ze een boek geschreven: ‘Ik blijf gewoon Anouk’. Dit boek is meer dan een verhaal over een meisje dat kanker heeft overleefd. Het gaat ook over de ontwikkeling van een meisje naar een bewuste jonge vrouw waarin dagelijkse, relevante thema’s naar voren komen.
In haar boek omschrijft ze haar tien levenslessen. Want één ding is zeker, van ziek zijn heeft ze ook een hoop geleerd. Anouk werkt als freelancer. Ze heeft een passie voor het vertellen van persoonlijke verhalen, zowel geschreven als op video. Daarnaast ontwikkelt ze zich de laatste jaren tot Holistisch Therapeut en Reiki Master. Volg Anouk ook op Instagram of neem een kijkje op haar website.