Redactie Column 5 mrt 2020, 06:00

Leestijd: 5 minuten

Toen de wereld stopte met draaien en mijn burn-out het overnam

Het succes lachte mij toe en de wereld lag aan mijn voeten. Ik was jong en begaf mij in een snelle, dynamische en grenzeloze wereld. Maar het was niet de wereld waar ik van droomde. Ik was op een plek beland ver bij mijn gevoel vandaan. Op dat punt stopte de wereld met draaien en nam mijn burn-out het over. Alsof iemand ergens in het universum op de resetknop drukte. Het was tijd voor rust, ruimte en een lange, moeizame ontdekkingstocht. Met als resultaat; ik (her)vond mijzelf. 

Schrijfster Marinka Westrik neemt je mee in haar hobbelige verhaal waarin ze een burn-out overwon. 

Een vliegende start

Jong, onbevangen en enthousiast. Ik was het allemaal en vastbesloten om van mijn leven een succesverhaal te maken. Tijdens het eerste jaar van mijn studie, merkte ik al snel dat studeren alleen mij weinig voldoening gaf. Ik wou anders en meer. ‘Ze’ zeiden tenslotte dat je er met alleen een diploma, niet kwam.

Toen de mogelijkheid voorbij kwam om mijn studie in deeltijd voort te zetten, greep ik die kans dan ook met beide handen aan. Dankzij het netwerk van mijn vader had ik al snel een goede baan in de financiële wereld. Achteraf gezien ontstonden hier de eerste deukjes in mijn identiteit. Ik volgde de gebaande paden en deed waarvan ik dacht wat van mij verwacht werd.

Must read: Perfectionisten opgelet: 5 tips tegen perfectionisme

De jaren die volgden, waren een aaneenschakeling van lange dagen, nachtelijke studeersessies en het behalen van certificaten die ik nodig had om mijn werk uit te voeren.

Wonder boven wonder studeerde ik af met een fantastisch cijfer, want voor minder deed ik het uiteraard niet. Na mijn studie bleef ik in dienst en werkte ik hard aan verschillende projecten om mijn cv zo goed mogelijk te vullen voor de volgende stap in mijn carrière. Zo ver kwam het niet.

Alles voelde als ‘moeten’

De dagen werden steeds langer en mijn vermoeidheid nam toe. Ik sleepte mijzelf letterlijk door het leven, maar de gedachte aan mijn veelbelovende toekomst hield me op de been. Het was toch verstandig wat ik deed? Als ik nu hard werk, pluk ik daar op een dag de vruchten van. Daar was ik van overtuigd.

Lees ook: De 5 mooiste lessen van een burn-out

Ondertussen vergat ik mijzelf. Ik werd een marionet van mijn eigen, diep ingesleten verwachtingspatroon. Huilbuien en paniekaanvallen wisselden elkaar af, maar mijn masker was solide en getraind. Tot iemand op een dag tegen mij zei; volgens mij moet jij je ziekmelden en een weekje bijkomen. Hier had ik uiteraard geen oren naar, maar naar enig aandringen meldde ik mij ziek.

‘Ik moest opnieuw op zoek naar mijn eigen kern’

Vanaf dat moment werd alles een waas. Ik stortte volledig in. Ik bracht hele dagen door in bed en sliep uren, weken achter elkaar. Zelfs het inpakken van de vaatwasser was te veel en reden voor paniek. Hoe kon ik ooit weer functioneren?

Na 3 maanden niet veel anders gedaan te hebben dan slapen en wandelen, besefte ik me steeds meer dat het niet ging om de vraag wanneer ik mijn oude leven weer kon oppakken, maar dat ik op zoek moest naar mijn eigen kern. En als dit betekende dat ‘deze kern’ niet meer kon werken, dan was dat zo.

Van burn-out naar freelancer

Op het moment dat ik deze gedachte ging verkennen, ontstond ruimte. Ik kon weer ademen. Letterlijk en figuurlijk. Langzaamaan krabbelde ik op uit een dal dat maandenlang geen bodem had. Ik (her)ontdekte mijn schrijftalent en gebruikte dit om mijn gedachten te ordenen.

Mijn dagen werden steeds een stukje langer en na een jaar kon ik het weer opbrengen om te werken. Een paar uurtjes veranderden in hele dagen en samen met mijn manager besloot ik dat mijn huidige functie niet langer paste bij mijn verlangens en kijk op het leven.

Luister ook: Bedrock Talks: hoe blijf je stress de baas? Stress-expert Thijs Launspach legt uit

De opluchting kon niet groter. Eindelijk kon ik doen wat ik altijd al wilde; schrijven. Niet zomaar woorden op papier zetten, maar schrijven met mijn hart. Niet om te verkopen, maar om te vertellen. Mijn verhaal, het verhaal van anderen en bovenal de verhalen die niet gehoord worden.

Ik omarm de rust

Wat was ik mij opeens bewust van het leven dat ik niet geleefd had. In het begin was dit besef pijnlijk aanwezig, nu is het op de achtergrond en is het de bron waar ik uit put op de dagen waarop ik mij minder goed voel. Wat ja, die zijn er nog steeds. Mijn tempo ligt een stuk lager dan voor mijn burn-out, maar ik vind het heerlijk.

Ik omarm de rust die het mij geeft en het idee dat ik me mag overgeven aan dat wat op mijn pad komt. Regelmatig betekent dit dat ik even stilsta, om vervolgens weer 2 stappen vooruit te zetten. Vaak muizenstapjes, maar hé ik ga vooruit. En soms is die wetenschap genoeg.

Dit gastartikel is geschreven door Marinka Westrik . Ze schrijft over een bewuste levensstijl en de mens in al haar puurheid. Marinka is een onbevangen vragensteller en een nieuwsgierige maker. Houdt van bijzondere mensen met unieke verhalen en staat altijd open voor dat wat het leven op haar pad brengt. Benieuwd? Volg haar op Instagram. 

Meer over burn-outs?

• Hoe solliciteer je na een burn-out?
• Zou dit dé oplossing zijn tegen het grote aantal burn-outs?
• Burn-out: mijn mooiste cadeau in een lelijke verpakking