Ik belde met een medium en dat was op z’n zachtst gezegd spot on
Weten wat de toekomst je te wachten staat, praten met overleden dierbaren of nét dat zetje in je juiste richting. Al een tijdje was ik reuze benieuwd naar hoe het zou zijn om met een medium te spreken, met iemand die contact maakt tussen hemel en aarde. Omdat ik zelf zo’n gave niet heb, vind ik het tegelijkertijd ook best spannend. Des te meer reden om in gesprek te gaan met een medium. Ik belde met Chetanya de Wit, zij vanuit Hongarije, ik vanuit Portugal.
Chetanya de Wit noemt zichzelf arts én medium. Een loopbaan als dokter vond ze niet meer bij zichzelf passen en koos daarom voor het bestaan als medium, coach-consultant en business strateeg. Een interessante combinatie als je het mij vraagt.
Een consult met een medium
Eigenlijk had ik géén idee wat ik kon verwachten. Wat een medium nou precies ziet, doet, voelt en vertelt. Een duidelijke vraag had ik ook niet voor haar. Wel heb ik 7 jaar geleden mijn vader verloren en vraag ik me regelmatig af of ik dat wel goed ‘heb verwerkt’ (in hoeverre je zoiets kan verwerken natuurlijk) en ben ik er best klaar voor om contact met hem te leggen. Iets wat ik voorheen moeilijk en eng vond.
Verder besloot ik het consult helemaal open in te gaan. Stiekem best zenuwachtig voor onze afspraak nam ik de telefoon op. Chetanya heeft een harde, maar vriendelijke stem en vertelde me over haar leven en loopbaan. Waarom ze doet wat ze doet en hoe.
Het beste pad voor jou is om te bewandelen
“Om maar met de deur in huis te vallen, ik ga je niet vertellen wie er wanneer dood gaat.” Aha, bést fijn om te weten dat dat soort dingen dus juist niet aan bod komen.
“Maar wél wat het beste pad is voor jou is om te bewandelen.” Hoewel ik zelf best goed denk te weten wat en waarom ik de dingen doe die ik doe, had ik daar natuurlijk wel oren naar. Want in the end of the day doen we natuurlijk allemaal maar wat. Hoe ziet zij dat?
Hoe gaat zoiets in z’n werk?
“Mediums kunnen best wel een stigma hebben over het voorspellen van de toekomst, maar zo werk ik niet,” vertelt Chetanya. Maar hoe werkt ze dan wel? Ik geef haar een lijstje met de meest belangrijke namen van de mensen in mijn leven, inclusief gezin, en mijn relatie met hun: moeder, vader, broer, zus, beste vriendin etc.
Ook legt ze me uit dat wanneer zij het woordje ‘stop‘ zegt, ik moet stoppen met praten omdat ze dan bijvoorbeeld genoeg informatie geeft of het niet relevant is. Tussendoor zal ze steeds checken of ik ook echt begrijp wat ze me vertelt. Okay, daar gaan we…
Healing hands oftewel ‘helende handen’, Marissa heeft ze en dit is wat ze ermee doet
Binnen de kortste keren begint Chetanya te vertellen over mijn dierbaren. Hoe iemand uit m’n gezin kampt met angsten en onzekerheden, hoe mijn beste vriendin en ik een soort tweelingziel zijn en we nog voor een lange tijd in elkaars leven zullen zijn (yay!). De relatie met mijn moeder, en inderdaad mijn vader.
Hoe trots hij is, en hoe hij mij nog steeds steunt in de – soms ietwat avontuurlijke – keuzes die ik maak. Ik zal er verder niet te diep op de persoonlijke kwesties ingaan, maar het waren stuk voor stuk onderwerpen die je niet ‘zomaar’ kan weten. Na een tijd kon ik weinig meer uitbrengen dan ‘ja ik begrijp je’ en zat alles driftig mee te pennen op de binnenkant van een kaft van een boek en wat lege bonnetjes. Goed voorbereid als ik was, had ik natuurlijk geen kladblok bij de hand.
Dromen
Na het gesprek over mijn dierbaren en dan vooral de relatie met mijn dierbaren – wat overigens al ruim een uur duurde – werd het tijd voor mijn dromen. Want ja, die heb ik zéker. Soms vind ik het best spannend om mijn grootse dromen werkelijkheid te maken, dan worden ze zo echt. En ga ik ze dan allemaal echt alleen doen?
Chetanya was in elk geval spot on met het omschrijven van wat mijn ‘levensdoel‘ is in het leven. Het schrijven en creëren, maar vooral tijd doorbrengen in de natuur. Dát is volgens haar mijn sweet spot. En dit schrijvend vanuit een huisje in de Portugese natuur, kan ik dat alleen maar beamen.
Hoewel ik zo zeker weet wat ik wil in het leven – of nou ja, eigenlijk vooral weet wat ik níét wil -, vind ik sommige dingen ook best spannend om te doen. Ga ik dan in m’n eentje in een boerderij wonen straks? En die kopen en verbouwen? Of toch wachten tot anderen daar klaar voor zijn? Dat is ook weer zo wat…
Chetanya gaf mooi advies: mijn kracht zit hem niet in het wachten, maar in het zelf doen. En dan zal de rest wel vanzelf komen. En zo ervaar ik dat zelf ook, en dat is eigenlijk precies wat ik onlangs nog heb gedaan met het – al dan niet tijdelijk – naar Portugal verhuizen. Zelf gaan, en de rest komt vanzelf.
Hoe weet ik dat ze me niet heeft gegoogled?
Vol zelfvertrouwen, ontspanning, rust en geluk hing ik na ruim 2 uur (!) de telefoon op. Wauw, deze vrouw weet zoveel meer. Wat bevrijdend voelt het om te weten dat ik op het goede pad zit, en de key boodschap voor mij toch wel echt was altijd de balans op te blijven zoeken tussen natuur en creëren.
Wat een healing sessie met mij deed (ook al was er weinig te healen)
Het gesprek gaf me een gigantische dosis inspiratie en motivatie om door te gaan waar ik al zo mee bezig ben en dat écht te blijven doen, om op de top van m’n kunnen en geluk te blijven zitten.
Maar toen ik even later bedacht dat ik inmiddels al 3 jaar voor Bedrock schrijf, al 2 jaar podcasts maak, een open Instagram-account heb en meerdere keren ben geïnterviewd. Wat nou als ze me gewoon heeft gegoogled en ik er met open ogen ben in getuind? Ik besloot haar terug te bellen.
Ik belde terug
In haar drukke agenda had Chetanya nog een gaatje. Toen ik haar eerlijk mijn vraag voorlegde, begreep ze me wel. “Ik heb pas sinds een paar jaar social media en dat onderhoudt mijn man. Maar je hebt gelijk, dat weet je niet. Wel kan ik je vertellen dat ik van tevoren juist niks wil weten. Dat geeft juist ruis.
Als iemand in een consult per ongeluk iets te veel wil vrijgeven, dan gebruik ik het woord ‘stop’ zodat degene dan ook echt stopt met verder praten. Voor mij werkt meer info juist moeilijker, hoe minder ik weer hoe zuiverder en correcter ik kan werken met wat ik zelf doorkrijg.
Ik kan dat alleen als je geen bij- of voorinformatie hebt. Ik weet alleen namen van dierbaren en gebruik zelf verschillende bronnen om uiteindelijk te schetsen wat voor jou beste pad is om te lopen.”
Oké, maar hoe krijgt ze die bronnen met dan informatie door? Ze probeer het me beknopt uit te leggen:
Verschillende bronnen
“De eerste bron is een soort oppergod, de alleswetende energie die vertelt hoe de cliënt zijn of haar leven behoort te leven. Daarnaast krijg ik info van gidsen en overleden mensen door, en de levende mens zelf. Tevens vertelt de ziel van de cliënt mij wat haar levensdoel is.
Verder kijk ik nog naar de invloeden die anderen op mijn cliënt hebben, zoals de thema’s die door de ouders van de cliënt overgedragen worden. De dierbaren zelf geven ook allerlei info door. Maar ik krijg net zo goed door of een product gaat werken, en wat er in tijdlijn gaat gebeuren. Dit alles gebeurt in plaatjes, stemmen, gevoel en ondertiteling.
Het hebben van voorinfo werkt dus juist beperkend. Je wilt (althans ik) zo zuiver mogelijk de boodschappen doorgeven wat je alleen maar kunt doen als er geen ruis is als gevolg van voorinfo.”
Wil je ook een consult met Chetanya de Wit? Via haar website Conscious Mind kan je zo een afspraak inplannen.
Probeer reiki op afstand (voor als een bad vol havermout niet werkt)