Julia van Buuren Persoonlijke verhalen 30 dec 2023, 14:35

Leestijd: 6 minuten

Melissa bekeerde zich tot de islam: ‘Heeft mijn leven zoveel mooier gemaakt’

Waarom bekeren personen zich tot de islam en wat betekent deze religie voor hen? Wij spreken met Melissa van Rossum (30), zij bekeerde zich op veertienjarige leeftijd tot de islam.

“Ik ben niet opgevoed met een geloof, maar mijn ouders geloofden wel dat er een God is en zij zijn redelijk spiritueel. Ik heb een Nederlandse opvoeding gehad en ging naar een christelijke school. Daar leerde ik verhalen over het christendom, vierden we de christelijke feestdagen en lazen we elke ochtend een christelijk verhaal.

Religie hoort erbij

In mijn buurt was het erg gemixt. In mijn straat woonden veel moslims, maar achter mijn school meer Nederlandse gezinnen. Op mijn school zaten daarnaast ook meer Nederlandse kinderen.
Ik ging veel om met mijn buurmeisje en andere kinderen uit de buurt. Samen speelden we buiten en ontdekten we de omgeving. Zij waren allemaal moslim en ik vond het heel normaal dat dit zo was. Doordat ik zoveel met hen omging voelde ik me ook één van hen. Religie hoorde er ook gewoon bij, zo heb ik dat van jongs af aan al ervaren.

De islam onderzoeken

Ik was heel jong toen ik me begon te interesseren voor religie, op mijn dertiende ging ik op onderzoek uit. Dit heb ik echt op eigen houtje gedaan omdat ik zeker wilde weten dat dit was wat ik wilde. Ik stelde veel vragen aan mijn islamitische vriendinnen, deed op internet onderzoek en kocht boekjes in Jip-en-Janneke-taal, zodat ik echt begreep wat de islam inhield. Ik merkte dat de koran erg overeenkwam met de bijbel die ik vanuit school had meegekregen. Dit zorgde ervoor dat ik er nog meer in ging geloven. Hoe meer ik over de islam las, hoe meer ik me er tot aangetrokken voelde. En dit gevoel werd steeds sterker.

Het was voor mijn moeder geen verrassing dat ik bezig was met de islam. Ondanks dat ik er niet veel over sprak, merkte ze aan mij dat het geloof me bezighield. Ik at al een tijd geen varkensvlees en deed mee aan de ramadan.

Toen ik er echt zeker van was dat de islam het geloof voor mij was, sprak ik de geloofsgetuigenis, ook wel sjahada genoemd, uit. Door het uitspreken hiervan getuig je dat er maar één God is en dat Mohammed de laatste profeet is. Dit deed ik toen ik veertien was, alleen op mijn kamer. Hierdoor voelde het als een verbintenis tussen mij en God alleen. Dit was voor mij de juiste keuze en het voelde als een bevrijding. Op mijn zeventiende heb ik de sjahada nogmaals uitgesproken in het bijzijn van anderen in de moskee.

Acceptatie en respect

De reacties op mijn bekering waren veelal positief. Mijn vriendinnen en familie staan volledig achter mij. Ik ben heel dankbaar voor hun steun. De liefde die wij voor elkaar hebben is echt onvoorwaardelijk. Ik heb een hele sterke band met mijn moeder, en deze is alleen nog maar sterker geworden na mijn bekering. Ze accepteert en respecteert mij en we houden rekening met elkaar. Dat geldt ook voor mijn oma, vader en tante. Ondanks het feit dat mijn moeder niet gelovig is, doet ze veel van wat ik ook doe. Mijn oma en tante wonen bijvoorbeeld bij haar en zij zorgt al zolang ik me kan herinneren voor hen. Ik denk dat dit voor veel Nederlandse gezinnen raar is maar dit is wel iets wat vanuit de islam belangrijk is, zorgen voor je ouders en familie.

Mijn oma is heel spiritueel en verdiept zich in meerdere religies. Mijn twee broertjes verdiepen zich momenteel ook in de islam en zijn aan het onderzoeken of het geloof bij hen past. Ik vind dit mooi om te zien, maar het is volledig hun eigen keuze. Ik ben van mening dat forceren niet werkt, het is een gevoel dat je vanuit jezelf moet hebben. En iedereen volgt zijn of haar eigen weg.

‘Ik voelde me bezwaard’

Ondanks de vele positieve reacties op mijn bekering, waren er ook een aantal negatieve. Ik merkte dat veel mensen er moeite mee hadden. Dit gebeurde vooral toen ik op mijn zeventiende de keuze had gemaakt om een hoofddoek te gaan dragen. Vanaf dat moment kon iedereen zien dat ik moslim ben en dat vond ik heel spannend. Maar na drie jaar uit angst als moslim zonder hoofddoek door het leven te gaan, vond ik dat ik de stap moest nemen en eindelijk moest doen wat ik al zo lang wilde.

Toch vond ik dit soms lastig. Ik voelde me bezwaard als mijn moeder aan anderen moest uitleggen waarom ik deze keuze had gemaakt. Ook keken mensen me ineens raar aan in de supermarkt. Ik weet nog dat ik een keer werd uitgescholden toen ik naar de bushalte liep, ik was nog geen half uur buiten en mijn gehele humeur was in dat half uur omgeslagen. Ook op mijn voormalige stageplek vonden ze het heftig. Ze waren zelfs bang dat ik uitgehuwelijkt was. Mensen reageren vaak alleen op wat ze zien, maar ze weten helemaal niet de reden erachter. Ik merk dat wanneer ik mijn verhaal uitleg, mensen begripvol zijn. Dan vinden ze het niet meer zo intens als eerst.

De islam doorgeven

Op mijn achttiende ben ik getrouwd, heel toevallig met iemand die ook bekeerd is tot de islam. Toen we zestien jaar waren, leerden we elkaar kennen, we kwamen bij elkaar in de klas en bleken allebei bekeerd te zijn. We waren nog jong, maar voelden dat wij de juiste partners waren voor elkaar, en we trouwden twee jaar later. Ik vind het heel bijzonder dat wij niet bekeerd zijn voor elkaar, maar los van elkaar voor het geloof hebben gekozen. Dit laat mij zien dat hij serieus is over de islam, ook als onze liefde ooit zou eindigen.

Mijn man en ik geven het geloof ook mee aan onze drie kinderen. Ik vind het belangrijk dat zij de handelingen die ik uitvoer meekrijgen, zoals vijf keer per dag bidden, halal eten, meedoen aan de ramadan en vooral het gedrag naar anderen toe. Binnen de islam is het heel belangrijk dat je goed bent voor anderen en respect hebt, ook voor mensen die het minder hebben, en rekening houdt met elkaar. Dit geldt voor iedereen, ook voor mensen die anders zijn als jij.

God heeft een plan

De islam is alles voor mij en heeft mijn leven zoveel mooier gemaakt. Het geeft mij zin in het leven en zorgt ervoor dat ik kan alle tegenslagen als beproevingen kan zien. Ik geloof dat alles vaststaat in het leven en dat God een plan heeft voor iedereen. Hij heeft alle wijsheid, en deze kennis geeft mij zoveel rust en het houdt mij sterk.”

Deze levensles halen we uit het Hindoeïsme voor een goed leven