Rosa Bertram Maatschappij 7 nov 2023, 10:59

Leestijd: 4 minuten

Waarom Barbie een must see is voor elke feminist

Barbie: wereldwijd maakt de film van alles los. Hij is dan ook niet te missen op de billboards en in bushokjes op straat. Hoog tijd voor een film review, want hoewel het in eerste instantie misschien niet zo lijkt, is deze film is een ware must see voor elke feminist.

Wie denkt aan Barbie denkt waarschijnlijk niet direct aan een feminist met haar lange blonde haar, het ‘ideale’ (door de maatschappij geschepte) lichaam inclusief eindeloos lange benen en haar al-tijd tip top verzorgde outfits, auto’s, huizen én vriendje.

Toch is deze film een heuse must see voor elke feminist.

Het ideale leventje van Barbie

Barbie kwam in 1959 in de winkels te liggen met als gevolg dat de ouderwetse babypop waar menig kind toen der tijd meespeelde, direct plaatsmaakte voor deze nieuwe modepop. Sindsdien is Barbie niet meer weg te denken uit de jeugd van veel kinderen die haar haren borstelen (of afknippen), kleding voor haar uitzoeken, net zoals haar schoenen, tassen en over de top roze huizen inclusief oprijlaan.

Barbie leidt het ogenschijnlijke perfecte leven waarin geen problemen bestaan, met haar lange haren, lange benen, glanzende huis, wespentaille, knappe vriendje Ken en eigenlijk al het materiële wat haar hartje maar begeert. Ze werd hét (natuurlijk onhaalbare) voorbeeld van menig kind en prent van jongs af aan al valse ideaalbeelden bij kinderen in het hoofd.

Niet voor niets kwamen niet lang geleden Barbies met verschillende huidskleuren en vollere lichamen op de markt. Toch werd Barbie nooit bepaald gezien als feministische pop. Tót onlangs de Barbie film uitkwam.

Barbie de film

De film begint in Barbieland, waar verschillende Barbies (die allemaal Barbie heten) wonen, in hun prachtige Barbiehuizen en in roze Barbieauto’s rondrijden. Ook lopen er Kens rond, de vriendjes van Barbie, die voornamelijk een bijrol spelen in het leven van de Barbies.

Ken is gek op Barbie en doet alles voor haar, alleen in de Barbiewereld draait alles om Barbie en níet om Ken. Zonder Barbie immers geen Ken, maar zonder Ken wél Barbie. Als Ken (gespeeld door Ryan Gosling) een keer bij zijn vriendinnetje Barbie (gespeeld door Margot Robbie) wilt logeren, vertelt ze hem dan ook dat dat niet gaat. “Elke avond is meidenavond”. En sip vertrekt Ken weer naar huis.

View this post on Instagram

A post shared by BEDROCK Magazine (@bedrockmagazine)

De echte wereld versus Barbieland

Tot op een dag Barbie cellilutis krijgt en niet meer alleen vrolijke gedachten heeft. Ze denkt na over de dood. Wat is er toch aan de hand? In Barbieland is er immers toch geen verdriet, angst of onzekerheid?

Ze kan het alleen oplossen door naar de echte wereld te gaan. Stiekem gaat Ken met haar mee, hij wil haar niet alleen laten gaan.

In dezelfde kleurrijke, strakke pakjes lopen ze door de echte wereld en verbazen zich nogal. Die wereld blijkt namelijk helemaal niet alleen om de vrouwen te draaien, maar vooral om de mannen. Hij ontdekt er het patriarchaat. Nog nooit voelde Ken zich zo gezien en thuis.

Je kunt er in deze film niet om heen: de problemen tussen Barbie en Ken duiden op de het conflict tussen gender, het patriarchaat en de objectivering van vrouwen.

De film slaat dus niet alleen op het ideale leventje van Barbie en legt háár wereld duidelijk naast de werkelijke wereld, die eerder omgedraaid is.

Maakt erkenning een film feministisch?

Hoewel deze film een heuse must see is voor elke feminist en het genderprobleem op een hilarische manier in kaart brengt, vraagt onder meer de ELLE zich af of door het erkennen van het bestaan van het patriarchaat, de film ook meteen een feministische film genoemd mag worden.

“[…]Als een film simpelweg erkent dat racisme bestaat, maakt dat hem dan toch ook niet antiracistisch? Als een film homoseksuele karakters heeft, maakt dat hem dan queer? Lijkt me sterk”, schrijft Robyn van Gorsel in het stuk. En daar heeft de redacteur natuurlijk een punt. Erkenning betekent natuurlijk niet dat deze film bepaald feminisme uitdraagt.

Toch blijft een film een must see, al is het alleen maar om de Barbiewereld versus de echte wereld – inclusief alle pijnlijke verschillende – op een grappige manier te bewonderen. Want eerlijk is eerlijk: het lukt de makers van de film wél om de kijker wakker te schudden.

Women don’t owe you pretty: over modern feminisme