Valéry de Voijs Persoonlijke verhalen Vandaag, 12:23

Leestijd: 4 minuten

Aniek (30): ‘Het contact verbreken met mijn ouders is het beste wat ik ooit heb gedaan’

Familie is alles. Tenminste, voor sommigen. Maar wat als je ouders helemaal niet de veilige basis vormen die ze zouden moeten zijn? Wat als ze je keer op keer kwetsen, manipuleren of negeren? Dan is afstand nemen soms de enige manier om jezelf te beschermen. Daar weet Aniek (30) helaas alles van. Zij verbreekt bewust het contact met beide ouders.

“Ik heb jarenlang vastgehouden aan de hoop dat mijn ouders ooit ‘normaal’ zouden doen. Dat mijn moeder op een dag liefdevol zou zijn en mijn vader interesse in mij zou tonen. Maar op een gegeven moment moest ik mezelf afvragen: wat doet dit met mij? En belangrijker nog: wil ik dit nog wel?

Een narcistische moeder

Mijn moeder is geen warme vrouw. Niet de moeder waarbij je met liefdesverdriet op de bank kon kruipen of die trots naar je keek als je iets had bereikt. Ze was kritisch, manipulatief en alles draaide om haar. Haar emoties waren altijd belangrijker dan die van mij. Als zij zich rot voelde, moest ik dat oplossen. Maar als ik verdrietig was? Dan stelde ik me aan.

Als kind ga je daar nog in mee. Je past je aan, probeert extra lief en begripvol te zijn, in de hoop dat ze ooit van je zal houden. Ik probeerde me constant aan te passen om door haar geaccepteerd te worden. Later, toen ik zelf volwassen werd en een relatie kreeg, besefte ik pas wat voor impact haar gedrag op mij heeft gehad. Verlatingsangst, onzekerheid, het people pleasen: het was allemaal te herleiden naar mijn moeder.

Gescheiden ouders

Ook de relatie met mijn vader was moeilijk. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik jong was. Mijn vader kreeg al snel een nieuwe relatie en stortte zich volledig op zijn nieuwe vrouw en de kinderen die hij met haar kreeg. Op mijn verjaardag hoorde ik vaak niets van hem, en als ik zelf contact zocht, was hij altijd druk. Ik werd telkens teleurgesteld, dus besloot ik zelf om het contact te verbreken.

Ik herinner me nog goed de laatste keer dat ik hem sprak. Ik belde hem op een gewone dag, gewoon om even te kletsen. Hij nam op, klonk haast verrast dat ik belde, en zei na twee minuten: ‘Schat, ik moet gaan, de kleintjes hebben me nodig.’ Dat was het moment dat het echt tot me doordrong. Ik was niet belangrijk voor hem. En waarom zou ik blijven vechten voor iemand die nooit voor mij heeft gevochten?

Contact met ouders verbroken

In mijn twintiger jaren begon ik relaties aan te gaan en toen pas besefte ik echt hoe diep de schade zat. Ik trok de verkeerde mensen aan, accepteerde gedrag dat ik nooit had moeten accepteren en vond het moeilijk om te geloven dat iemand echt van mij kon houden.

Toen ik mijn vriend een paar jaar geleden leerde kennen, merkte ik dat ik hem helemaal niet wilde voorstellen aan mijn moeder. Waarom eigenlijk? Omdat ik wist dat ze hem zou bekritiseren, dat ze aandacht zou opeisen, dat het wéér alleen maar om haar zou draaien.

Dat was het moment dat het kwartje viel. Mijn hele leven had ik mezelf wijsgemaakt dat ik verplicht was om contact met mijn ouders te houden, omdat het ‘toch mijn ouders‘ waren. Maar waarom? Waarom moest ik vasthouden aan mensen die me alleen maar pijn hadden gedaan?

Beste beslissing ooit

Ik nam een beslissing die voor veel mensen onbegrijpelijk was: ik verbrak het contact. Geen telefoontjes meer, geen berichtjes, geen valse hoop. Ik koos voor mezelf. Aan het begin voelde het vreemd. Alsof ik iets deed wat niet mocht. Maar na een tijdje merkte ik hoe rustig ik me voelde. Geen constante angst meer voor teleurstelling, geen stress over hun oordeel. Ik kreeg ruimte om mezelf op te bouwen, om gezondere relaties aan te gaan en om eindelijk te voelen wat stabiliteit was.

Mensen zeggen vaak: ‘Maar het blijft toch je moeder.’ Maar die mensen hebben nooit in mijn schoenen gestaan. Familie is niet alleen bloed. Familie zijn de mensen die je steunen, die je accepteren zoals je bent, en die liefde geven zonder voorwaarden. Ik heb geleerd dat ik mijn eigen familie mag kiezen.

Wat is een sociopaat eigenlijk? Zo herken je ze